του Σίμου Ανδρονίδη*
.jpg)
Η αντιπαράθεση ΠΑΣΟΚ και Δημοκρατικής Αριστεράς για την πολιτική και ιδεολογική κατεύθυνση που θα λάβει η Κεντροαριστερά, αποδεικνύει αφενός μεν την δύσκολη πολιτική συμβίωση των δύο κομμάτων, αφετέρου δε την πολιτική «υλικότητα» που θα λάβει το εγχείρημα, έχοντας ως δεδομένο το ότι η προσπάθεια τω δύο κομμάτων να καλύψουν ιδεολογικά...
και πολιτικά το χώρο μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ συντείνει ουσιαστικά στην προσίδια λειτουργία και δραστηριοποίηση της Κεντροαριστερής παράταξης ως «κυβερνητικού συμπληρώματος».
Η προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ και της πολυδιαφημισμένης κίνησης των «58» για την συγκρότηση ενός ενιαίου ψηφοδελτίου της Κεντροαριστεράς στις επερχόμενες Ευρωεκλογές συναντά αρκετά εμπόδια.
Εάν εστιάσουμε στην αυτονομία της κίνησης των «58» θα δούμε ότι ουσιαστικά η περιβόητη αυτή κίνηση στελεχών στερείται ουσιαστικών και ουσιωδών κοινωνικών αναφορών.
Εάν θεωρήσουμε την κίνηση αυτή ως μορφωτικό και οργανωτικό πρόπλασμα ενός μελλοντικού πολιτικού κόμματος με Κεντροαριστερή πολιτική κατεύθυνση, μπορούμε να αναφέρουμε:
1. Την απουσία μίας συγκεκριμένης και συνεκτικής ιδεολογικής, προγραμματικής και πολιτικής κατεύθυνσης και διακήρυξης,
2. Την έλλειψη κοινωνικής και προγραμματικής στοίχισης, κάτι που σημαίνει ότι εκλείπουν οι αναφορές στην υπεράσπιση και στην έκφραση συγκεκριμένων ταξικών συμφερόντων, ενώ εκλείπουν ιδιαίτερα οι αναφορές στον κοινωνικό «ερειπιώνα» που προκάλεσαν η εφαρμογή αντιλαϊκών-αντεργατικών μέτρων. Σε αυτό το πλαίσιο γίνεται φανερή η έλλειψη κοινωνικής υλικότητας και κοινωνικής γείωσης από πλευράς της κίνησης των «58».
3. Η κίνηση δεν υπερβαίνει την εσωστρεφή, στελεχιακή και γραφειοκρατική δομή. Είναι δε χαρακτηριστικό πως οι συνεδριάσεις των μελών της κίνησης σε διάφορες πόλεις χαρακτηρίζονται από την απουσία ουσιαστικής συμμετοχής του κόσμου, με αποτέλεσμα οι συνεδριάσεις των μελών της κίνησης να θυμίζουν «μυστικές» συνεδριάσεις κλειστής κομματικής λέσχης.
Η πολιτική σύμφυση ΠΑΣΟΚ και κίνησης των «58» αποβλέπει στη δημιουργία ενός εκλογικού μηχανισμού που θα λειτουργεί μόνο ως άθροισμα πολιτικών δυνάμεων. Ενώ σε αυτή την περίπτωση δεν πρέπει να αποκλειστεί η περίπτωση η κίνηση να αποτελέσει μία μορφή εκ νέου κοινωνικής και πολιτικής «εμβάπτισης» του ΠΑΣΟΚ, μέσω της επιδίωξης «παραγραφής» και ουσιαστικής απόσεισης των κυβερνητικών ευθυνών του κόμματος.
Αυτό μπορεί να γίνει με δύο τρόπους:
1. Με την σταδιακή απομάκρυνση από την κεντρική πολιτική σκηνή του «φθαρμένου» πολιτικού προσωπικού και την ταυτόχρονη είσοδο στην πολιτική σκηνή νέων πολιτικών στελεχών, που υποτίθεται ότι κομίζουν το «νέο» και το «σύγχρονο».
2. Με την κομματική και πολιτική μετεξέλιξη της κίνησης σε «νέο» πολιτικό κόμμα, όπου όμως το ουσιώδες τμήμα, το ουσιώδες κομμάτι αυτού του κόμματος θα είναι το ΠΑΣΟΚ. Πρόκριμα για την προσπάθειας πολιτικής μετεξέλιξης και οργανωτικού μετασχηματισμού θα αποτελέσουν οι επερχόμενες ευρωεκλογές. Όμως το «νέο» που υποτίθεται ότι θα κομίσει η πολιτική παράταξη της Κεντροαριστεράς είναι βαθύτατα «φθαρμένο» και «παλαιό».
Η δημιουργία ενός κοινού ψηφοδελτίου του ΠΑΣΟΚ και της κίνησης των «58» τείνει να λειτουργήσει και ως εκλογικό «σωσίβιο» για το ΠΑΣΟΚ, αποτρέποντας την πλήρη κοινωνική, πολιτική και εκλογική απίσχναση του στις επικείμενες ευρωεκλογές.
Από την άλλη πλευρά η Δημοκρατική Αριστερά επιδιώκει την συγκρότηση του προοδευτικού πόλου που θα κινείται και αυτός στον πολιτικό χώρο μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ. Αποκλείει την συμπόρευση με το κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ, προτιμώντας να συνεργαστεί με πολιτικές κινήσεις και στελέχη που αναφέρονται στον πολιτικό χώρο της Κεντροαριστεράς.
Η Δημοκρατική Αριστερά ταλανίζεται από εσωκομματικές έριδες και συγκρούσεις ενώ ενυπάρχει και ένας βαθύτατος και δομικός δυϊσμός, ο οποίος και τέμνει εγκάρσια το κόμμα: Η πλειοψηφία του κόμματος ομνύει στις αποφάσεις του συνεδρίου και επιδιώκει την συγκρότηση του προοδευτικού πόλου, ενώ από την άλλη πλευρά η μειοψηφία του κόμματος θεωρεί αυτές τις προσπάθειες συγκρότησης του προοδευτικού πόλου ως εξόχως ανεδαφικές, στο βαθμό που αποκλείουν πολιτικά κόμματα και κινήσεις που αναφέρονται στον ίδιο πολιτικά χώρο και κατ’επέκταση αδυνατούν να εκφράσουν και να συναρθρώσουν το «όλον» και το «ενιαίο» της Κεντροαριστεράς.
Αυτός ο βαθύτατος εσωτερικός δομικός δυϊσμός επηρεάζει την πολιτική κατεύθυνση και την πολιτική στρατηγική του κόμματος. Το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς ομνύει στην λογική της «κυβερνώσας αριστεράς», δηλαδή ουσιαστικά στη λογική του κυβερνητισμού, ως απόρροια της ιδεολογικής, προγραμματικής και καταστατικής συγκρότησης του κόμματος.
Η Δημοκρατική Αριστερά ως πολιτικό κόμμα, ως πολιτική συσσωμάτωση δεν αποτυπώνεται στο κοινωνικό πεδίο, (επιρροή στο χώρο των συνδικάτων), ενώ απουσιάζει και το σαφές και ευδιάκριτο ταξικό πρόσημο, κυρίως με την έννοια της απουσίας επιρροής του κόμματος στην εργατική τάξη. Οι σχέσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜ.ΑΡ έχουν επιδεινωθεί, καθότι φαίνεται πως τα δύο κόμματα υπηρετούν ανταγωνιστικά πολιτικά σχέδια.
Η πολιτική «μάχη» που διεξάγεται έχει ως «έπαθλο» την πρωτοκαθεδρία στο χώρο της Κεντροαριστεράς. Όποιο από τα δύο κόμματα τελικά κατισχύσει δεν θα ξεφύγει από την μνημονιακή και κυβερνητική πεπατημένη. Ουσιαστικά θα μπορούμε να μιλάμε για ένα «κόμμα-μπαλαντέρ» το οποίο και θα λειτουργεί ως το απαραίτητο και ιδανικό κυβερνητικό «συμπλήρωμα» σε κυβερνήσεις συνεργασίας που θα έχουν ως κορμό είτε την Ν.Δ είτε τον ΣΥΡΙΖΑ.
Προφανώς η «μεγάλη Κεντροαριστερά» που ονειρεύονται τα δύο κόμματα είναι δύσκολο να διαμορφωθεί στο βαθμό που προϋποθέτει την σταδιακή διαμόρφωση δεσμών και σχέσεων εκπροσώπησης με τις κοινωνικές τάξεις και τα κοινωνικά στρώματα που έχουν πληγεί από την εφαρμογή, την λήψη και την υλοποίηση αντιλαϊκών-αντεργατικών μέτρων. Οι σχέσεις των δύο κομμάτων θα συνεχίσουν να είναι ανταγωνιστικές, τουλάχιστον έως τις επερχόμενες ευρωεκλογές. Αυτή η δύσκολη συμβίωση θα εξακολουθεί να επηρεάζει την πολιτική δραστηριοποίηση των δύο κομμάτων, ενώ θα επηρεάζει και τις προσπάθειες συγκρότησης και ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς.
Η δύσκολη συμβίωση «φιλτράρεται» ακριβώς μέσα από αυτό το πολιτικό επίδικο της Κεντροαριστεράς.
*πολιτικός επιστήμονας, υποψήφιος διδάκτωρ ΑΠΘ
Η αντιπαράθεση ΠΑΣΟΚ και Δημοκρατικής Αριστεράς για την πολιτική και ιδεολογική κατεύθυνση που θα λάβει η Κεντροαριστερά, αποδεικνύει αφενός μεν την δύσκολη πολιτική συμβίωση των δύο κομμάτων, αφετέρου δε την πολιτική «υλικότητα» που θα λάβει το εγχείρημα, έχοντας ως δεδομένο το ότι η προσπάθεια τω δύο κομμάτων να καλύψουν ιδεολογικά...
και πολιτικά το χώρο μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ συντείνει ουσιαστικά στην προσίδια λειτουργία και δραστηριοποίηση της Κεντροαριστερής παράταξης ως «κυβερνητικού συμπληρώματος».
Η προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ και της πολυδιαφημισμένης κίνησης των «58» για την συγκρότηση ενός ενιαίου ψηφοδελτίου της Κεντροαριστεράς στις επερχόμενες Ευρωεκλογές συναντά αρκετά εμπόδια.
Εάν εστιάσουμε στην αυτονομία της κίνησης των «58» θα δούμε ότι ουσιαστικά η περιβόητη αυτή κίνηση στελεχών στερείται ουσιαστικών και ουσιωδών κοινωνικών αναφορών.
Εάν θεωρήσουμε την κίνηση αυτή ως μορφωτικό και οργανωτικό πρόπλασμα ενός μελλοντικού πολιτικού κόμματος με Κεντροαριστερή πολιτική κατεύθυνση, μπορούμε να αναφέρουμε:
1. Την απουσία μίας συγκεκριμένης και συνεκτικής ιδεολογικής, προγραμματικής και πολιτικής κατεύθυνσης και διακήρυξης,
2. Την έλλειψη κοινωνικής και προγραμματικής στοίχισης, κάτι που σημαίνει ότι εκλείπουν οι αναφορές στην υπεράσπιση και στην έκφραση συγκεκριμένων ταξικών συμφερόντων, ενώ εκλείπουν ιδιαίτερα οι αναφορές στον κοινωνικό «ερειπιώνα» που προκάλεσαν η εφαρμογή αντιλαϊκών-αντεργατικών μέτρων. Σε αυτό το πλαίσιο γίνεται φανερή η έλλειψη κοινωνικής υλικότητας και κοινωνικής γείωσης από πλευράς της κίνησης των «58».
3. Η κίνηση δεν υπερβαίνει την εσωστρεφή, στελεχιακή και γραφειοκρατική δομή. Είναι δε χαρακτηριστικό πως οι συνεδριάσεις των μελών της κίνησης σε διάφορες πόλεις χαρακτηρίζονται από την απουσία ουσιαστικής συμμετοχής του κόσμου, με αποτέλεσμα οι συνεδριάσεις των μελών της κίνησης να θυμίζουν «μυστικές» συνεδριάσεις κλειστής κομματικής λέσχης.
Η πολιτική σύμφυση ΠΑΣΟΚ και κίνησης των «58» αποβλέπει στη δημιουργία ενός εκλογικού μηχανισμού που θα λειτουργεί μόνο ως άθροισμα πολιτικών δυνάμεων. Ενώ σε αυτή την περίπτωση δεν πρέπει να αποκλειστεί η περίπτωση η κίνηση να αποτελέσει μία μορφή εκ νέου κοινωνικής και πολιτικής «εμβάπτισης» του ΠΑΣΟΚ, μέσω της επιδίωξης «παραγραφής» και ουσιαστικής απόσεισης των κυβερνητικών ευθυνών του κόμματος.
Αυτό μπορεί να γίνει με δύο τρόπους:
1. Με την σταδιακή απομάκρυνση από την κεντρική πολιτική σκηνή του «φθαρμένου» πολιτικού προσωπικού και την ταυτόχρονη είσοδο στην πολιτική σκηνή νέων πολιτικών στελεχών, που υποτίθεται ότι κομίζουν το «νέο» και το «σύγχρονο».
2. Με την κομματική και πολιτική μετεξέλιξη της κίνησης σε «νέο» πολιτικό κόμμα, όπου όμως το ουσιώδες τμήμα, το ουσιώδες κομμάτι αυτού του κόμματος θα είναι το ΠΑΣΟΚ. Πρόκριμα για την προσπάθειας πολιτικής μετεξέλιξης και οργανωτικού μετασχηματισμού θα αποτελέσουν οι επερχόμενες ευρωεκλογές. Όμως το «νέο» που υποτίθεται ότι θα κομίσει η πολιτική παράταξη της Κεντροαριστεράς είναι βαθύτατα «φθαρμένο» και «παλαιό».
Η δημιουργία ενός κοινού ψηφοδελτίου του ΠΑΣΟΚ και της κίνησης των «58» τείνει να λειτουργήσει και ως εκλογικό «σωσίβιο» για το ΠΑΣΟΚ, αποτρέποντας την πλήρη κοινωνική, πολιτική και εκλογική απίσχναση του στις επικείμενες ευρωεκλογές.
Από την άλλη πλευρά η Δημοκρατική Αριστερά επιδιώκει την συγκρότηση του προοδευτικού πόλου που θα κινείται και αυτός στον πολιτικό χώρο μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ. Αποκλείει την συμπόρευση με το κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ, προτιμώντας να συνεργαστεί με πολιτικές κινήσεις και στελέχη που αναφέρονται στον πολιτικό χώρο της Κεντροαριστεράς.
Η Δημοκρατική Αριστερά ταλανίζεται από εσωκομματικές έριδες και συγκρούσεις ενώ ενυπάρχει και ένας βαθύτατος και δομικός δυϊσμός, ο οποίος και τέμνει εγκάρσια το κόμμα: Η πλειοψηφία του κόμματος ομνύει στις αποφάσεις του συνεδρίου και επιδιώκει την συγκρότηση του προοδευτικού πόλου, ενώ από την άλλη πλευρά η μειοψηφία του κόμματος θεωρεί αυτές τις προσπάθειες συγκρότησης του προοδευτικού πόλου ως εξόχως ανεδαφικές, στο βαθμό που αποκλείουν πολιτικά κόμματα και κινήσεις που αναφέρονται στον ίδιο πολιτικά χώρο και κατ’επέκταση αδυνατούν να εκφράσουν και να συναρθρώσουν το «όλον» και το «ενιαίο» της Κεντροαριστεράς.
Αυτός ο βαθύτατος εσωτερικός δομικός δυϊσμός επηρεάζει την πολιτική κατεύθυνση και την πολιτική στρατηγική του κόμματος. Το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς ομνύει στην λογική της «κυβερνώσας αριστεράς», δηλαδή ουσιαστικά στη λογική του κυβερνητισμού, ως απόρροια της ιδεολογικής, προγραμματικής και καταστατικής συγκρότησης του κόμματος.
Η Δημοκρατική Αριστερά ως πολιτικό κόμμα, ως πολιτική συσσωμάτωση δεν αποτυπώνεται στο κοινωνικό πεδίο, (επιρροή στο χώρο των συνδικάτων), ενώ απουσιάζει και το σαφές και ευδιάκριτο ταξικό πρόσημο, κυρίως με την έννοια της απουσίας επιρροής του κόμματος στην εργατική τάξη. Οι σχέσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜ.ΑΡ έχουν επιδεινωθεί, καθότι φαίνεται πως τα δύο κόμματα υπηρετούν ανταγωνιστικά πολιτικά σχέδια.
Η πολιτική «μάχη» που διεξάγεται έχει ως «έπαθλο» την πρωτοκαθεδρία στο χώρο της Κεντροαριστεράς. Όποιο από τα δύο κόμματα τελικά κατισχύσει δεν θα ξεφύγει από την μνημονιακή και κυβερνητική πεπατημένη. Ουσιαστικά θα μπορούμε να μιλάμε για ένα «κόμμα-μπαλαντέρ» το οποίο και θα λειτουργεί ως το απαραίτητο και ιδανικό κυβερνητικό «συμπλήρωμα» σε κυβερνήσεις συνεργασίας που θα έχουν ως κορμό είτε την Ν.Δ είτε τον ΣΥΡΙΖΑ.
Προφανώς η «μεγάλη Κεντροαριστερά» που ονειρεύονται τα δύο κόμματα είναι δύσκολο να διαμορφωθεί στο βαθμό που προϋποθέτει την σταδιακή διαμόρφωση δεσμών και σχέσεων εκπροσώπησης με τις κοινωνικές τάξεις και τα κοινωνικά στρώματα που έχουν πληγεί από την εφαρμογή, την λήψη και την υλοποίηση αντιλαϊκών-αντεργατικών μέτρων. Οι σχέσεις των δύο κομμάτων θα συνεχίσουν να είναι ανταγωνιστικές, τουλάχιστον έως τις επερχόμενες ευρωεκλογές. Αυτή η δύσκολη συμβίωση θα εξακολουθεί να επηρεάζει την πολιτική δραστηριοποίηση των δύο κομμάτων, ενώ θα επηρεάζει και τις προσπάθειες συγκρότησης και ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς.
Η δύσκολη συμβίωση «φιλτράρεται» ακριβώς μέσα από αυτό το πολιτικό επίδικο της Κεντροαριστεράς.
*πολιτικός επιστήμονας, υποψήφιος διδάκτωρ ΑΠΘ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου