Μερικές , πρώτες, αναγκαίες επισημάνσεις για το ασφαλιστικό των εργαζόμενων-ενάντια σ’ αυτούς που καταστρέφουν την Κοινωνική Ασφάλιση

του
Γ. Μελιόπουλου

Για έκτη συνεχή χρονιά, λαός και εργαζόμενοι είναι αντιμέτωποι με μια πρωτοφανή σε ένταση και διάρκεια επίθεση ενάντια στη ζωή του, ενάντια σε δικαιώματα και κατακτήσεις κερδισμένα μ’ αγώνες και θυσίες δεκαετιών. Επίθεση που ξεκίνησε με το πρώτο Μνημόνιο του ΠΑΣΟΚ , για να πάρει στη συνέχεια τη σκυτάλη η ΝΔ με το δεύτερο Μνημόνιο και να συνεχιστεί αδιάλειπτα μέχρι σήμερα, παρά τις ελπίδες  και αυταπάτες  κομματιών του λαού μας, με το τρίτο Μνημόνιο των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ , αφού πέρασε Μνημόνιο, εφαρμοστικούς νόμους και προαπαιτούμενα, υπηρετώντας όπως και οι προκάτοχοί του ιμπεριαλιστικές εντολές και ......

δεσμεύσεις, συνεχίζει αμείωτη την αντιλαϊκή επίθεση. Εμφανίζεται να «διαπραγματεύεται σκληρά», εξαπολύει θρασύτατη προπαγάνδα εμπαίζοντας και εξαπατώντας το λαό.

Ήδη έχει ξεκινήσει το ίδιο παιχνίδι και όσον αφορά το σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, με σκοπό,  όπως μπορεί κανείς να καταλάβει από το σχέδιο των 170 σελίδων , των σφαγιασμό συντάξεων και κοινωνικών ασφαλιστικών παροχών. 

Απέναντι στην προπαγανδιστική επίθεση που ξετυλίγεται με γοργούς ρυθμούς , είναι απαραίτητο να γίνουν μερικές πρώτες επισημάνσεις, που θα ξεκαθαρίζουν το τοπίο από την πλευρά των συμφερόντων εργαζόμενων και συνταξιούχων.

Η σύνταξη υπήρξε πάντοτε ένα κλάσμα-κομμάτι αυτού που ονομάζουμε συντάξιμες αποδοχές. Ακούμε για παράδειγμα σήμερα διαρκώς να γίνεται λόγος για «μέσο μισθό» και «ποσοστό αναπλήρωσης». Τι είναι όμως  μέσος μισθός, τι ποσοστό αναπλήρωσης;

Ως παράδειγμα μπορεί να φέρει κανείς το εξής. Για μέσο συντάξιμο μισθό 1000 ευρώ και ποσοστό αναπλήρωσής του 80%, η σύνταξη υπολογίζεται με πολύ απλά μαθηματικά ,

80% Χ 1000= 800 ευρώ.

Επισήμανση 1^η:  πάντα υπήρχε ταξική πάλη , ανάμεσα σε κυβερνήσεις και εργαζόμενους για τον προσδιορισμό αυτών των δύο στοιχείων α) του ύψους της αναπλήρωσης και β) του ύψους του μέσου μισθού. Πρόκειται για δύο στοιχεία , αλληλένδετα δεμένα μεταξύ τους, που το ένα επηρεάζει καθοριστικά το άλλο, καθώς όταν μειώνεται το ένα ή το άλλο ή και τα δύο τότε μειώνονται και οι συντάξιμες αποδοχές.

Επισήμανση 2^η: η διαμάχη και η ταξική πάλη ήταν πάντα ξεκάθαρη. Οι κυβερνήσεις αλλά και τα ντόπια και ξένα αφεντικά , ζητούσαν όλο και μεγαλύτερο διάστημα υπολογισμού για το μέσο μισθό , ενώ από την αντίπερα όχθη οι εργαζόμενοι αγωνίζονταν και διεκδικούσαν τον υπολογισμό του με βάση την καλύτερη μισθολογική περίοδο (τριετία ή πενταετία .Αυτή περίοδος ήταν συνήθως η τελευταία εργασιακή τους περίοδος, λόγω ασφαλώς μισθολογικών αυξήσεων και ωρίμανσης.

Επισήμανση 3^η: οι επιδιώξεις κυβερνήσεων-εργοδοτών για επέκταση του διαστήματος υπολογισμού του μέσου μισθού, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια τις συντάξιμες αποδοχές στα τάρταρα , συνταξιούχους και εργαζόμενους στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Οι αγώνες και οι διεκδικήσεις εργαζόμενων και συνταξιούχων στοχεύουν στη βελτίωση της θέσης τους και στέκουν σύμφωνοι με τα πραγματικά τους συμφέροντα.

Επισήμανση 4^η: κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μνημονιακές δεσμεύσεις, παλιότερα Μνημόνια και αντιασφαλιστικοί νόμοι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, υποτέλεια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς Ε.Ε. και ΔΝΤ και ξέφρενη επίθεση ντόπιων εκμεταλλευτών, αποτελούν παράγοντες που οξύνουν την ταξική επίθεση και στον υπολογισμό  του μέσου μισθού πάνω σε όλο τον εργάσιμο βίο των εργαζόμενων, με  λογικό επακόλουθο το σφαγιασμό των συντάξεων. Παράλληλα , για τη μεγαλύτερη επιτυχία αυτού του στόχου, μειώνεται δραματικά και το ποσοστό της αναπλήρωσης, θέτοντας για παράδειγμα ποσοστό αναπλήρωσης με 35ετία, ποσοστό 39%!

Έτσι , για υποτιθέμενο μέσο μισθό 1000 ευρώ  και με ποσοστό αναπλήρωσης 39% στην 35ετία, η σύνταξη θα είναι ,

39% Χ 1000=390 ευρώ!!

Επισήμανση 5^η: σε καμία περίπτωση η εφαρμογή αυτής της πολιτικής δε σώζει το ασφαλιστικό και τις συντάξεις εργαζόμενων και συνταξιούχων, το αντίθετο τις κατακρεουργεί. Σε καμία  επίσης περίπτωση δεν είναι αριστερή , όπως πιστεύουν ή καλλιεργούν και προπαγανδίζουν συγκεκριμένοι πολιτικοί χώροι. Άλλωστε αυτού του είδους η κριτική προέρχεται από πολιτικές δυνάμεις , που φέρουν ακέραιες και βαριές ευθύνες, μαζί με τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, καθώς η νέα αντιλαϊκή, αντιασφαλιστική επίθεση στηρίζεται και σκοπεύει να ολοκληρώσει την επίθεση που ξεκίνησαν οι δικοί τους αντιασφαλιστικοί  νόμοι του όχι και τόσο μακρινού, δικού τους κυβερνητικού παρελθόντος.

Επισήμανση 6^η: πρόκειται για το ξεδίπλωμα μιας νέας , σφοδρότατης αντιλαϊκής επίθεσης, ενάντια σε όσα δικαιώματα και κατακτήσεις έχουν διασωθεί από τη μνημονιακή λαίλαπα των προηγούμενων. Μια τέτοια σε μέγεθος και έκταση επίθεση θα βρει αντίθετους εργαζόμενους , συνταξιούχους, άνεργους, νέους και τα σχέδια κυβέρνησης , δανειστών αντιμέτωπα με το εργατικό και λαϊκό κίνημα.

Και βέβαια με τις επισημάνσεις αυτές δεν εξαντλείται το ζήτημα. Γι’αυτό και θα επανέλθω.

*Μέλος του Δ.Σ. Συλλόγου εκπ/κών Ημαθίας & Γ.Σ. ΑΔΕΔΥ