του Σίμου Ανδρονίδη*
Η υπόθεση του
πρώην γενικού γραμματέα της κυβέρνησης Τάκη Μπαλτάκου που μονοπωλεί τα «φώτα»
της επικαιρότητας αποδεικνύει με τον πλέον εύγλωττο τρόπο την «διάβρωση» του
πολιτικού και κομματικού συστήματος από το νεοναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής
Αυγής. Η αποκάλυψη των συνομιλιών του...
υπόδικου βουλευτή της Χρυσής Αυγής Ηλία
Κασιδιάρη με τον πρώην γενικό γραμματέα της κυβέρνησης Τάκη Μπαλτάκου έχει δύο
σημαντικές παραμέτρους: 1. Καταδεικνύει την πολιτική ώσμωση του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας με την Χρυσή Αυγή, ώσμωση η οποία και επενεργεί άμεσα στο πολιτικό και ιδεολογικό πεδίο. Η απόσυρση του νόμου περί παροχής ιθαγένειας στα παιδιά μεταναστών που διαμένουν στην Ελλάδα, η εσπευσμένη απόσυρση του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου επί τρικομματικής κυβέρνησης, η ακροδεξιά και αντιμεταναστευτική φρασεολογία, αποτελούν πτυχές μίας ιδεολογικοπολιτικής ώσμωσης που επηρεάζει και την κατεύθυνση και την στροφή του όλου πολιτικού συστήματος επί το συντηρητικότερο.
2. Η συνομιλία Μπαλτάκου-Κασιδιάρη δείχνει τους προνομιακούς διαύλους επικοινωνίας που είχε δημιουργήσει το νεοναζιστικό μόρφωμα με τα ενδότερα του Μαξίμου. Σε αυτό το πλαίσιο, καταρρέει παταγωδώς η εικόνα του «αντισυστημικού» κόμματος που είχε προσπαθήσει εντέχνως να φιλοτεχνήσει η Χρυσή Αυγή.
Η Νέα Δημοκρατία, «ψαρεύοντας» στα θολά και
ταραχώδη νερά της αντιμεταναστευτικής και ακροδεξιάς ιδεολογίας, παρείχε και
παρέχει το αναγκαίο υπόβαθρο για την περαιτέρω κοινωνική, πολιτική και
ιδεολογική νομιμοποίηση της Χρυσής Αυγής. Ακόμη και η εξόχως αντιδραστική και
ανιστόρητη θεωρία των «δύο άκρων» που είχε διακινηθεί το προηγούμενο πολιτικό διάστημα
συνέβαλλε στην περαιτέρω νομιμοποίηση του νεοναζιστικού μορφώματος.
Οι συνέπειες αυτής της πολιτικής ώσμωσης και
της ιδεολογικής σύγκλισης αποκρυσταλλώνονται στο κοινωνικό και πολιτικό πεδίο,
με την σταδιακή διαμόρφωση των προϋποθέσεων για την ανάδυση ενός ιδιότυπου
«αυταρχικού κρατισμού» σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής-καπιταλιστικής κρίσης.
Ο ιδιότυπος αυτός «αυταρχικός κρατισμός»
αντλεί στοιχεία από την ακραία και ακροδεξιά πολιτική ιδεολογία, δεν διστάζει
να συναγελάζεται με τους εκπροσώπους της πιο μαύρης και αντιδραστικής
ιδεολογίας που γνώρισε η ανθρωπότητα στο κοινωνικό και πολιτικό «διάβα» της,
ενώ την ίδια στιγμή, «ενδύεται τον μανδύα» του «νόμου» και της «τάξης»
προωθώντας την πολιτική της άγριας καταστολής των αγώνων των εργαζομένων. Ο
«αυταρχικός κρατισμός» ισοδυναμεί με την περαιτέρω ενίσχυση του ρόλου της
εκτελεστικής εξουσίας έναντι της νομοθετικής, καθώς και με την συστηματική
χρησιμοποίηση των σωμάτων ασφαλείας ως των «θεματοφυλάκων» της περιώνυμης και
επιθυμητής από τους κρατούντες, κοινωνικής και πολιτικής σταθερότητας. Εδώ, δεν
θα πρέπει να ξεχνάμε και την οργανική «διείσδυση» της Χρυσής Αυγής στο
εσωτερικό του κρατικού μηχανισμού.
Έρευνες που διεξήχθησαν μετά τις διπλές
εκλογές του 2012, κατέδειξαν με ενάργεια τα υψηλά ποσοστά που συγκέντρωσε το
νεοναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής, στα εκλογικά τμήματα όπου ψήφιζαν
αστυνομικοί των ομάδων ΔΙΑΣ, Δέλτα, κ.α. Η δημιουργία νεοναζιστικών «θυλάκων»
στον πυρήνα του κρατικού μηχανισμού παρέχει στη Χρυσή Αυγή την δυνατότητα να
αποκτήσει «έδραση» και ρίζες στα σώματα ασφαλείας, συμβάλλοντας με αυτό τον
τρόπο και στη σταδιακή αυτονόμηση τους από τον ουσιαστικό έλεγχο της εκάστοτε κεντρικής
κυβέρνησης.
Η δομική μετατόπιση από το πεδίο των θεσμών
στο εξόχως φορτισμένο πεδίο του κρατικού αυταρχισμού και της καταστολής, αφήνει
ορατά τα σημάδια της στην προσίδια διαδικασία μετασχηματισμού του όλου
πολιτικού συστήματος επί το αυταρχικότερο και συντηρητικότερο, αναδεικνύοντας,
σε αυτή την περίπτωση, το νεοναζιστικό μόρφωμα σε τιμητή της πολιτικής ζωής.
Λίγους μήνες μετά την άγρια δολοφονία του
νεαρού αντιφασίστα μουσικού Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι, λίγους μήνες μετά την
προφυλάκιση των ηγετικών στελεχών της Χρυσής Αυγής καθώς και της αποκάλυψης του
ρόλου των νεοναζιστικών ταγμάτων εφόδου, η πολιτική λήθη επανεμφανίζεται
απειλητικά στο προσκήνιο. Τα ταξικά και εργατικά συνδικάτα, οι εργαζόμενοι
ευρύτερα, πρέπει να απομονώσουν κοινωνικά, πολιτικά και ιδεολογικά το
νεοναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής. Πρέπει να σταματήσουν την εξάπλωση και
την διάχυση του ρατσιστικού, εθνικιστικού και φασιστικού δηλητηρίου.
Και ο
καλύτερος τρόπος για να απαντήσουμε στην ιστορική λήθη και αμνησία είναι η
συλλογική πολιτική δραστηριοποίηση, η συνεχής υπενθύμιση των εγκλημάτων του
φασισμού-ναζισμού. Ο αγώνας αυτός πρέπει να είναι διαρκής. Το αντιφασιστικό
μέτωπο «από τα κάτω» προτάσσει εκείνα τα χαρακτηριστικά που ορίζουν την δράση
του, με την υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων ανεξαρτήτου εθνικότητας,
χρώματος, γλώσσας και θρησκείας, την συλλογική-εργατική αντιφασιστική
δραστηριοποίηση και κινητοποίηση, να βρίσκονται στην προμετωπίδα του λόγου και
της συνολικής δράσης του. Η προσπάθεια και η επιδίωξη οργανικής «διείσδυσης»
της Χρυσής Αυγής στο κοινωνικό πεδίο, στο πεδίο όπου δραστηριοποιούνται οι
εργαζόμενοι, πρέπει να συναντήσει την μαζική αντίδραση των εργαζομένων. Η ιστορική μνήμη τελικά θα θριαμβεύσει.
*πολιτικός επιστήμονας, υποψήφιος διδάκτωρ ΑΠΘ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου