Οι ανεπαρκείς διοικήσεις του Δήμου Αλεξάνδρειας μετέτρεψαν την Γιορτή σε πανηγυράκι

Η χτεσινή εκδήλωση που διοργανώθηκε στην Αλεξάνδρεια κατά κοινή ομολογία συγκέντρωσε πολύ κόσμο. Ήταν η αφορμή να βγει ο κόσμος της περιοχής έξω, να διασκεδάσει, να φάει (όσοι πρόλαβαν και ήταν ελάχιστοι), να κινηθούν τα μαγαζιά (καφέ) της περιοχής στο Πνευματικό Κέντρο, να βγάλει λόγο ξανά ο δήμαρχος για...

να δείξει ότι υπάρχει, να κάνουν εμφάνιση και ορισμένοι εκ των συμβούλων της παράταξης, να χορέψουν για να δείξουν ότι κατέχουν και τους δημοτικούς χορούς, να βγουν φωτογραφίες, να γίνουν και συνοδοί των δυο κυβερνητικών βουλευτών που έδωσαν το “παρών” στην εκδήλωση.

Όλα τα παραπάνω έγιναν και είναι αναμφισβήτητα. Οι της διοίκησης του δήμου υποστηρίζουν ότι η εκδήλωση σημείωσε απόλυτη επιτυχία και κρίνουν με βάση την προσέλευση του κόσμου αλλά και τις χειραψίες που έδωσαν. Ο στόχος τους επετεύχθη.

Όμως, η εκδήλωση καθεαυτή ήταν πετυχημένη; Άραγε γνωρίζουν οι αρμόδιοι του δήμου την φιλοσοφία αυτής της γιορτής αλλά και το ρόλο που θα μπορούσε να παίξει; Η γιορτή αυτή έφερε καμιά “προστιθέμενη αξία” στον τόπο εκτός των καφέδων στα καφέ της περιοχής; Η απάντηση είναι προφανής: ΟΧΙ.

Οι ιθύνοντες στον δήμο Αλεξάνδρειας, οι τωρινοί αλλά και οι προηγούμενοι, ουδόλως ασχολήθηκαν επισταμένως με την Γιορτή της Πίτας είτε γιατί είναι ανεπαρκείς είτε γιατί βολεύτηκαν από το πανηγυράκι που στήνεται.

Τέτοιες εκδηλώσεις γίνονται στον κόσμο όλο και έχουν ως στόχο την ανάδειξη της τοπικής γαστριμαργίας. Παρασκευάζονται φαγητά, εν προκειμένω οι πίτες, από γυναίκες της περιοχής που χρησιμοποιούν κατά βάση υλικά της περιοχής και χρησιμοποιούν τη συνταγή που κληρονόμησαν από τις γιαγιάδες τους και τις μανάδες τους.

Στην περίπτωση της Αλεξάνδρειας όμως ενώ εξ αρχής ο κόσμος ανταποκρίθηκε και συμμετείχε κατά δεκάδες κανείς δεν σκέφτηκε να αναδείξει την εκδήλωση τόσο επικοινωνιακά όσο και επί της ουσίας και να την εμπλουτίσει ώστε να αποτελέσει πόλο έλξης ενός τουρισμού εξιδεικευμένου είτε από το εσωτερικό είτε από το εξωτερικό. Όπως είναι γνωστό υπάρχουν στη χώρα μας πολλές εκπομπές που ασχολούνται με την μαγειρική, πανεπιστήμια που διδάσκουν την τέχνη, ξενοδοχεία και ξενώνες που θέλουν να πρωτοτυπήσουν βάζοντας στο μενού τους παραδοσιακές γεύσεις που όμως είναι γνωστές και βέβαια πιστοποιημένες.

Για να συμβεί όμως αυτό και να αρχίσει να “τσουλάει” η υπόθεση θα έπρεπε να γίνουν συντονισμένα βήματα. Αν είχαν οι διοικούντες ασχοληθεί στα σοβαρά και όχι με ερασιτεχνικό τρόπο με την υπόθεση αυτή τότε ίσως σήμερα θα μπορούσαμε ενδεχομένως να είχαν στηθεί ορισμένα εργαστήρια παραγωγής παραδοσικής πίτας και να είχε τονωθεί η τοπική επιχειρηματικότητα.

Τόσο η προηγούμενη διοίκηση Γκιόνογλου που ήταν αυτή που εγκαινίασε την εν λόγω γιορτή όσο και η νυν διοίκηση Δημητριάδη στερούνται οράματος και ανοιχτού μυαλού που θα τις επέτρεπαν να κάνουν κινήσεις ώστε να βοηθήσουν τον τόπο. Ο πρώην δήμαρχος έχοντας τη λογική του εργολάβου είχε εστιάσει σε έργα και τσιμένα και ο νυν δήμαρχος έχοντας τη λογική του δημοσίου υπαλλήλου περιορίζεται σε μια διαχείριση της κατάστασης που κι αυτή σε πολλές των περιπτώσεων πάσχει.

Συνεπώς, απατείται η εφαρμογή μιας άλλης πολιτικής. Μια πολιτική που είναι προφανές ότι δεν μπορεί να εφαρμόσει η νυν διοίκηση Δημητριάδη γιατί πολύ απλά δεν το κατέχει το αντικείμενο. Απατείται να αναλάβει τις τύχες του δήμου Αλεξάνδρειας μια νέα ομάδα με αποδεδειγμένες τις ικανότητές της τόσο στον τομέα της λήψης πρωτοβουλιών όσο και στην υλοποίησή τους. Αυτή η ομάδα είναι αναποφεύκτο ότι θα εμφανιστεί γιατί το επιβάλλουν οι συγκυρίες.

- Όμως, για το θέμα αυτό της αλλαγής της πολιτικής και ποιοι είναι αυτοί που δυνητικά θα μπορούσαν να τη υλοποιήσουν θα ασχοληθούμε σε επόμενο δημοσίευμα