Άλλο ακαδημίες και άλλο Σωματεία / Απαιτείται ξεκάθαρη πολιτική από τον δήμο / Άποψη

Τα τελευταία χρόνια στην Αλεξάνδρεια αλλά και ευρύτερα έχει αναπτυχθεί μια φάμπρικα που τελικά όπως αποδεικνύεται, έχει οφέλη για αυτούς που την ακολουθούν. Αναφέρομαι στην συνεχή ίδρυση ακαδημιών ποδοσφαίρου, μπάσκετ και λοιπών αθλημάτων που αλιεύουν....
αποκλειστικά νέα παιδιά και τα οποία μαθαίνουν από προπονητές τα “μυστικά” του αθλήματος. Μαθαίνουν βέβαια καταβάλλοντας ένα αντίτιμο όχι ευκαταφρόνητο.

Οι ακαδημίες αυτές είναι κοινό μυστικό αλλά και προφανές ότι είναι προσπάθειες επιχειρηματικές και ως στόχο έχουν την άντληση κέρδους. Ιθύνοντες νόες των προσπαθειών αυτών είναι αποκλειστικά παλαιοί (βετεράνοι) παίχτες που έκαναν καριέρα είτε ως ποδοσφαιριστές είτε ως προπονητές και έχουν ασφαλώς την΄εξωθεν καλή μαρτυρία για τις ικανότητές τους.

Τέλος, οι ακαδημίες αυτές αποκτούν την ιδιότητα του σωματείου καταθέτοντας ένα καταστατικό στο πρωτοδικείο με διοίκηση κλπ και πλέον έχουν τα ίδια “προνόμια” και διευκολύνσεις με τα κλασσικού τύπου σωματεία που όλοι γνωρίζουμε δεκαετίες τώρα.

Η διαφορά μεταξύ των ακαδημιών αυτών και των κλασσικών σωματείων είναι εμφανής και συνίσταται στο ότι τα μεν σωματεία διαθέτουν αγωνιστικά τμήματα όλων των ηλικιακών βαθμίδων, μετέχουν στα πρωταθλήματα και γενικώς έχουν αυξημένα έξοδα και σχεδόν καθόλου έσοδα.

Οι ακαδημίες δεν έχουν από επιλογή αγωνιστικά τμήματα παρά μόνον παιδικά τμήματα και συνεπώς έχουν μόνον έσοδα και βέβαια τα έξοδα για τους προπονητές κλπ.

Είναι φανερό ότι μιλάμε για δυο διαφορετικά πράγματα. Άλλη δουλειά κάνει το σωματείο και άλλη η ακαδημία. Το σωματείο διαθέτει ορισμένες φορές και ακαδημία, δηλαδή τμήμα παίδων κλπ γεγονός που αυξάνει τα έξοδά του και προσπαθεί με την καθιέρωση μιας μικρής και άκρως συμβολικής συνδρομής να τα μειώσει.

Το κλασσικού τύπου σωματείο εδώ και πολλές δεκαετίες παίζει έναν πολυσύνθετο ρόλο. Είναι ένα ζωντανό κύταρο της περιοχής που δραστηριοποιείται. Γίνεται η αιτία να κοινωνικοποιηθούν οι αθλούμενοι, να μάθουν το ευ αγωνίζεσθαι. Στο σωματείο δεν γίνεται κατ΄ ανάγκη δουλειά με αποκλειστικό στόχο τον πρωταθλητισμό και την παραγωγή ταλέντων ώστε να αποκτήσει όνομα και φήμη, να κερδίσει από την ενδεχόμενη μεταγραφή του αθλητή, να κερδίσει επί πλέον επιχορήγηση.

Συνεπώς, τα κερδοσκοπικού τύπου εγχειρήματα δεν γίνεται να έχουν την ίδια αντιμετωπίση από τις δημοτικές και κρατικές αρχές με τα κλασσικού τύπου σωματεία. Για παράδειγμα στον δήμο Θεσσαλονίκης όπου δραστηριοποιούνται πλείστα όσα τέτοια σωματεία με την επωνυμία ακαδημίες καταβάλλουν ένα συγκεκριμένο ποσό για την χρήση των δημοτικών γυμναστηρίων και γηπέδων σε αντίθεση με τα κλασσικού τύπου σωματεία που αθλούνται δωρεάν και κατά προτεραιότητα.

Στον δήμο Αλεξάνδρειας δραστηριοποιούνται στο χώρο του ποδοσφαίρου τρεις ακαδημίες όπου οι μικροί αθλητές πληρώνουν κάθε μήνα ένα συγκεκριμένο αντίτιμο και στο χώρο του μπάσκετ μια ακαδημία όπου επίσης συμβαίνει το ίδιο. Επίσης, και σε άλλα αθλήματα λιγότερο δημοφιλή συμβαίνει το ίδιο σκηνικό. Όλα αυτά λειτουργούν με τον μανδύα ή την κάλυψη αν θέλετε του σωματείου που είναι αναγνωρισμένο κλπ από το κράτος.

Και ερχόμαστε τώρα στον δήμο που οφείλει κατ΄ αρχήν να αποκτήσει αθλητική πολιτική, να χαράξει προτεραιότητες και να θέσει ένα απολύτως σαφές πλαίσιο όπου θα αποτυπώνεται η δική του φιλοσοφία για τον αθλητισμό και όποιοι θέλουν να συνδράμουν οφείλουν να το αποδεχτούν. Είναι προφανές ότι η διοίκηση του δήμου Αλεξάνδρειας εξ αρχής θα στηρίξει τον ερασιτεχνικό αθλητισμό και οφείλει να συνδράμει σε αντίστοιχες προσπάθειες που γίνονται στα χωριά με τις τοπικές ποδοσφαιρικές ομάδες αλλά και τα υπόλοιπα σωματεία των άλλων αθλημάτων όπως πάλη κλπ.

Αυτό που δεν πρέπει να κάνει η διοίκηση του δήμου είναι να βάλει στο ίδιο τσουβάλι τα κλασσικού τύπου σωματεία με τις ακαδημίες διότι πρόκειται για εντελώς διαφορετικά πράγματα.