Ο Ισ. Χαλκίδης, ο στενός κορσές, το καφενείο και ο δήμαρχος Γκυρίνης / σχόλιο

Η είδηση του Σαββάτου για την κοινωνία του δήμου Αλεξάνδρειας ή για ένα σημαντικό τμήμα της ήταν η παραίτηση του Ισαάκ Χαλκίδη από την θέση του αντιδημάρχου της δημοτικής ενότητας Μελίκης. Ασφαλώς πρόκειται για μια εντυπωσιακή εξέλιξη που για τον περισσότερο κόσμο, που αγνοεί τα όσα συμβαίνουν στην διοίκηση του δήμου Αλεξάνδρειας εκλαμβάνεται ως "ξαφνική" και "κεραυνός εν αιθρία". Βέβαια, η πραγματικότητα είναι διαφορετική και.... καθόλου έτσι.

Ο Ισ. Χαλκίδης, για να θυμίσουμε λίγο τα γεγονότα και να οδηγηθούμε σε ασφαλή συμπεράσματα, μπήκε στον συνδυασμό του Π. Γκυρίνη κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή. Όλο το προηγούμενο διάστημα, παρά το γεγονός ότι του είχε γίνει κρούση, το σκέφτονταν αφού δεν ήθελε να διακινδυνεύσει μια αποτυχημένη υποψηφιότητα. Ήθελε δηλαδή, να παίξει στα σίγουρα. 

Τελικά, έβαλε υποψηφιότητα όταν διαπίστωσε εμπράκτως ότι η νίκη ήταν βεβαία και ότι υπήρχε σοβαρή πιθανότητα να "πάρει το αίμα του πίσω" από τον άσπονδο φίλο του στην Μελίκη, τον Κ. Βενιόπουλο.

Η εκλογή του δεν ήταν ούτε εύκολη ούτε εντυπωσιακή. Τρεις συμβούλους έβγαλε η παράταξη του δημάρχου και ο Ισαάκ τερμάτισε τρίτος. Παρ΄ όλα αυτά, και παρά το ότι μόνο στην δική του δημοτική ενότητα, στο δικό του γήπεδο δηλαδή, η παράταξη Γκυρίνη υπέστη μεγάλη ήττα, ο νέος δήμαρχος τον όρισε αντιδήμαρχο στην περιοχή αυτή. Τον τίμησε δηλαδή αναγνωρίζοντας ότι και η δική του συμβολή, έστω η μικρή όπως αποδείχτηκε, ήταν καθοριστική για το τελικό αποτέλεσμα.

Ο Ισαάκ Χαλκίδης δεν είναι "χθεσινός" στην πολιτική πιάτσα. Θήτευσε επί σειρά ετών σε διοικητικές θέσεις στον πρώην δήμο Μελίκης και έγραψε ιστορία. Για άλλους η ιστορία του είναι θετική και για άλλους αρνητική. Ωστόσο, όλοι στην περιοχή γνωρίζουν τον εκρηκτικό του χαρακτήρα, την απόλυτη διάθεση να γίνεται το δικό του, να "κάνει παιχνίδι" και λογαριασμό να μη δίνει. Ήθελε δηλαδή να πάντα να ξεχωρίζει. 

Τώρα που έγινε αντιδήμαρχος θεώρησε ότι έπρεπε να συνεχίσει με τον ίδιο στυλ, με το ίδιο μοντέλο που ξέρει. Μ΄ άλλα λόγια, ήθελε να είναι ο "δήμαρχος Μελίκης" και όπως όλοι αντιλαμβάνονται, αυτό ήταν εκτός πάσης δεοντολογίας και του μοντέλου διοίκησης που ακολουθεί ο νέος δήμαρχος.

Οι συγκρούσεις δεν άργησαν να έρθουν. Ο Ισ. Χαλκίδης αδυνατούσε να κατανοήσει ότι οι αρμοδιότητες που καταμερίστηκαν στους θεματικούς αντιδημάρχους ήταν ουσιαστικές και όχι κατ΄ επίφαση. Η συνεχής τριβή μεταξύ τους πολλές φορές ανέβασε στα "κόκκινα" το κλίμα μεταξύ τους. 

Ήταν θέμα χρόνου η έκρηξη αφού το πλαίσιο που είχε στηθεί τον στένευε, ο κορσές ήταν στενός και δεν άντεχε. Αυτός είχε μάθει αλλιώς και στα καφενεία ήδη είχαν αρχίσει τα σχόλια και οι συγκρίσεις. Το κλίμα δεν το άντεχε...

Αλήθεια, ποιος δεν θυμάται ότι πήρε από μόνος του την πρωτοβουλία και οργάνωσε εκείνη την φιέστα στην Μελίκη όπου παρουσία δεκάδων συμπατριωτών του είπε ότι έγινε εν αγνοία του δημάρχου και εκεί εξήγγειλε, ως ο δήμαρχος της περιοχής, την αλλαγή του καθεστώτος άρδευσης της περιοχής. Αλήθεια, ολοκληρώθηκε εκείνη η εξαγγελία;

Με την επιστολή του ο τέως αντιδήμαρχος κατηγορεί τον δήμαρχο ότι δεν παράγεται έργο διότι δεν λειτουργεί γρήγορα η διοίκηση. Δηλαδή, δεν παίρνει γρήγορα αποφάσεις. Είναι προφανές ότι αν κάτι τέτοιο ισχύει είναι επιλήψιμο και κατακριτέο. Είναι όμως έτσι;

Μήπως οι βιαστικές αποφάσεις έχουν νομικά κενά και με μαθηματική ακρίβεια θα στείλουν όποιοι τις πάρουν στο σκαμνί με την κατηγορία "παράβαση καθήκοντος"; Μήπως;

Η παραίτηση ήταν μονόδρομος για τον Ισαάκ. Δεν μπορούσε να λειτουργήσει με τον δικό του τρόπο. Δεν έλεγχε καμιά υπηρεσία και ως εκ τούτου, δεν μπορούσε να κάνει έστω και την πιο μικρή εξυπηρέτηση (λάμπες, κάδους, λακούβες κλπ) προς τους χωριανούς του. Δεν άντεξε και την ...έκανε.

Εξ άλλου, δεν είχε και κανέναν λόγο να παραμείνει όταν έχει ολοκληρώσει τον πολιτικό του κύκλο...