Επιστολή μαθητών στον δήμαρχο Γκυρίνη: Βάλτε φανάρια στον δρόμο της Κατερίνης

"Για να κάνεις βήματα μπροστά δε χρειάζεσαι μόνο πόδια. Εμείς τα χρησιμοποιήσαμε σε συνδυασμό με το μυαλό και την ψυχή μας για να ασκήσουμε τα δικαιώματα που μας παρέχουν τα άρθρα 12, 13 και 15 της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού (ΣΔΙΠ). 

Συνήλθαμε ειρηνικά και εκφράσαμε ελεύθερα την άποψη μας σε μια πορεία προς το Δημαρχείο Αλεξάνδρειας του....

νομού Ημαθίας για ένα θέμα που μας αφορά άμεσα: την τοποθέτηση ενός φωτεινού σηματοδότη. 

Τα σπίτια όπου μεγαλώνουμε και το σχολείο όπου φοιτούμε χωρίζονται από όλη την υπόλοιπη κωμόπολη της Αλεξάνδρειας, συμπεριλαμβανομένου του πολιτιστικού και εμπορικού κέντρου της, με ένα δρόμο που αποτελεί κομμάτι της παλιάς εθνικής οδού Κατερίνης - Θεσσαλονίκης.

Τον τελευταίο χρόνο η κατάσταση είναι περισσότερο δυσχερής, καθώς τα διόδια που τοποθετήθηκαν στο ύψος του κόμβου του Αιώνιου κατέστησαν το δρόμο μας πέρασμα για φορτηγά και νταλίκες που αποφεύγουν την πληρωμή του αντιτίμου. Για εμάς μια εκδρομή ή μια παρουσία σε μια γιορτή του δήμου με τη δασκάλα μας δεν είναι απλή υπόθεση. Η επικινδυνότητα είναι μεγάλη και η ασφαλής διάβαση του δρόμου ανύπαρκτη! Την Πέμπτη 18/12 με τη μικρή μας διαδήλωση αποδείξαμε στους αρμόδιους του δήμου ότι παρόλο που είμαστε πίσω τους και δε μας βλέπουν, εμείς δε φύγαμε από την Αλεξάνδρεια. 

Γνωρίζουμε καλά ότι κάθε παιδί δικαιούται πρόσβαση σε ένα κατάλληλο επίπεδο ζωής που να επιτρέπει τη σωματική, πνευματική, ψυχική, ηθική και κοινωνική ανάπτυξή του και ότι είναι υποχρέωση του κράτους να φροντίζει γι' αυτό. Πως όμως θα επιτευχθούν όλα αυτά αν, παρόλο που υπάρχει, παραδείγματος χάρη, δημοτική παιδική χορωδία, εμείς δεν μπορούμε να πάμε γιατί πρέπει να διασχίσουμε το μεγάλο, επικίνδυνο δρόμο; Πως θα πάμε στη δημοτική βιβλιοθήκη; Στο πάρκο; Στις εκδηλώσεις του δήμου στην πλατεία; Σε αθλητικές και πνευματικές εξωσχολικές δραστηριότητες; 

Σύμφωνα με το άρθρο 28 της ΣΔΙΠ αναγνωρίζεται στο κάθε παιδί το δικαίωμα στην εκπαίδευση και στην ισότητα των ευκαιριών. Επίσης σύμφωνα με το άρθρο 31 τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν στο παιδί το δικαίωμα στην ελεύθερη συμμετοχή στην πολιτιστική και καλλιτεχνική ζωή. Οφείλουν να σέβονται και να προάγουν το δικαίωμα του παιδιού να συμμετέχει πλήρως στην πολιτιστική και καλλιτεχνική ζωή και να ενθαρρύνουν την προσφορά κατάλληλων και ίσων ευκαιριών για πολιτιστικές, καλλιτεχνικές και ψυχαγωγικές δραστηριότητες και για δραστηριότητες ελεύθερου χρόνου. Το αίτημα μας λοιπόν είναι καθόλα δίκαιο και η άμεση δράση για την ικανοποίηση του είναι χρέος της πολιτείας. Με την επιστολή αυτή επιδιώκουμε να εκφραστούμε, όχι να εντυπωσιασουμε. Ας μην περιμένουμε να γίνει κάποιο ατύχημα για να υπάρξει ανάλογο ενδιαφέρον για την περίπτωση μας. 

Σας ευχαριστούμε"Ιωάννα Ζαικου

Και η επιστολή:

“Κύριε δήμαρχε,

Είμαστε οι μαθητές της ΣΤ’ τάξης του 6ου Δημοτικού Σχολείου Αλεξάνδρειας και αποφασίσαμε να σας αποστείλουμε την παρούσα επιστολή για να σας γνωστοποιήσουμε κάτι που μας αφορά άμεσα και θίγει τα δικαιώματά μας. Το πρόβλημα που μας απασχολεί είναι ότι στην παλιά εθνική οδό Κατερίνης – Θεσσαλονίκης, που διασχίζει την πόλη της Αλεξάνδρειας, δεν υπάρχουν φωτεινοί σηματοδότες.

Η γνώμη μας είναι ότι είναι αναγκαίο ένα φανάρι, διότι υπάρχει κίνδυνος να τραυματιστούν άνθρωποι αλλά και γιατί, επειδή δεν υπάρχει ασφάλεια, πρέπει πάντα να έχουμε μαζί μας κάποιον μεγαλύτερο να μας περνάει απέναντι. Θέλουμε να μη φοβόμαστε πια να διασχίσουμε το δρόμο. Μας στενοχωρεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι κανείς μεγάλος δεν ενδιαφέρθηκε ως τώρα για το πρόβλημά μας και το σκεφτήκαμε εμείς, οι μικροί. Υποστηρίζουμε πως πρέπει να μπουν φωτεινοί σηματοδότες γιατί, εξαιτίας του επικίνδυνου δρόμου, δεν μπορούμε να συμμετέχουμε σε άλλες εκπαιδευτικές και πολιτιστικές δραστηριότητες. Για παράδειγμα, δεν μπορούμε να επισκεφτούμε τη Δημοτική Βιβλιοθήκη, ούτε να συμμετέχουμε στη χορωδία του Δήμου. Επίσης, δεν μπορούμε να πηγαίνουμε εκδρομές με το σχολείο μας γιατί φοβόμαστε για τυχόν ατυχήματα.

Ελπίζουμε η επιστολή μας να σας έπεισε και να σας συγκίνησε. Μακάρι να καταλάβατε πόσο σοβαρό είναι το πρόβλημά μας και να βρείτε λύση γι’ αυτό. Ειλικρινά θα μας δώσετε μεγάλη χαρά.

Με τιμή
Οι Μαθητές της ΣΤ Τάξης
Και η Δασκάλα τους Ιωάννα Ζάϊκου”