Με το σημείωμα αυτό θέλω να απευθυνθώ στους υπαλλήλους των δήμων της Ημαθίας που κινδυνεύουν ή καλύτερα είναι προγραμμένοι και θα απολυθούν τον Δεκέμβριο. Όπως έχει ανακοινώσει το ΥΠΕΣ θα τεθούν σε διαθεσιμότητα, έτσι λέγεται πλέον η...απόλυση, γύρω στους πέντε χιλιάδες υπαλλήλους των ΟΤΑ που προσλήφθηκαν εκτός ΑΣΕΠ στις δημοτικές επιχειρήσεις και το 2010 με τον Καλλικράτη "πέρασαν" στους κεντρικούς δήμους και πλέον απασχολούνται στις διοικητικές υπηρεσίες τους.
Οι υπάλληλοι αυτοί στην Ημαθία είναι αρκετοί. Γνωρίζουν εδώ και μήνες ότι επίκειται το τέλος. Ότι επίκειται ο εργασιακός τους θάνατος αλλά επιμένουν στην ίδια ατελέσφορη και αδιέξοδη τακτική. Δεν κάνουν απολύτως τίποτα, δεν κινητοποιούνται, δεν συμμετέχουν στο σωματείο τους, δεν πάνε ούτε να ψηφίσουν στις εκλογές του, δεν δεν δεν
Αδυνατώ να αντιληφθώ και να κατανοήσω την συμπεριφορά τους. Πιθανόν να νομίζουν ότι αν βρουν μια "άκρη" και πιάσουν έναν πολιτικό ή όποιον άλλον θα διασωθούν. Πιθανόν να το έχουν πάρει απόφαση και πιστοί στο ρητό "σφάξε με αγά μ΄ ν΄ αγιάσω" πορεύονται αδιαμαρτύρητα στο τέλος, στο γκρεμό. Πιθανόν να πιστεύουν ότι κάτι θα γίνει την τελευταία στιγμή και ο από μηχανής θεός θα τους σώσει, θα αλλάξει την κατάσταση. Δε γνωρίζω τί ακριβώς "παίζει". Γνωρίζω όμως ότι επικρατεί μια ηρεμία, μια ησυχία θαρρείς και βρισκόμαστε σε νεκροταφείο.
Οι υπάλληλοι αυτοί θεωρείται βέβαιο ότι θα απολυθούν. Η τρόικα θέλει απολύσεις και το ΥΠΕΣ θα δώσει πέντε χιλιάδες υπαλλήλους. Η διαδικασία αυτή θα γίνει, λένε, μέσω της αξιολόγησης των υπηρεσιών και της καταμέτρησης των υπαλλήλων. Δεν ξέρω σε τι ακριβώς συνίσταται αυτή η αξιολόγηση αλλά ό,τι και να είναι οδηγεί στον εργασιακό θάνατο χιλιάδες υπαλλήλους που έχουν χρόνια στη δουλειά αυτή, έχουν στήσει τη ζωή τους στο μισθό αυτόν, έχουν χρεωθεί, έχουν υποχρεώσεις. Όλα αυτά θα καταρρεύσουν. Κι όμως τίποτε δεν κινείται.
Γιατί άραγε; Οι υπό απόλυση υπάλληλοι φταίνε και μάλιστα πολύ. Άραγε είναι οι μόνοι που φταίνε; Κατά την άποψή μου φταίνε για το σημερινό χάλι, για την θανατερή ακινησία και οι συνδικαλιστές του χώρου που δεν έκαναν απολύτως τίποτα για να εμπνεύσουν, να συσπειρώσουν, να παραδειγματίσουν. Βολεμένοι στις συνδικαλιστές τους καρέκλες, συναγελαζόμενοι οι περισσότεροι με τους δημάρχους και τους άλλους της διοίκησης, με τα "προνόμια" της θέσης τους σιγά μην ασχολούνταν με τους υπαλλήλους.
Φταίνε και τα κόμματα της Αριστεράς που προέκριναν με συνέπεια τη λογική της ανάθεσης και όχι της διεκδίκησης έφτιαξαν πολίτες του καναπέ που τώρα, "απροπόνητοι", χωρίς κανένα αγωνιστικό "ένσημο" καλούνται να κάνουν την εξέγερση και δεν ξέρουν από που να αρχίσουν. Βέβαια, τα κόμματα της Αριστεράς ουδέποτε είχαν προνομιακή σχέση με τους υπαλλήλους των ΟΤΑ. Τέτοια σχέση είχαν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ που στέλνουν τώρα στο "απόσπασμα" τους άλλοτε ψηφοφόρους τους.
Τι μπορεί να γίνει;
Κατά την άποψή μου αυτό που θα μπορούσε να γίνει είναι μια γενική αντίδραση όλων των εργαζομένων αλλά αυτό είναι όνειρο θερινής νυκτός. Γενική πολιτική απεργία για να πέσει η Μνημονιακή κυβέρνηση είναι το ζητούμενο αλλά με τα λόγια ούτε απεργία γίνεται ούτε η κυβέρνηση πέφτει.
Αυτό που πρέπει να κάνουν οι υπό απόλυση δημοτικοί υπάλληλοι είναι να επισκεφτούν τα γραφεία του Σωματείου τους για να καλέσει συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς και εκεί να αποφασίσουν τον τρόπο και τη μορφή αντίδρασης. Το πρώτο βήμα θα φέρει τα υπόλοιπα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου