Αμνησία ή επιλεκτική η μνήμη του Χρ. Αλευρά; Περί ενότητας της Αριστεράς το 2010

Άκουσα πριν  από λίγο τον δημοτικό σύμβουλο Αλεξάνδρειας Χρήστο Αλευρά να υποστηρίζει στο ράδιο Αλεξάνδρεια 97,7fm ότι το 2010 για τις δημοτικές εκλογές είχε κάνει ολοκληρωμένη πρόταση στους άλλους χώρους της Αριστεράς ώστε να συμπήξουν ενιαίο μέτωπο και από κοινού να διεκδικήσουν την ψήφο του «Καλλικρατικού» Δήμου Αλεξάνδρειας.

Θα μου επιτρέψει ο...
αγαπητός σύντροφος Αλευράς να διαφωνήσω μαζί του και θέλοντας να πιστεύω ότι δεν τον βοηθάει η μνήμη του θα του υπενθυμίσω τα όσα είχε υποστηρίξει στην πρώτη συνάντηση πολιτών που έγινε στην πλατεία Ελευθερίας.

Τότε λοιπόν, ο Χρήστος Αλευράς είχε προσέλθει στην συγκέντρωση και είχε προτείνει όντως ένα πλαίσιο που δεν ήταν άλλο από αυτό της Λαϊκής Συσπείρωσης με τον ίδιο επικεφαλής ως υποψήφιο δήμαρχο και να συμμετείχαν όλοι ως άτομα και όχι ως συλλογικότητες ή κόμματα διότι ως  γνωστόν το ΚΚΕ δεν συνεργάζεται με κανέναν παρά μόνο με τον εαυτό του.

Βέβαια, ο Χρήστος Αλευράς ίσως αυτό ακριβώς το μοντέλο να πίστευε και αυτό να επιδίωκε αλλά να με συγχωρεί, αυτό δεν ονομάζεται συνεργασία αλλά «τσουβάλιασμα». Η Αριστερά ως χώρος είναι ευρύς και μέσα σ΄ αυτή κινούνται κόμματα, μικρά ή μεγαλύτερα, συλλογικότητες, ανένταχτοι. Με ποια λογική όλοι αυτοί θα στοιχίζονταν πίσω από το αυτοδιοικητικό άρμα του ΚΚΕ που είναι η «Λαϊκή Συσπείρωση»;

Είναι φανερό ότι για να προκύψει συνεργασία της αριστεράς στην αυτοδιοίκηση θα πρέπει να ξεπεραστούν αγκυλώσεις, μικρομεγαλισμοί, δογματικές συμπεριφορές και πρακτικές, καπελώματα κλπ. Όσο αυτά τα παθογενή χαρακτηριστικά πρωταγωνιστούν τόσο το ζητούμενο της κοινής δράσης στο δρόμο ή σε εκλογές θα απομακρύνεται.