 |
| του Ιακ. Θεοδώση* |
Είναι κάποιες μνήμες που μένουν
ανεξίτηλες χαραγμένες στο μυαλό μας. Ποιος δεν θυμάται τις ιστορίες του παππού
και της γιαγιάς τα βράδια της νιότης μας. Μαθητής δημοτικού ακόμα θεωρούσα συναρπαστικές
τις περιγραφές του παππού για τους Βαλκανικούς πολέμους που έλαβε μέρος.
Ο νησιώτης αμούστακος νεαρός πολεμούσε
για γη που είχε μόνο ακουστά. Χιλιάδες σαν αυτόν μαζί του, από....
όλη την Ελλάδα. "Μακεδονία σε αντρειεύει", μου έλεγε. Η μεγαλύτερη μάχη που συμμετείχε ήταν
των Γιαννιτσών. Από τύχη η μονάδα του δεν κινήθηκε προς την Έδεσσα, αφού επιλέχτηκε
ο κύριος όγκος του στρατού να κινηθεί προς Θεσσαλονίκη.
Ο ασπρομάλλης γέροντας δεν συγκράτησε το δάκρυ
του όταν θυμήθηκε πώς χάθηκε ο φίλος του. Πώς στην προσπάθειά του να τον τραβήξει
τραυματίστηκε και αυτός. Μιλούσε με περηφάνια και συγκίνηση. Μια σημαντική περίοδος
για την Ελλάδα και ιδιαίτερα για την Μακεδονία, κυλούσε στα μάτια μας με τις περιγραφές
του. Την αγάπησε αυτή την γη ο μαχητής από το Ιόνιο, την πότισε με τον ιδρώτα
του και με το αίμα του. Μου μετέδωσε αυτή την αγάπη από παιδί.
Ο Θεός θέλησε το 2005 να επιλέξω,
σε ποια γωνιά της Μακεδονικής γης θα ζήσουμε με την οικογένειά μου. Όταν αντίκρισα
για πρώτη φορά την Έδεσσα να κρέμεται από τον βράχο, θυμήθηκα τις ιστορίες του παππού.
Διαλέξαμε να εγκατασταθούμε, στο κέντρο της Μακεδονίας
γης, όπως συνήθιζε να λέει ο πρόγονός μου. Τα δέντρα, τα μεγάλα δροσερά πάρκα,
τα τρεχούμενα νερά και η επιβλητική θωριά του Κάρανου, γοητεύουν τον οποιοδήποτε.
Πόσο μάλλον κάποιον που μεγάλωσε με ιστορίες από αυτή την γη.
Το παρελθόν αυτού του τόπου
είναι πολύ βαριά κληρονομιά. Είμαστε περήφανοι οι σημερινοί κάτοικοι από το παρόν
μας; Ο Νομός που παράγει σχεδόν τα πάντα, και συνεισφέρει τα μέγιστα στις εξαγωγές
φρούτων δεν έχει την αντίστοιχη οικονομική ανάπτυξη. Παρόλο που η αρχαία οδός
Εγνατία χαράχτηκε και λειτούργησε στα εδάφη
του, είναι ο μόνος Νομός της Μακεδονίας χωρίς κάποιο κομμάτι της σύγχρονης
Εγνατίας οδού να διέρχεται από την εύφορη γη του. Ούτε καν Παραεγνατία οδός διασύνδεσης. Χιλιάδες τόνοι φρούτων με εκατοντάδες
φορτηγά ψυγεία, διακινούνται από επαρχιακούς δρόμους που καλούνται εθνικές οδοί.
Η ασφάλεια για όλους όσοι κυκλοφορούν σε τέτοιο οδικό δίκτυο, στο ναδίρ. Η περιοχή
που θα μπορούσε να ήταν ολόκληρη ένα τεράστιο εργοστάσιο εξαγωγών μεταποιημένων
αγροτικών προϊόντων, δεν έχει τις υποδομές για να υποστηρίξει αυτή την οικονομική
έκρηξη.
Οι ορεινοί όγκοι γύρω από την
πλούσια πεδιάδα, εξασφαλίζουν άφθονο νερό και πολύτιμες φερτές ύλες μέσα από
ένα δίκτυο μικρών και μεγάλων ποταμιών. Και όμως οι αγρότες μας, ξοδεύουν ηλεκτρική
ενέργεια για να ποτίζουν τα χωράφια τους. Καμιά πρόβλεψη για εκμετάλλευση τόσων
λαγκαδιών με αποθήκευση νερών, και διοχέτευσή τους με φυσική ροή στους κάμπους χωρίς
την σπατάλη ηλεκτρικού ρεύματος.
Λύσεις απλές, πρακτικές, σε
μια Ελλάδα που βογγά κάτω από την πίεση της οικονομικής κρίσης. Μια χώρα που οι
πολιτικοί ταγοί της δεν εκμεταλλεύονται τα φυσικά της πλεονεκτήματα. Που συνήθως
δεν σχεδιάζουν, δεν προβλέπουν. Ακολουθούν τις εξελίξεις δρώντες σπασμωδικά. Οι
αποτυχίες τους όμως βαραίνουν όλους μας.
Ένας τόπος όπου το αποδοτικότερο και παραγωγικότερο
κομμάτι της θεωρείται εχθρικό και υπερφορολογείται. Το κράτος όπου το "επιχειρείν" θέλει να είναι συνδεδεμένο με τον κρατισμό. Ποιο μέλος από αυτό το παραγωγικό κομμάτι θα μπορούσε
να ασχοληθεί με τα κοινά, με το τόσο απαξιωμένο πολιτικό σύστημα;
Ασχολήθηκα με την πολιτική τα
τελευταία δυο χρόνια, κυρίως ως πράξη ευθύνης απέναντι στα παιδιά μου.
Αποδομήσαμε το μέλλον και τα όνειρα τους και κοιτούσαμε απαθείς από τους
καναπέδες μας. Παρακολουθούσαμε εκπροσώπους που επιλέγαμε εμείς οι ίδιοι, να κάνουν
το ένα λάθος μετά το άλλο.
Δεν ευθύνονται μόνο αυτοί για τις αποτυχίες. Μέρος
της ευθύνης είχαμε και εμείς που τους εκλέγαμε. Που επιτρέπαμε να δημαγωγήσουν,
να μας κοροϊδέψουν, να ψεύδονται καταφανέστατα και εμείς να σκεφτόμαστε ΄οι προηγούμενοι
ήταν καλύτεροι;
΄
Κατεβάζοντας το πήχη ποιότητας
των επιλογών μας μειώνουμε το επίπεδο ζωής ακόμα και των εγγονών μας. Στις σημερινές
ασφυκτικές συνθήκες, οι επιλογές μας ξεφεύγουν από τον χρονικό ορίζοντα της δικής
μας ζωής. Η παράλογη φιλοσοφία "η δική
μου κατσίκα να επιζήσει , για του γείτονα αδιαφορώ", με παρακίνησε να εκτεθώ.
Πέρα από τοπικισμούς, συμπάθειες,
αντιπάθειες, υποχρεώσεις, δεσμεύσεις και ρουσφέτια, όλοι μας θα αλλάξουμε τον
ρου των γεγονότων. Όπως οι περισσότεροι είμαστε νοικοκύρηδες με την διαχείριση
του σπιτιού μας, έτσι να νοικοκυρέψουμε και το μεγάλο μας σπίτι, την Ελλάδα. Με
την Μακεδονία οργανωμένη, παραγωγική, εξαγωγική, όπως ήταν στην ιστορία που την
βαραίνει, με την Πέλλα κέντρο αυτής της ανάπτυξης,
σε συνεργασία με πολιτικούς, ανιδιοτελείς, πατριώτες, υπεύθυνους. Για να
ξαναγίνουν περήφανα τα παιδιά και τα εγγόνια μας και να αξίζουμε να μας
ονομάζουν Έλληνες. Για να ησυχάσουν οι ψυχές όσων θυσιάστηκαν και μόχθησαν για
να ζούμε εμείς σήμερα στο τόπο αυτό.
*πρώην υποψήφιος βουλευτής με το Ποτάμι στο νομό Πέλλας. Έχει αποχωρήσει από το ΠΟΤΑΜΙ διαφωνώντας με πλευρές της πολιτικής του
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου