Προχθές ο δήμος Αλεξάνδρειας ανακοίνωσε με έκδηλη περηφάνια από το επίσημο σάιτ του δήμου ότι προχωράει σε αναβάθμιση του δημοτικού Αμφιθεάτρου τοποθετώντας πλαστικά καρεκλάκια. Μάλιστα, ο ίδιος ο δήμαρχος έκανε και σχετική δήλωση που μεταξύ των άλλων λέει ότι ".... αποτελεί στρατηγικό στόχο για την Διοίκηση η ικανοποίηση της ανάγκης και του...... δικαιώματος οιουδήποτε Δημότη μας στην ψυχαγωγία και παρακολούθηση πολιτιστικών εκδηλώσεων...".
Ο δήμος Αλεξάνδρειας μέσω του ίδιου του δημάρχου τονίζει ότι αποτελεί στρατηγικό στόχο η ικανοποίηση της ανάγκης του δικαιώματος των πολιτών για ψυχαγωγία. Εδώ, αν δεν πρόκειται για λεκτική ακροβασία σίγουρα πρόκειται για μια δήλωση που αν μη τι άλλο είναι χωρίς κανένα νόημα.
Γιατί, τι σχέση μπορεί να έχει η καρέκλα με την ψυχαγωγία μόνο ο Γκυρίνης και ο συντάκτης της δήλωσης γνωρίζει. Ψυχαγωγείται καλύτερα ή μάλλον ποιοτικότερα αν του βάλεις καρεκλάκια και παρακολουθεί Άννα Βίση όχι από το τσιμέντο αλλά από καρεκλίτσα; Έτσι θα είναι αν έτσι νομίζουν.
Ωστόσο, το πρόβλημα με την διοίκηση Γκυρίνη δεν είναι οι καρέκλες στο δημοτικό Αμφιθέατρο. Το πρόβλημα είναι το ίδιο το δημοτικό Αμφιθέατρο που κτίστηκε στα μέσα της δεκαετίας του ΄80 και έκτοτε δε συντηρήθηκε ποτέ με αποτέλεσμα να εμφανίζει σημαντικές φθορές. Όπως μπορεί να διαπιστώσει ο καθένας που το επισκέπτεται τα μπετά έχουν αρχίσει να χαλάνε, σε ορισμένα σημεία μάλιστα έχει γίνει ορατός ο οπλισμός του οικοδομήματος.
Αντί λοιπόν να βγει μια εργολαβία ώστε να αποκατασταθούν οι φθορές, να γίνει μελέτη στατικότητας (αν δεν έχει γίνει), να καταστεί μ΄ άλλα λόγια ασφαλές ο Γκυρίνης επέλεξε να φτιασιδώσει το οικοδόμημα τοποθετώντας καρεκλάκια!
Είναι ζήτημα επιλογής και προτεραιοτήτων αν μη τι άλλο.
1 σχόλιο:
Να τους πει κάποιος ότι με πορδές δε βάφονται τα αυγά
Δημοσίευση σχολίου