Η αμηχανία του αξιολογημένου Λιολιόπουλου, ο Κυριάκος και ο Καραμανλής- διαβάστε το να δείτε τι δράμα περνάει

Γνωρίζετε όλοι σας την κριτική που έχω ασκήσει στον αξιολογημένο της ΝΔ, τον Νίκο Λιολιόπουλο για τις θέσεις που κατά καιρούς διατυπώνει, για την πολιτική συμπεριφορά του και τελευταία για την διαδικασία -τσίρκο που βρίσκεται σε εξέλιξη στο κόμμα αυτό και κατά την οποία υποτίθεται ότι αξιολογούνται στελέχη που θα κληθούν είτε να γίνουν υποψήφιοι βουλευτές είτε να στελεχώσουν τον κρατικό μηχανισμό όταν η ΝΔ γίνει κυβέρνηση.
Αυτή είναι η μια πλευρά του θέματος. Η άλλη πλευρά είναι ότι ο εν λόγω, ο Ν. Λιολιόπουλος αποτελεί ένα τυπικό δείγμα πολίτη που δεν ανήκε στη ΝΔ και.....
στρατεύτηκε στον αγώνα υπέρ του Κυριάκου όταν αυτός ήταν υποψήφιος πρόεδρος του κόμματος με αντίπαλο τον Μεϊμαράκη. Αφού νίκησε ο Κυριάκος ο Λιολιόπουλος έκανε αίτηση για αποκτήσει την ιδιότητα του στελέχους, πέρασε από μια αστεία κατά την άποψή μου διαδικασία που θυμίζει την αντίστοιχη του Γιώργου Παπανδρέου, και κατέστη αξιολογημένος.
΄Έλα όμως ντε που αν και αξιολογημένος, αν και υποτίθεται ότι βρίσκεται στον στενό κύκλο του προέδρου βρίσκει συνεχώς τις πόρτες του κόμματος κλειστές διότι όπως είναι φανερό και λογικό μπορεί ο Κυριάκος να είναι πρόεδρος αλλά σε καμιά περίπτωση δεν ελέγχει το κόμμα το οποίο είναι ορκισμένο στον Καραμανλισμό.
Ο Λιολιόπουλος όλο αυτό το διάστημα μόνος και έρμος στα κομματικά δρώμενα της ΝΔ, είναι φανερό ότι αδυνατεί να αποκτήσει ρίζες στο χώρο. Το έχει αντιληφθεί διότι βλαξ δεν είναι και μετά το πρόσφατο συνέδριο κάθισε και έγραψε ένα άρθρο το οποίο έστειλε στον τοπικό τύπο αφενός και δημοσιεύτηκε στο Λίμπεραλ, ένα σάιτ της νεοφιλελεύθερης ΝΔ που στηρίζει Κυριάκο και πίνει νερό στο όνομα του Μάνου και του Σκυλακάκη.
Στο εν λόγω άρθρο ο αξιολογημένος προσπαθεί ευγενικά και με στυλ ομολογουμένως να πει ότι ναι μεν το συνέδριο έδειξε ένα ενωτικό κλίμα πλην όμως ο Κυριάκος για να μπορέσει να σταθεί και να μην ανατραπεί από τον Καραμανλή και τους οπαδούς του στρογγύλεψε το λόγο του σε τέτοιο βαθμό ώστε να προκαλεί αμηχανία σ΄ όλους εκείνους που τον είχα αφενός συνηθίσει αλλιώς και αφετέρου τον περίμεναν αλλιώς....

Ο Λιολιόπουλος το έστειλε και στα Τοπικά Χρονικά, ενδεχομένως κατά λάθος διότι όπως έχει δηλώσει δημοσίως δεν τρέφει καμιά εκτίμηση στο πρόσωπό μου ούτε στην δημοσιογραφική διαδρομή μου. Βέβαια, αυτό δεν τον εμπόδισε να στέλνει και να δημοσιεύει άρθρα και σχόλια στην εφημερίδα ΧΡΟΝΙΚΑ όσο και στην ηλεκτρονική της μορφή αλλά αυτό είναι άλλης τάξης και ειδικότητας ζήτημα.
Κλείνοντας και πριν σας προτρέψω να το διαβάστε το άρθρο να σημειώσω ότι ο Λιολιόπουλος έχει δίκιο στις επισημάνσεις του αλλά κι αυτός ποιώντας την ανάγκη φιλοτιμία βάζει νερό στο κρασί του και στρογγυλεύει την κριτική του φτάνοντας να εξυμνεί τον Σαμαρά....

Διαβάστε το άρθρο:

Η Ν.Δ. ήταν εκεί ενωμένη δυνατή

Το 11ο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας είχε έναν κυρίως στόχο, να συσπειρώσει το κόμμα και να επιβάλει τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως τον αδιαφιλονίκητο ηγέτη της παράταξης. Από αυτή την άποψη δεν ήταν απλά πετυχημένο, ΗΤΑΝ ΘΡΙΑΜΒΟΣ.

Η ΝΔ βγήκε ενισχυμένη, ενωμένη και κυρίως ενιαία.

Η ανάληψη της αρχηγίας του κόμματος από τον Κυριάκο Μητσοτάκη πριν περίπου δύο χρόνια συνοδεύτηκε αμέσως από ένα δημοσκοπικό άλμα. Η αποδοχή του νέου προέδρου στους μη παραδοσιακούς ψηφοφόρους του κόμματος υπήρξε εντυπωσιακή. Η εκμηδένιση του Ποταμιού αλλά και η καθίζηση της ΔΗΣΥ παρά τις μεγάλες απώλειες του ΣΥΡΙΖΑ είναι οι καλύτεροι μάρτυρες. Μεγάλη μερίδα των μετριοπαθών προοδευτικών μεταρρυθμιστών είδε στον Κυριάκο μια ελπίδα για αλλαγή στην καταστροφική πορεία της χώρας τα τελευταία χρόνια, μια ελπίδα που ακόμη δεν διαψεύστηκε.


Το μεγάλο πρόβλημα όμως του νέου αρχηγού σε προσωπικό πολιτικό επίπεδο ήταν η περιορισμένη σχετικά αποδοχή από το παραδοσιακό ακροατήριο της παράταξης κυρίως από τους λεγόμενους σκληρούς δεξιούς. Δεν ήταν λίγοι μάλιστα αυτοί που τον θεωρούσαν ξένο σώμα, πολλοί από αυτούς (αυτο)αποκαλούνται συχνά ως Καραμανλικοί.

Το φαινόμενο αυτό σταδιακά υποχώρησε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης στοχευμένα κατάφερε να πείσει ότι είναι ο άξιος συνεχιστής της μακράς πορείας της κεντροδεξιάς παράταξης.
Για να το καταφέρει αυτό χρειάστηκε να σκοτώσει ένα μικρό κομμάτι του εαυτού του.
Ο λόγος του είναι πλέον κάπως πιο στρογγυλεμένος, διανθισμένος συχνά με λεξιλόγιο που δεν μας είχε πολυσυνηθίσει ως σήμερα, αναδιανομή πλούτου, ισχυρό κράτος στην υπηρεσία του πολίτη, αλληλεγγύη, λαϊκότητα, παράδοση κλπ.

Ενδεικτικό το γεγονός ότι πριν από την ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη που θα έκλεινε το συνέδριο μίλησε ο πρώην πρόεδρος του κόμματος Αντώνης Σαμαράς σε μια εμψυχωτική ομιλία με καθαρή στόχευση στην καρδιά του Έλληνα συντηρητικού ψηφοφόρου που όπως ήταν αναμενόμενο καταχειροκροτήθηκε!
Η Νέα Δημοκρατία λοιπόν κατάφερε να βγει ενωμένη υπό την ηγεσία του Κυριάκου Μητσοτάκη και τις επευφημίες χιλιάδων συνέδρων.

Όσο για εμάς τους μη παραδοσιακούς ψηφοφόρους της, τους κεντρώους φιλελεύθερους μεταρρυθμιστές που προστρέξαμε να στρατευτούμε στην προσπάθεια του Κυριάκου να την αλλάξει σε ένα πιο μοντέρνο φιλελεύθερο αστικό κόμμα, μας διακατέχει ίσως μια κάποια αμηχανία με όλα αυτά, αλλά σε κάθε περίπτωση ξέρουμε καλά γιατί ήμασταν και συνεχίζουμε να είμαστε #metonkyriako.