Παραιτήθηκε των δικαιωμάτων του ο Μπόμπολας; Τέλος η ΜΕΑ-ΧΥΤΥ αλλά μήπως κρύβεται κάτι για το ...μέλλον;

Η είδηση που βγήκε σήμερα ακούγεται καλή εκ πρώτης όψεως αλλά διαισθητικά ας κρατήσουμε μικρό καλάθι. Αναφέρομαι στην από κοινού απόφαση μεταξύ ΕΣΔΑ και ΗΛΕΚΤΩΡ ΑΕ να διαλύσουν την σύμβαση που υπήρχε και έδινε στην εταιρία το δικαίωμα και τη δυνατότητα να διεκδικήσει αποζημιώσεις στην περίπτωση που...
δεν κατασκευάζονταν το εργοστάσιο επεξεργασίας απορριμμάτων (ΜΕΑ-ΧΥΤΥ) στην περιβόητη θέση "12", δίπλα στον ποταμό Αλιάκμονα.
Η είδηση λέει ότι τα δυο μέρη συμφώνησαν να λύσουν την σύμβαση χωρίς καμιά διεκδίκηση της εταιρίας.
Προσωπικά μου ακούγεται πολύ καλό για να είναι πέρα για πέρα αληθινό. Θα σας πω τις σκέψεις μου, τους φόβους μου και θα δείξει ο χρόνος αν θα επαληθευτούν ή όχι.

Η απόπειρα να κατασκευαστεί η ΜΕΑ-ΧΥΤΥ ναυάγησε κυρίως γιατί αντέδρασαν φορείς και πολίτες. Λιγοστοί στην αρχή αλλά επίμονοι και δυναμικοί κατάφεραν να αναδείξουν το θέμα έξω από τα όρια της Ημαθίας. Οι συνεχείς δικαστικές προσφυγές που ήταν απολύτως τεκμηριωμένες τόσο νομικά όσο και επιστημονικά και η συνεχής προσπάθεια των "πρωταγωνιστών" να κρατήσουν το θέμα στην πρώτη σειρά της ατζέντας έφερε αποτέλεσμα. Η λαϊκή πίεση θα έλεγε κανείς νίκησε αλλά προσωπικά εκτιμώ ότι ο λαός της Ημαθίας ουδόλως ασχολήθηκε με το θέμα αφού και στην περίπτωση αυτή ίσχυσε το γνωστό "μακρυά από το σπίτι μου κι όπου θέλει ας πάει". Η θέση "12" ήταν μακρυά από όλα τα σπίτια, δίπλα στο ποτάμι και είχε επιλεγεί με αριστοτεχνικό τρόπο από τον τότε δήμαρχο Μακεδονίδος Γιάννη Δάλλα και μάλιστα επιχειρήθηκε να εμφανιστεί και ως ο σωτήρας του νομού που θα έδινε λύση στην διαχείριση των απορριμμάτων.

Υπέρ της πρότασης αυτής και του σχεδιασμού είχαν ταχθεί αναφανδόν όλοι οι αιρετοί πλην ελαχίστων περιπτώσεων. Όλοι οι δήμαρχοι εκφράζονταν θετικά τόσο για τη θέση όσο και για το συνολικό πρότζεκτ που θα κόστιζε ο κούκος αηδόνι για τους Ημαθιώτες. Αλλά, ποιος νοιάζονταν για τους πολίτες. Αυτοί όλοι ήθελαν και πιστεύω ότι συνεχίζουν να θέλουν να τα έχουν καλά με τις μεγάλες εταιρίες, πόσο μάλλον με τον Μπόμπολα του οποίου ιδιοκτησία είναι η ΗΛΕΚΤΩΡ ΑΕ.

Υπέρ της επιλογής αυτής ήταν το σύνολο των τότε βουλευτών της Ημαθίας που προέρχονταν από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Τα δύο αυτά κόμματα ουδέποτε είχαν εκφράσει αντίθετη άποψη. Ουδέποτε είχαν σταθεί έστω κριτικά στο σκηνικό που είχε διαμορφωθεί και θα έπληττε τους Ημαθιώτες. Αλλά, πότε νοιάστηκαν τα δυο αυτά κόμματα για το λαό.

Οι αντιδράσεις έφεραν ως πρακτικό αποτέλεσμα την χρονοτριβή. Η εταιρία που είχε εξ αρχής άλλους σχεδιασμούς που δεν ήταν μόνο η επεξεργασία των απορριμμάτων αλλά και η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από αυτά πίεζε τους δημάρχους και τον ΕΣΔΑ να υπογράψουν την σύμβαση με τους όρους που αυτή έβαζε. Αυτή είχε κάνει την μελέτη, αυτή την είχε διακινήσει, αυτή θα τα έκανε όλα. Είχε τεχνογνωσία και μεγάλη εμπειρία σε τέτοιες δουλειές.
Ο ΕΣΔΑ υπέγραψε επί προεδρίας Παπαποστόλου (δήμαρχος Βεργίνας τότε) και η υπόθεση ήταν "δεμένη". Όμως, το εργοστάσιο δεν έγινε ποτέ.

Αίφνης, η κατάσταση αλλάζει. Το μνημόνιο έρχεται και βυθίζει τη χώρα στην κρίση και αρχίζει ένας κύκλος συζητήσεων για το αν θα πρέπει το θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων να το δούμε σε περιφερειακό επίπεδο δεδομένου ότι από το 2010 αλλάζει και η διοικητική δομή της χώρας και η Ημαθία πλέον ανήκει στην Περιφέρεια κεντρικής Μακεδονίας.

Εδώ αρχίζουν οι δικές μου υποψίες. Και εξηγούμαι.
Δεν μπορώ να δεχτώ ότι η εταιρία έδειξε τόσο μεγάλη ανοχή, τέτοια γαλαντομία. Εικάζω ότι πέτυχε την συναίνεση, την σύμφωνη γνώμη του ΕΣΔΑ ίσως και των δήμων της Ημαθίας ότι θα την στηρίξουν, δεν θα αντιδράσουν εν τέλει, ώστε να πάρει το μεγάλο έργο σε επίπεδο κεντρικής Μακεδονίας.
Θα δούμε αν επαληθευτώ από τα γεγονότα που έχουμε μπροστά μας.

Συμπερασματικά: Η υπόθεση της ΜΕΑ-ΧΥΤΥ είναι ένα μάθημα για όλους. Λίγοι "γραφικοί" έδειξαν με ποιον τρόπο κερδίζονται οι αγώνες. Πρέπει να σημειώσουμε ότι όλο αυτό το διάστημα πρωταγωνιστές στις κινητοποιήσεις ήταν το ΤΕΕ Ημαθίας, οι Οικολογική Ομάδα Βέροιας. Πολιτικά στήριξαν τον αγώνα αυτόν  τόσο το ΚΚΕ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ Ημαθίας καθώς και οι Οικολόγοι -Πράσινοι.

Κλείνοντας πρέπει να πω ότι τώρα θα πρέπει να αναζητηθούν οι πολιτικές ευθύνες. Κάποιοι αποφάσισαν να γίνει αυτό το εργοστάσιο. Ξόδεψαν χρήματα των δημοτών για να προωθήσουν το έργο κλπ. Με νόμιμο τρόπο τα έκαναν όλα αυτά αλλά το αποτέλεσμα ήταν ένα μεγάλο ΜΗΔΕΝ. Δε νοιώθουν την ανάγκη να απολογηθούν; Δεν θα πρέπει να τους το ζητήσουμε να απολογηθούν για τις εμμονές τους ή θα τα ξεχάσουμε όλα στο όνομα της αστικής ευγένειας;