Τα προαύλια των σχολείων και αν θα πρέπει να μένουν ανοιχτά / Σ. Τάμογλου

του Σίμου Τάμογλου
ΠΕΡΙΣΚΟΠΗΣΗ

"Μεγάλη" συζήτηση άνοιξε στο Δημοτικό Συμβούλιο Αλεξάνδρειας σχετικά με το εάν θα πρέπει να μένουν ανοιχτά ή όχι τα προαύλια των σχολείων μετά από το ωράριο λειτουργίας τους (και πως εν τέλει θα γίνεται διαχείριση των αύλειων χώρων).
Πρόκειται για ένα πραγματικά δύσκολο θέμα. Και ορθώς αποσύρθηκε, για να μάθουν πέντε πράγματα παραπάνω τόσο η διοίκηση του Δήμου όσο και οι σύμβουλοι και να επανέλθει το θέμα σε άλλη συνεδρίαση. Καλά έκαναν και δεν πήραν βιαστική.....
απόφαση.
Το… ζουμί στην υπόθεση είναι ένα: το πρόβλημα ΔΕΝ λύνεται με λουκέτο στα προαύλια.
Δεν λύνεται ούτε με δημοσιοϋπαλληλίστικες λύσεις ή αποφάσεις του τύπου “πονάει κεφάλι – κόβει κεφάλι”, δηλαδή, “άιντε να τα κλειδώσουμε για να έχουμε ήσυχο το κεφάλι μας!”. Τα σχολεία είναι αναπόσπαστο τμήμα της ζωής όλων μας και της καθημερινότητάς μας. Κάποτε δε τα σχολεία, ειδικά στα χωριά, αποτελούσαν το κέντρο για πολλές δραστηριότητες των τοπικών κοινοτήτων.
Είναι παντελώς λανθασμένη η πρόταση του αρμόδιου αντιδημάρχου Ι. Χαλκίδη να κλείσουν οι αυλές ή να μένουν ανοιχτές με ευθύνη των συλλόγων γονέων (πράγμα ανέφικτο) και υπό ορισμένες συνθήκες.
Στις μέρες μας όντως τα πράγματα είναι δύσκολα, αφού η χρήση των αύλειων χώρων σε ώρες που δεν λειτουργούν τα σχολεία έχει πολλούς κινδύνους. Από την είσοδο εξωσχολικών που θα μπορούσαν να προκαλέσουν ζημίες χιλιάδων ευρώ μέχρι ένα πιθανό ατύχημα κάποιου παιδιού που παίζει.
Καλά έκαναν λοιπόν και το απέσυραν το θέμα, ορθώς ο Φ. Δημητριάδης πρότεινε και ο δήμαρχος δέχθηκε να ερωτηθούν οι αρμόδιοι για το αν “δικαιολογείται” κόστος φύλαξης, ορθώς άλλοι σύμβουλοι πρότειναν να μπουν εταιρίες φύλαξης και τα σχολεία να μένουν ανοιχτά μέχρι μια συγκεκριμένη (και λογική) ώρα.
Και ας μην ξεχνάμε κάτι: τα σχολεία είναι δημόσια περιουσία, δεν είναι βιλαέτι κανενός υπηρεσιακού παράγοντα ή αιρετού.
Και απ’ τη στιγμή που τα παιδιά “βολεύονται” και παίζουν εκεί – αλλά και επειδή οι χώροι που θα μπορούσαν να παίξουν τα παιδιά δεν υπάρχουν (άπειρες παιδικές χαρές έκλεισαν, ελάχιστες ξανάνοιξαν!)- αυτήν τη δημόσια περιουσία θα πρέπει να την εκμεταλλευόμαστε προς όφελος των πολιτών.
Οπότε ας μαζευτούν όλοι μαζί (αιρετοί, υπηρεσιακοί και σύλλογοι γονέων) να βρουν λογική λύση, να συζητήσουν και όλες οι πλευρές να συνεισφέρουν ώστε αυτή η λύση που θα βρεθεί θα διασφαλίζει τα παιδιά και θα “φέρει” τα σχολεία ξανά στις κοινωνίες και θα τα κάνει σημεία αναφοράς.