Χοροί, ρετσίνα, παπάδες και ομιλίες στην απελευθέρωση του Γιδά- σχόλιο για τις γιορτές που ...παχαίνουν

Λοιπόν, ίσως ορισμένοι από σας αναρωτηθήκατε γιατί δεν έγραψα λέξη για τις γιορτές που διοργανώθηκαν χτες για την "απελευθέρωση" του Γιδά, το 1912.

Δεν έγραψα λέξη διότι.... θεωρώ πως οι γιορτές αυτές σε τίποτα δεν προσφέρουν στους κατοίκους της περιοχής παρά μόνον σε όσους, ελάχιστους, συμμετέχουν. Και εκτός των άλλων, κυριαρχεί ένα ψευδεπίγραφο πατριωτικό και κρυφοεθνικιστικό σκηνικό που μόνο κακό κάνει.

Βλέπουμε σε όλες τις γιορτές νέους και νέες να ντύνονται παραδοσιακά, να κουβαλάνε σημαίες και συνοδεία των παπάδων που δεν λείπουν από τέτοια πανηγύρια (αλήθεια, επί Τουρκοκρατίας έκαναν αντίσταση ή συνεργάζονταν;) υλοποιούν ένα τελετουργικό άκρως "αντιτουριστικό", διαβάζονται λόγοι από ημιάσχετους ή σχετικούς που βάζουν την προσωπική τους οπτική στα γεγονότα και στο

τέλος το ρίχνουν στο χορό και στο κρασί συνοδεία φαγητού και βγαίνουν από την υποχρέωση. Να μην ξεχάσω τους πολιτικούς που με περισσή περηφάνια καταθέτουν στεφάνια και κάθονται υπομονετικά και χειροκροτούν τους χορευτές που δίνουν παράσταση. Η βαρεμάρα είναι ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους αλλά άμα θέλουν ας κάνουν κι αλλιώς.

Έτσι και φέτος στην Αλεξάνδρεια με επικεφαλής τον δήμαρχο και συνοδεία τους βουλευτές έκαναν την αναπαράσταση της εισόδου του στρατού στο κέντρο του Γιδά. Μαζεύτηκαν δηλαδή στις σιδηροδρομικές γραμμές, δίπλα στο 2ο γυμνάσιο και στο καθαρισμένο οικόπεδο που βρίσκεται απέναντί του. Από κει περπάτησαν συνοδεία πολιτιστικών συλλόγων, ελληνικών σημαιών και λαβάρων ως την εκκλησία της Παναγίας.

Στο δρόμο συζητούσαν για την είσοδο του στρατού και την σημασία της απελευθέρωσης. Καλά, λέμε και κάνα χαζό για να περνάει η ώρα.

Έφτασαν στην εκκλησία και εκεί ακολούθησε το γνωστό σκηνικό. Ο μητροπολίτης με τους παπάδες πρωταγωνίστησαν ακόμα μια φορά. Αφού τελείωσε κι αυτό άρχισε η κατάθεση στεφάνων στο μνημείο των Ηρώων. Μιλάμε για πολλά στεφάνια.

Καταθέτει στεφάνι ο κάθε πικραμένος και όποιος θέλει να βγει φωτογραφία. Γενικώς, καταθέτει όποιος γουστάρει και το δεκάρικο που κοστίζει το στεφάνι ίσως το πληρώσει ο δήμος ή κάποιος από την διοίκηση από την τσέπη του αφού μόνο δυο στεφάνια δικαιολογούνται από το κρατικό ταμείο.

Και μετά, ακολουθούν οι χοροί, οι ομιλίες, η ρετσίνα και το τσίπουρο και ξανά ομιλίες και ξανά ρετσίνα. Και μετά αναρωτιούνται γιατί παίρνουν κιλά οι πολιτικοί. Γιατί δεν αφήνουν χορούς και πανηγύρια, γι αυτό.

Και τι άραγε μένει; Απολύτως τίποτα. Από τους χιλιάδες κατοίκους του Γιδά- Αλεξάνδρεια σήμερα, ελάχιστοι γνωρίζουν τα γεγονότα και οι περισσότεροι κατεβάζουν καντήλια γιατί φέτος η επέτειος έπεσε Κυριακάτικα.

Πιθανόν κάποιοι να λέτε "και τι να κάνουμε; πως να την γιορτάσουμε την επέτειο;" Ας τεθεί το ζήτημα και εδώ είμαστε να πούμε εναλλακτικούς τρόπους για τις επετείους. Όλες τις επετείους που στην τελική θα είναι χρήσιμες για τους νέους και διδακτικές για τους μεγαλύτερους.

Θα πάρει κανείς την πρωτοβουλία για αυτή τη συζήτηση;