Ακόμα μια σύσκεψη για το εμπάργκο / Δε λένε την αλήθεια / Γνώριζαν τις εξελίξεις αλλά έκαναν τις κότες...

Αναστατώθηκε το σύστημα μετά την απόφαση της Ρωσίας να κάνει εμπάργκο στα αγροτικά προϊόντα με αποτέλεσμα να πληγούν οι αγρότες και οι μεταποιητικές βιομηχανίες της Ημαθίας και της Πέλλας. Αρχίσαν οι συσκέψεις και οι δηλώσεις, οι ζωντανές συνδέσεις από τα χωράφια και γέμισαν τα κανάλια τις καλοκαιρινές τους εκπομπές με... τζάμπα θέμα. Το πρόβλημα έγινε σόου τηλεοπτικό και οι συνήθεις πρωταγωνιστές για ακόμα μια φορά ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του ρόλους τους άριστα.

Ωστόσο, υπάρχει και η ουσία που φαίνεται ότι δεν θέλει κανείς να την αγγίξει γιατί προφανώς προκαλεί πολιτική αλλεργία, πολιτικό κόστος.

Η ροδακινοπαραγωγή της Ημαθίας και της Πέλλας στην συντριπτική της πλειοψηφία εξάγεται στη Ρωσία και τις άλλες πρώην σοβιετικές χώρες. Η ένταση στην περιοχή της Ουκρανίας εδώ και μήνες προοιωνίζονταν αυτές τις εξελίξεις. Θυμάμαι προεκλογικά τον Κ. Καλαϊτζίδη, εκλεγμένο αντιπεριφερειάρχη Ημαθίας να δηλώνει "πολύ φοβάμαι για τις εξελίξεις στην Ουκρανία, θα έχουμε μεγάλο πρόβλημα, μακάρι να βγω ψεύτης". Ψεύτης δεν βγήκε. Οι εξελίξεις πήραν τον δρόμο τους και αναπόδραστα οδήγησαν τους ροδακινοπαραγωγούς, κι όχι μόνο, σε αδιέξοδο. 

Η αιτία αυτής της κατάστασης είναι μια και πολύ απλή. Η χώρα μας συμμετέχει σε έναν υπερεθνικό οργανισμό, την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή αποφασίζει, αυτή ενεργεί χωρίς να δίνει λόγο σε κανένα κράτος μέλος. Κατά συνέπεια η αιτία του κακού είναι η συμμετοχή μας στην Ε.Ε και τίποτα άλλο. 

Το πολιτικό προσωπικό του συστήματος ήξερε, πιθανολογούσε τις αντιδράσεις της Ρωσίας. Γνώριζε τις συνέπειες για την τοπική οικονομία αλλά δεν μπορούσε να κάνει απολύτως τίποτα εξ αιτίας της συμμετοχής μας στην ΕΕ.

Η χώρα μας δεν μπορεί να ασκήσει αυτόνομη εξωτερική πολιτική σε κανένα επίπεδο. Απαγορεύεται ρητά. Πιθανόν ο κόσμος να μην το γνωρίζει αλλά αυτή είναι η αλήθεια, μια αλήθεια που την κρύβουν οι βουλευτές, τα κανάλια, το σύστημα. Η χώρα μας απαγορεύεται να έχει δική της αγροτική πολιτική. Πρέπει να υπακούει τυφλά στις πολιτικές και τις οδηγίες της ΕΕ που εκφράζονται μέσω της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ). Με τον τρόπο αυτό ερημώθηκε η ύπαιθρος, έκλεισαν τα εργοστάσια της ΕΒΖ, πουλήθηκε η ΕΛΒΙΖ και τόσες άλλες αγροτικές βιομηχανίες και το μόνο που παράγει η βόρεια ελλάδα είναι το επιδοτούμενο βαμβάκι. Το αποτέλεσμα είναι να μην έχουμε ούτε διατροφική επάρκεια και όλα τα είδη διατροφής να είναι εισαγόμενα.

Στις συσκέψεις τους οι συνδικαλιστές του αγροτικού χώρου, οι εξαγωγείς, οι βουλευτές της ΝΔ και οι λοιποί παρατρεχάμενοι επιχειρούν να τετραγωνίσουν τον κύκλο. Ακούγονται ευχολόγια, σκληρές δηλώσεις, ευέλικτες προτάσεις. Γίνεται η σχετική πασαρέλα και τελειώνουν όλοι ευχαριστημένοι. Αν κερδίσουν την αποζημίωσή τους οι παραγωγοί το πιθανότερο θα είναι να είναι ευχαριστημένοι και να υμνολογούν τον Τσαβδαρίδη και τον Βεσυρόπουλο αλλά και τον Σαμαρά που τους "έσωσε". Θα δουν το δέντρο και θα χάσουν το δάσος.

Θα επικεντρώσουμε όλοι μας με την δύναμη της προπαγάνδας των καθεστωτικών ΜΜΕ και των γνωστών τοπικών παπαγάλων ότι η κυβέρνηση έδωσε λύση στο αγροτικό πρόβλημα και όλα καλά. Κανείς δεν θα μιλήσει για τις μεταφορικές εταιρίες που παθαίνουν ζημιά, κανείς δεν θα κάνει λόγο για τα μεροκάματα που θα χαθούν στα εργοστάσια, στα εργοστάσια που κατασκευάζουν  τα υλικά συσκευασίας κλπ. Κανείς δεν θα μιλήσει για την ζημιά που θα πάθει η τοπική οικονομία.

Τέλος, κανείς δεν θα ασχοληθεί με την επόμενη χρονιά αφού στην αγορά της Ρωσίας φέτος θα μπουν ροδάκινα και άλλα αγροτικά προϊόντα από τρίτες χώρες και το πιθανότερο είναι να πιάσουν, να καπαρώσουν και για την επόμενη χρονιά τις θέσεις τους. Βέβαια, την επόμενη χρονιά δεν θα είναι βουλευτές οι σημερινοί "σωτήρες" αλλά κάποιοι άλλοι στη θέση τους με την σημαία του ΣΥΡΙΖΑ θα έχουν την καυτή πατάτα στα χέρια τους και θα επιχειρούν να ερμηνεύσουν τους ίδιους ρόλους στους ίδιους χώρους με το ίδιο ακροατήριο.

Συμπερασματικά. Ας πούμε την αλήθεια όλοι μας. Η χώρα μας ανήκει στην ΕΕ και κάνει ό,τι της πούνε οι Βρυξέλλες. Τόσο απλά. Όσο ανήκουμε στην ΕΕ δεν έχουμε καμιά άλλη δυνατότητα.