Μπήκε ο Οκτώβριος και μόλις επτά μήνες μας χωρίζουν από την εκλογική μάχη που θα αναδείξει τους νέους δημάρχους και περιφερειάρχες για την πενταετία 2014-2019. Ένα επτάμηνο μέσα στο οποίο θα πρέπει τόσο τα κόμματα όσο και οι επίδοξοι δήμαρχοι να πάρουν φωτιά ώστε να προετοιμάσουν την πρότασή τους και να καταφέρουν να πείσουν τους συμπολίτες ώστε να τους δοθεί η σχετική εντολή για να υλοποιήσουν όσα θα εξαγγείλουν.Στον δήμο της Αλεξάνδρειας η απερχόμενη δημοτική αρχή είχε την τύχη το 2010 να έχει απέναντί της έναν ανίσχυρο αντίπαλο ως αρχηγό της...
αντιπολίτευσης. Ο Μπ. Γκιόνογλου ως τέως δήμαρχος της Αλεξάνδρειας και ανάδοχος του μεγάλου έργου της ανάπλασης του κέντρου της πόλης ήταν κυριολεκτικά τόσο ευάλωτος πολιτικά που κατέστη όμηρος της διοίκησης και μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα έγινε ουσιαστικά με την στάση του υποστηρικτής της.
Είχαμε προτείνει στις αρχές του 2011 ότι ο τέως δήμαρχος Γκιόνογλου θα πρέπει να παραιτηθεί για να μην γίνει βαρίδι στην παράταξή του. Δεν το έπραξε και τελικά κατάφερε πολύ γρήγορα να διαλύσει την παράταξή του σε μυριάδες κομμάτια. Η εξέλιξη αυτή τον μόνο που βοήθησε ήταν τον δήμαρχο Δημητριάδη που δεν είχε συγκροτημένη αντιπολίτευση και ως εκ τούτου είχε άνεση χειρισμών και επιλογών.
Παρά το γεγονός αυτό όμως ο Φ. Δημητριάδης και οι συνεργάτες του στα τρία χρόνια που διοικούν τον δήμο δεν κατάφεραν να υλοποιήσουν ούτε το ένα δέκατο των όσων είχαν υποσχεθεί προεκλογικά. Τον Νοέμβριο του 2010 η χώρα ήδη είχε μπει στο μνημόνιο και όλοι γνώριζαν ότι δεν μπορούν να τάζουν λαγούς με πετραχήλια. Όμως, ο νυν δήμαρχος έχοντας εμπιστοσύνη στις ικανότητές του είπε πολλά και δεν έκανε τίποτα.
Η πόλη της Αλεξάνδρειας και των χωριών έχουν εικόνα εγκατάλειψης. Σκουπίδια παντού, σπασμένα παγκάκια, χόρτα στις παρατημένες παιδικές χαρές, κουτιά τοξικά φυτοφαρμάκων στις εισόδους των χωριών, κάδοι απορριμμάτων ξεχειλισμένοι περιμένουν μέρες για να αδειάσουν, πεζοδρόμια χορταριασμένα, πλατείες βρόμικες και αφιλόξενες. Μια εικόνα ξεχαρβαλώματος σε όλο το δήμο που φέρνει κατάθλιψη.
Επίσης, ο δήμος τρία χρόνια τώρα παρακολουθεί ως θεατής των εξελίξεων που καθορίζονται από τις μνημονιακές κυβερνήσεις το πετσόκομμα των χρηματοδοτήσεων, την απορρύθμιση των κοινωνικών δομών. Σχεδιάζει να δώσει την υπηρεσία καθαριότητας σε ιδιώτες και έπεται όπως υποτάσσει η τρόικα και η παραχώρηση της ύδρευσης.
Όλα τα παραπάνω είναι η αδήριτη πραγματικότητα και θα μπορούσε κάποιος να γράφει σελίδες ολόκληρες για τα όσα δεν έκανε ο Δημητριάδης και οι συνεργάτες του. Θα μπορούσε να γράφει για τα όσα έταξε και δεν έκανε. Οι πολίτες γνωρίζουν και συνεπώς δεν είναι σκόπιμο τούτη την ώρα να γίνει αυτή η δουλειά.
Η διοίκηση Δημητριάδη απέτυχε και αυτό είναι κοινός τόπος. Εκλέχτηκε δήμαρχος με την "εικόνα" του εργατικού, του ικανού, του αποτελεσματικού. Στην πράξη έδειξε ότι είναι συγκεντρωτικός, γραφειοκράτης, μονήρης, αναποτελεσματικός. Και ως γνωστόν, στην πολιτική και στα κοινά γενικότερα όλοι κρίνονται από το αποτέλεσμα. Και το αποτέλεσμα στον δήμο Αλεξάνδρειας είναι μηδενικό.
Παρ΄ όλα αυτά όμως ο δήμαρχος Δημητριάδης ήδη έχει προαναγγείλει την εκ νέου κάθοδό του στις δημοτικές του 2014. Θέλει, λέει, να συνεχίσει το έργο του. Να το ολοκληρώσει. Όμως, για να ολοκληρώσεις ένα έργο θα πρέπει να το έχεις αρχίσει. Και ως γνωστόν, έργο στον δήμο δεν άρχισε ποτέ. Συνεπώς, η επιθυμία του δημάρχου να συνεχίσει να είναι δήμαρχος ως το 2019 θα πρέπει να ενταχθεί σε προσωπική φιλοδοξία και ικανοποίηση του "εγώ" του παρά σε ανιδιοτελή προσφορά στους συμπολίτες. Γιατί, αν ήθελε να προσφέρει είχε την ευκαιρία να το πράξει τρία χρόνια τώρα....
Ο δήμαρχος Δημητριάδης θέλει να εκλεγεί ξανά δήμαρχος σε επτά μήνες. Βέβαια, ο μοναδικός τρόπος για να συμβεί αυτό είναι να ξαναψηφιστεί από τον λαό. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει να πείσει το λαό ότι θα ωφεληθεί από την επιλογή αυτή. Όμως, ο λαός επέλεξε το 2010 τον Δημητριάδη και έπεσε έξω. Γιατί θα έχει διαφορετική τύχη επιλέγοντας έναν που τον διέψευσε; Είναι προφανές και λογικό να κάνει άλλη επιλογή.
Ποιον όμως να επιλέξει; Ποιον υποψήφιο δήμαρχο να εμπιστευτεί ο λαός; Για να επιλέξει κάποιον άλλον θα πρέπει να εμφανιστούν οι άλλοι ενδιαφερόμενοι, να εξαγγείλουν προγραμματικό λόγο και να συγκριθούν με την υφιστάμενη κατάσταση. Όσο το καθυστερούν και το σκέφτονται είναι προφανές ότι θα αυξήσουν τον βαθμό δυσκολίας στον αγώνα τους να πείσουν. Και τώρα, δεν κερδίζουν εκλογές τα ονόματα και τα κόμματα. Χρειάζεται να πειστούν οι πολίτες στην πράξη. Θα προλάβουν;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου