Νέοι καιροί άλλα γούστα- Όταν ο Πόντιος ακούει λύρα κοιμάται και όταν ακούει ηλεκτρ. κιθάρα ζωντανεύει!

-με αφορμή το βίντεο προώθησης της συναυλίας του Β. Παπακωνσταντίνου

Όσοι με παρακολουθείτε χρόνια τώρα γνωρίζετε ότι δεν ασχολούμε με τη δράση των πολιτιστικών συλλόγων. Ωστόσο σήμερα θα κάνω μια από τις ελάχιστες εξαιρέσεις αφού..... είδα και εγώ το βίντεο του Συλλόγου των Ποντίων της Αλεξάνδρειας που διαφημίζει την συναυλία του Β. Παπακωνσταντίνου στο δημοτικό αμφιθέατρο και την συζήτησα σε μια παρέα όπου βρίσκονταν και ένας πρώην πρόεδρος του Συλλόγου και ο οποίος, αφού διαπίστωσε ότι ταυτίζονταν οι διαπιστώσεις μας, πήρε θέση ξεκάθαρη και σαφή.

Πάμε λοιπόν στις διαπιστώσεις που έκανα όταν έβλεπα το βίντεο που έφτιαξαν τα παιδιά του Συλλόγου θέλοντας να προωθήσουν με έναν διαφορετικό τρόπο την συναυλία του Βασ. Παπακωνσταντίνου, ενός καλλιτέχνη που με τα τραγούδια του και το στυλ του μεγαλώσαμε όλοι εμείς που σήμερα διανύουμε τα 50.

Το βίντεο αρχίζει με δυο άτομα ντυμένα με τις παραδοσιακές στολές των ποντίων να βρίσκονται στην εξέδρα στην αίθουσα του συλλόγου και να παίζουν λύρα και νταούλι και από κάτω μια ομάδα να χορεύει. Κλασσική εικόνα και ευθέως συνδεδεμένη με μια άλλη εικόνα. Όταν ένας Πόντιος ακούει λύρα είναι νομοτέλεια, έτσι λένε αφού εγώ δεν είμαι, σηκώνεται και χορεύει και άμα είναι άρρωστος τρέμει σύγκορμος στην καρέκλα του ή στο κρεβάτι του.

Έλα μου ντε που ο σκηνοθέτης του εν λόγω βίντεο είχε άλλη προσέγγιση, ανατρεπτική. Δείχνει παράλληλα και άλλους, νεαρούς Πόντιους, με τις στολές κι αυτοί να κάθονται σε τραπέζια και να βαριούνται τόσο πολύ που είναι σα να λεν: τι ακούμε τώρα; άντε τελειώνετε. Και δώστου να πίνουν ρετσίνα για να πάνε κάτω τα φαρμάκια.

Ήταν η πρώτη εικόνα που δεν μπορούσα να συνδυάσω αφού καταρρίπτονταν ένα δεδομένο μέσα μου. Αμέσως μετά ήρθε και το δεύτερο "χτύπημα" και τα "είδα" όλα.

Ο ένας μουσικός, αυτός που έπαιζε νταούλι παίρνει την κατάσταση στα χέρια του και το γυρίζει από το ποντιακό στο ...ροκ. Δίνει το σήμα και ακολουθεί και ο λυράρης και ταυτόχρονα το πλάνο ανοίγει και δείχνει έναν που προηγουμένως βαριότανε να έχει μια ηλεκτρική κιθάρα και να δίνει τον τόνο.

"Ένα καράβι παλιό σαπιοκάραβο ...." το άσμα και αμέσως τα νεαρά ποντιόπουλα ξυπνάνε. "Τι γίνεται εδώ;" αναρωτιούνται. Το ίδιο αναρωτιούνται οι μεγαλύτεροι σε ηλικία πόντιοι που προηγουμένως χόρευαν και αποχωρούν σιγά σιγά παραξενεμένοι.

 Η πίστα αυτομάτως παίρνει ζωή. Οι νεαροί πόντιοι που βαριότανε κοιμισμένοι στο τραπέζι ξυπνάνε, ζωντανεύουν και αρχίζουν το χορό. Ζωντανεύουν τόσο πολύ που μάλιστα μια νεαρή φαίνεται να κάνει άλμα από μια καρέκλα στην πίστα. Μιλάμε για πολύ ζωντάνια.

Δεν κρίνω το εν λόγω βίντεο καλλιτεχνικά διότι στερούμε αντίστοιχης παιδείας. Ας το κάνει κάποιος που ασχολείται με τον κινηματογράφο. Ασχολούμε με το μήνυμα που εκπέμπει και αυτό είναι, σε απλά ελληνικά, ότι οι Πόντιοι βαριούνται όταν ακούν ποντιακή λύρα και παίρνουν φωτιά όταν ακούν ηλεκτρική κιθάρα να παίζει Παπακωνσταντίνου.

Κάνω λάθος;

Άφησα για το τέλος το πιο σημαντικό. Εύχομαι από καρδιάς να πετύχει εισπρακτικά η συναυλία.