Διάβασα την είδηση
του θανάτου του Γιώργου Τσαλέρα και απόρησα που με πόση ελαφρότητα ορισμένοι
δημοσιογράφοι και ηλεκτρονικά μέσα κατέγραψαν την είδηση. Έγραψαν λοιπόν ότι «έφυγε»
ο Τσαλέρας, δήμαρχος Βέροιας. Ήτανε όντως δήμαρχος;
Στο ερώτημα αυτό
απάντηση δίνει η ίδια η ιστορία που έχει καταγράψει την μαύρη περίοδο της δικτατορίας
και του διορισμού του θανόντα ως χουντοδημάρχου για επτά ολόκληρα χρόνια. Τόσο...
έμπιστος και αποδοτικός προς το καθεστώς θα πρέπει να ήτανε ο θανών που
ολοκλήρωσε τον βίο του πλήρης ημερών.
Ο Τσαλέρας λοιπόν
διορίστηκε από την Χούντα του Παπαδόπουλου δήμαρχος Βέροιας τον Αύγουστο του
1967 και παρέμεινε στην θέση του έως τον Οκτώβριο του 1974. Επτά χρόνια
καρέκλας με τις πλάτες της Χούντας, επτά χρόνια προώθησης της πολιτικής της δικτατορίας,
επτά χρόνια μισθών (ήταν πολύ πλούσιοι εκείνη την εποχή οι μισθοί). Και οι συμπολίτες
του είτε εξορίζονταν είτε φυλακίζονταν είτε αποκλείονταν. Και ο Τσαλέρας
αντικατέστησε τον εκλεγμένο δήμαρχος Τσελέπογλου που βέβαια κατά την
μεταπολίτευση επανεκλέχτηκε με ποσοστό πάνω από 50% για ακόμα μια τετραετία.
Είναι προφανές ότι η
ιστορική μνήμη έχει κοντύνει επικίνδυνα και οι νεώτεροι δημοσιολογούντες έγιναν
πολύ ανεκτικοί τόσο στους φασίστες της Χρυσής Αυγής που τους δίνουν βήμα και
φωνή να διακηρύσσουν τον δολοφονικό τους λόγο όσο και στους πάσης φύσεως χουνταίους που
ονειρεύονται ότι ένας Παπαδόπουλος θα μας σώσει. Βέβαια, υπάρχουν και ορισμένοι
που όχι μόνο δεν άφησαν το γεγονός να περάσει απαρατήρητο αποστέλλοντας ένα
τηλεγράφημα στην οικογένεια του θανόντα αλλά υπερθεμάτισαν με δημόσια
ανακοίνωσή τους λέγοντας το εξής αμίμητο: «….ενός από τους σημαντικότερους
ανθρώπους της πόλης μας, που άφησε το στίγμα του….»
Mπορεί στην υπόλοιπη ζωή του ως εκπαιδευτικός κλπ να ήταν άψογος πλην όμως αυτό δεν με απασχολεί προσωπικά. Αυτό που σχολιάζω είναι ότι του προσδόθηκε μια ιδιότητα που δεν απέκτησε ποτέ παρά μόνον του δόθηκε από τους χουνταίους. Απλά πράγματα.
Ευτυχώς, δεν είναι όλοι
οι δημοσιογράφοι ίδιοι. Υπήρξαν εξαιρέσεις που έγραψαν ότι ο Τσαλέρας υπήρξε
χτουντοδήμαρχος. Ευτυχώς που σκέφτηκαν ότι δεν είναι παράδειγμα προς μίμηση ένας
πολίτης να γίνεται εντολοδόχος και υπηρέτης δικτατόρων, μιας αιμοσταγούς
χούντας….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου