Μέλη της ομάδας μοίρασαν υλικό στους διερχόμενους αλλά και σε όσους βρίσκονταν στα γειτονικά καφέ. Η προκήρυξη έγραφε τα εξής:
Μια ακόμα έκφραση του φόβου δεν μας εκπλήσσει. Είναι το
αίσθημα που καλλιεργείται στους ανθρώπους από το πρώτο κιόλας βήμα προς την
κοινωνική κοινωνικοποίησή τους. Μας έμαθαν να φοβόμαστε τον εαυτό μας, τις
ικανότητές μας, να πιστέψουμε ότι είμαστε ανίκανοι και ότι χρειαζόμαστε
ειδικούς που θα αποφασίζουν για εμάς, για τις ίδιες μας τις ζωές. Μας δίδαξαν
τον ανταγωνισμό, την αποστροφή ως προς την διαφορετικότητα, να είμαστε
καχύποπτοι, μόνοι, επιθετικοί, συμφιλιωμένοι με τη βία, την αποξένωση και τον
αποκλεισμού του ΑΛΛΟΥ.
Τις τελευταίες μέρες στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας έλαβε χώρα ένα
περιστατικό αποκλεισμού. Οι έξι εκ των επτά συλλόγων γονέων της
πόλης, ύστερα από συνέλευσή τους, ανακοίνωσαν ότι δεν δέχονται να φοιτήσουν
προσφυγές στα σχολεία "τους" σηκώνοντας επιχειρήματα – φράχτες
προς τα παιδιά των προσφύγων.
Το να εναντιώνεται κανείς με οποιονδήποτε τρόπο σε ανθρώπους
που άφησαν βιαίως τον τόπο τους για να βρουν τη θέση τους κάπου στον κόσμο,
έναν κόσμο που οργανωμένα στέκεται έναντι του "ξένου" εκ
του ασφαλούς, δηλώνει ξεκάθαρα υποκρισία και επιβεβαιώνει πως αυτή η
κοινωνία που ζούμε στηρίζεται στο φόβο. Και ο φόβος ξέρουμε τι γεννάει, το
μίσος, τον εχθρό, τον αποκλεισμό. Εναντιώνονται στους πρόσφυγες την ίδια στιγμή
που εταιρίες ξεσκίζουν τη γη, πολιτικοί κάθε είδους οργανώνουν και
επικυρώνουν την καθημερινή μας εξαθλίωση, κανάλια εκπορνεύουν τη ζωή, μπάτσοι
βασανίζουν. Επομένως η βαρύτητα και η σημαντότητα θα έπρεπε να στραφεί
προς τη μεριά όλων αυτών που ευθύνονται και παλεύουν για τη διατήρηση του
υπάρχοντος, της αδικίας και της βαρβαρότητας.
Σε μια κοινωνία που χωράει διαχωρισμούς, ο δικός μας
δρόμος είναι ο αγώνας για την ανατροπή της, ο αγώνας για τη δημιουργία της
συλλογικής ζωής, έχοντας τη γνώση πως κάθε ζωντανός οργανισμός της είναι ένα
αναπόσπαστο κομμάτι της, επιλέγουμε να ζήσουμε τις ζωές μας μέσω της
ελευθερίας, μέσα σε κοινότητες που θα χωράνε και άλλοι λαοί. Εκεί που ο
διαφορετικός θα είναι ένα ακόμα κομμάτι στο ψηφιδωτό της λογικής ευτυχίας,
εκεί όπου ο καθένας και καθεμία θα έχει τον δικό του χώρο έκφρασης και
αυτοπροσδιορισμού. Αγωνιούμε για έναν άλλον τρόπο εκπαίδευσης / μάθησης,
όχι μιλιταριστικό, όχι τυποποιημένο αλλά, συμμετοχικό, συλλογικό, δημιουργικό
που να προάγει την ελευθερία. Συμβούλια γειτονιάς που θα λειτουργούν
ισότιμα, που θα προτείνουν δεν θα επιβάλουν. Θέλουμε έναν τρόπο ζωής που θα
σέβεται τους άλλους τρόπους ζωής χωρίς τη λογική του αποκλεισμού, χωρίς
διαταγές, χωρίς υποταγή.
Να αρχίσουμε να χτίζουμε την άλλη κοινωνία. Βήμα – βήμα.
Ας αρχίσουμε να δίνουμε λύσεις στα προβλήματά μας χωρίς
να δημιουργούμε καινούργια προβλήματα και εχθρούς, χωρίς εξουσίες, χωρίς
βία, χωρίς ασχήμια.
Αναρχική ομάδα μπαρούτι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου