 |
| Του Σίμου Ανδρονίδη υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος ΑΞΙΖΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ |
Το νέο βιβλίο του Δημήτρη Κατσορίδα που κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό (Μάρτιος 2019), φέρει τον τίτλο ‘Τοπική αυτοδιοίκηση και αυτοδιαχείριση’1 και, όπως δεικνύει και ο ίδιος ο τίτλος του, αποτελεί μία περισσότερο σύντομη σύνοψη θεμελιωδών θέσεων που άπτονται της λειτουργίας της Τοπικής αυτοδιοίκησης2 εν καιρώ κρίσης, θέτοντας στο επίκεντρο συγκεκριμένες πολιτικές εγκλήσεις που δύνανται να προσλάβουν χαρακτηριστικά προταγμάτων, προταγμάτων που.....
καθιστούν έναν Δήμο λειτουργικό όσο και παρεμβατικό, κομβικό όσον αφορά τις πολιτικές που σχεδιάζει και εφαρμόζει, υπό το πρίσμα αυτού που θα αποκαλούσαμε ως ‘κοινωνική χωρικότητα’, ήτοι, εκείνων των πολιτικών που, αφενός μεν συμπεριλαμβάνουν στο σχεδιασμό την αναπαραγωγή και την ευρύτερη κοινωνική παρουσία του μπλοκ των λαϊκών τάξεων και ιδίως των ταξικών μερίδων που έχουν πληγεί περισσότερο από την όλη διαχείριση της βαθιάς οικονομικής κρίσης, και, αφετέρου δε, προσιδιάζουν στη μορφή ενός χωρικού ανασχεδιασμού, ενός ανασχεδιασμού της πόλης με ορίζοντα και προοπτική ‘άμεσης βιωσιμότητας’.
Υπό αυτό το πρίσμα, και διαμέσου της χρήσης σύγχρονων πολιτικών και δημοτικών υποδειγμάτων,3 τίθενται οι βάσεις για την ανάδειξη ενός δημοτικού-αυτοδιοικητικού ‘φορτίου’,4 το οποίο ενέχει, όχι τις εκφάνσεις της ‘ποσοτικής αποτελεσματικότητας’, αλλά της στρατηγικού τύπου, δράσης5 που δια-κρατεί συγκεκριμένες κοινωνικές απευθύνσεις, επανεπινοεί τα πλαίσια άσκησης κοινωνικής πολιτικής, αναφέρει πολιτισμικές και ζωτικές προκείμενες, σημασιοδοτώντας παράλληλα πολιτικές αντιμετώπισης άμεσων προκλήσεων (κλιματική αλλαγή), αναπαράγοντας ένα εμπρόθετο όραμα για την λειτουργία της πόλης στον παροντικό χρόνο.
Η πόλη ως ιστορικό πλαίσιο, ως ευρύτερο πλαίσιο που εγγράφει στο εσωτερικό της διαφορετικούς "χρόνους", ενέχει στο εσωτερικό της, τις σημάνσεις της απορίας του Αμερικανού γεωγράφου David Harvey, που πρωτίστως είναι απορία που υπερβαίνει την ακόμη και κλιμακούμενη διαχείριση των ζητημάτων: «Το ερώτημα σχετικά με το είδος της πόλης που θέλουμε είναι αδιαχώριστο από τι είδους άνθρωποι θέλουμε να είμαστε».6
Η κλίμακα ή οι κλίμακες της πόλης, αναγνωρίζονται στις προσδοκίες αυτών που την διαβούν.
1 Βλέπε σχετικά, Κατσορίδας Δημήτρης, ‘Τοπική αυτοδιοίκηση και αυτοδιαχείριση’, Πρόλογος: Πορτάλιου Ελένη, Εκδόσεις Red Marks, Αθήνα, 2019. Ο πρόλογος της Ελένης Πορτάλιου, προσδιορίζει πολιτικά ιστορικά παραδείγματα κοινοτικής και δημοτικής λειτουργίας που εκκινούν από τις περιώνυμες ‘Κοινότητες’ (Communidades) της Καστίλλης, διαπερνούν το ίδιο πολιτικό συμβάν της Παρισινής ‘Κομμούνας’ (1870-1871) και φθάνουν έως το αυτοδιοικητικό εγχείρημα έτσι όπως εφαρμόστηκε στην ‘Ελεύθερη Ελλάδας’ την περίοδο της ναζιστικής κατοχής της χώρας (1941-1944).
2 Της σε συγκεκριμένο χωρικό επίπεδο, αρθρωμένης εξουσίας.
3Τα υποδείγματα στα οποία και αναφέρεται ο συγγραφέας της μελέτης είναι η περίπτωση του Δήμου του Πόρτο Αλέγκρε στη Βραζιλία, εκεί όπου τέθηκε σε εφαρμογή «ο συμμετοχικός δημοτικός προϋπολογισμός», «όπου οι κάτοικοι των διαφόρων γειτονιών, μέσα από γενική συνέλευση, αποφάσιζαν οι ίδιοι για την κατανομή τωνχρημάτων του δημοτικού προϋπολογισμού, και η περίπτωση (με ένα ‘φορτισμένο’ κοινωνικό-εργατικό πρόσημο που νοηματοδοτεί διαρκώς την αρχή της ισότητας), του δήμου της Μαριναλέδα που ευρίσκεται στην περιφέρεια της Ανδαλουσίας, στην Ισπανία, με τον εκεί δήμο να συγκροτείται πάνω στον άξονα συνάρθρωσης της αμεσότητας, στη διαδικασία λήψης των αποφάσεων και μία σφαιρικής ή αλλιώς, ολιστικής προσέγγισης που αποδίδει έμφαση στο δια-μοιρασμό του χρόνου και δη του καθημερινού χρόνου: η εργασία και οι επανεπένδυση του παραγόμενου προϊόντος, οι πολιτισμικές πρακτικές (για να παραφράσουμε ελαφρά την Ζηνοβία Λιαλιούτη), και ο αθλητισμός συνιστούν όψεις μίας ευρύτερης, δημοτικής πλαισίωσης που διέπεται από την αρχή της ‘διαρκούς αλληλεπίδρασης’. Βλέπε σχετικά, Κατσορίδας Δημήτρης, ‘Τοπική αυτοδιοίκηση και αυτοδιαχείριση’, Πρόλογος: Πορτάλιου Ελένη…ό.π., σελ. 25-28 & 49-53.
4.Ο ‘επιθυμητός’ Δήμος για τον Δημήτρη Κατσορίδα, αποδίδει έμφαση στη συμμετοχικότητα και στη διαμόρφωση ‘πυρήνων’ αυτοοργάνωσης (λαϊκές συνελεύσεις, συμμετοχικός προϋπολογισμός), αποτελώντας τμήμα μίας γενικότερης στρατηγικής μετάβασης σε μία «αυτοδιαχειριζόμενη, σοσιαλιστική κοινωνία». Βλέπε σχετικά, Κατσορίδας Δημήτρης, ‘Τοπική αυτοδιοίκηση και αυτοδιαχείριση’, Πρόλογος: Πορτάλιου Ελένη…ό.π., σελ. 56.
5. Μία δράση που λαμβάνει διαρκώς υπόψη τα γεω-μορφολογικά και οικονομικά-παραγωγικά χαρακτηριστικά της περιοχής.
6. Βλέπε σχετικά, Κατσορίδας Δημήτρης, ‘Τοπική αυτοδιοίκηση και αυτοδιαχείριση’, Πρόλογος: Πορτάλιου Ελένη…ό.π., σελ. 18.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου