Τραπεζοκαθίσματα και νόμος- Ποιος είναι αρμόδιος; Ο δήμος ή η Αστυνομία;

Ο δήμαρχος στον πεζόδρομο.. Φωτ. από roumlouki.gr

Δυο μέρες τώρα παρακολουθούμε την δημόσια συζήτηση που γίνεται δια των τοπικών μέσων ενημέρωσης στην Αλεξάνδρεια και που αφορά στο ποιος είναι αρμόδιος να επιβάλλει το νόμο στους ιδιοκτήτες των καταστημάτων που καταλαμβάνουν δημόσιο χώρο.

Ακούσαμε και διαβάσαμε μια σειρά από νόμους και παραγράφους και κώδικες και η κάθε μια... πλευρά δίνει την δική της ερμηνεία. Ίσως η ερμηνεία γίνεται κατά το δοκούν. Ωστόσο, οι νόμοι είναι σαφής και όταν δεν είναι η αρμόδια αρχή, εν προκειμένω ο δήμος, θα πρέπει να ζητάει διευκρίνιση από το αρμόδιο Υπουργείο. Βέβαια, θα μπορούσε να αποφύγει αυτή τη διαδικασία αν είχε, ως όφειλε, μόνιμη νομική υπηρεσία.

Τώρα, η πλευρά της διοίκησης του δήμου Αλεξάνδρειας ισχυρίζεται ότι η αστυνομία και μόνο αυτή είναι αρμόδια να πιστοποιεί την παράβαση και να προχωρά σε καταλογισμό. Η άλλη πλευρά δια του συμβούλου Τασιόπουλου ισχυρίζεται ότι ο δήμος είναι αρμόδιος και όχι η αστυνομία επικαλούμενος μια σειρά άρθρων και νόμων.

 
Η ουσία όμως ποια είναι; Είναι ότι με την διελκυστίνδα αυτή οι πολίτες δεν μπορούν να βρουν ελεύθερο πεζοδρόμιο ώστε να περπατήσουν, να πάνε στις δουλειές τους κλπ. Τελικά, το μπαλάκι αυτό μεταξύ δήμου και αστυνομίας έχει ως μοναδικούς χαμένους τους πολίτες.

 
Από την πλευρά του ο αρμόδιος αντιδήμαρχος λέει, και πολύ σωστά, ότι δεν είναι δυνατόν να βγαίνουν οι δημοτικοί υπάλληλοι τα μεσάνυχτα για να διαπιστώνουν παραβάσεις αλλά θα πρέπει να κάνουν αυτή τη δουλειά οι αστυνομικοί. Σωστά, πολύ σωστά θα πρόσθετα εγώ. Ωστόσο, αν και αυτή η αρμοδιότητα έχει περάσει στους ΟΤΑ με απόφαση της Κυβέρνησης τότε το ζήτημα είναι και πολιτικό. Να βγουν να το καταγγείλουν και παράλληλα να βρουν λύση.

Και εγώ νομίζω ότι είναι απαράδεκτο να βγαίνουν τρεις υπαλληλοι του δήμου, δυο άντρες και μια γυναίκα, για να επισκέπτονται τα μαγαζιά (καφέ, μπαρ κλπ) και να κάνουν έλεγχο αν παραβίασαν την «κίτρινη» γραμμή. Αυτό δε μπορεί να γίνει και για πρακτικούς λόγους που δεν είναι της παρούσης. Όμως, πρέπει να βρεθεί λύση.

 
Δε γίνεται από τη μια να διαπιστώνεται ότι υπάρχει πρόβλημα, να προχωράει η διοίκηση του δήμου στην θέσπιση ενός πιο αυστηρού κανονισμού και στην τελική να μην εφαρμόζεται τίποτα. Αυτό αν μη τι άλλο είναι κοροϊδία.