Το ζήτημα των ποδοσφαιρικών αποδυτηρίων, ή πως η υποσχεσιολογία «κατακτά» τον χώρο του ποδοσφαίρου

Σε προηγούμενο άρθρο είχαμε εστιάσει στο ‘τέλος’ μίας ιστορικής ποδοσφαιρικής-ερασιτεχνικής ομάδας. Ο Αγροτικός Αστέρας Πλατέος άφησε το δικό του μοναδικό ‘αποτύπωμα’ στο ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι της Ημαθίας. Πλέον, κινείται στα όρια της ποδοσφαιρικής ‘λήθης’ καθότι, την ίδια στιγμή, η...

«αναστολή» λειτουργίας του θα λέγαμε πως «ανέστειλε» την διαδικασία παραγωγής και αναπαραγωγής της ποδοσφαιρικής ‘μνήμης’. Με αυτόν τον τρόπο η «ζώσα» μνήμη των ποδοσφαιρικών επιτευγμάτων ενός ιστορικού ποδοσφαιρικού ερασιτεχνικού σωματείου παραχωρεί την θέση της στην ποδοσφαιρική ‘λήθη’, μία λήθη που επικαλύπτει την κοινωνική και ποδοσφαιρική  προσφορά του Αγροτικού Αστέρα Πλατέος.

Τις τελευταίες ημέρες γίναμε «μάρτυρες» της κάκιστης κατάστασης των ποδοσφαιρικών αποδυτηρίων του γηπέδου του Αγροτικού Αστέρα Πλατέος. Οι αποδυτηριακές εγκαταστάσεις του γηπέδου θυμίζουν «βομβαρδισμένο» τοπίο. Ουσιαστικά, «παίζοντας» με τις λέξεις και τα νοήματα τους, θα λέγαμε πως ακριβώς στην κατάσταση των αποδυτηρίων αποκρυσταλλώνεται η εγκατάλειψη μίας ποδοσφαιρικής ομάδας. Για την χαρακτηριστική «εικόνα» εγκατάλειψης σημαντικές  ευθύνες φέρει η προηγούμενη δημοτική αρχή.

Μία επίσκεψη στο γήπεδο του Αγροτικού Αστέρα Πλατέος επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές. Σπασμένοι νιπτήρες, κλοπή θερμαντικών σωμάτων (καλοριφέρ), ρημαγμένοι τοίχοι, μετακινούμενοι πάγκοι διαμορφώνουν μία χαρακτηριστική «εικόνα» εγκατάλειψης. Ο δε χώρος των ντους πλέον είναι «κενός». Και όλα αυτά συμβαίνουν την στιγμή που οι αποδυτηριακές εγκαταστάσεις ανακαινίστηκαν πριν από λίγα χρόνια.

Χαρακτηριστικό υπόδειγμα υποσχεσιολογίας «παλαιάς» κοπής απετέλεσε η ποδοσφαιρική  υπόσχεση του νυν δημάρχου Αλεξάνδρειας, Παναγιώτη Γκυρίνη. Συγκεκριμένα, ο νυν δήμαρχος Αλεξάνδρειας κατά την διάρκεια της προεκλογικής του ομιλίας στο Πλατύ υποσχέθηκε ότι θα συμβάλλει στην ανασύσταση της τοπικής ποδοσφαιρικής ομάδας. Με αυτό τον τρόπο εκφράζεται η «νέα» υλικότητα και «τοπικότητα» της δημοτικής εξουσίας.

Η «έλευση» της βαθιάς και πολυεπίπεδης οικονομικής κρίσης έχει μετατοπίσει δομικά και το αυτοδιοικητικό «χωρικό» υπόδειγμα από το πεδίο μίας «ολικής» υποσχεσιολογίας στο πεδίο μίας περισσότερο τοπικά εστιασμένης υποσχεσιολογίας η οποία περιλαμβάνει κύρια αιτήματα και στόχους που άπτονται μίας γενικότερης χρηστής διαχείρισης «κενής» περιεχομένου.

Έτσι, η υποσχεσιολογία εκφεύγει από το «χώρο» της οικονομικής διαχείρισης και της υπόσχεσης «διορισμού», (αν και συμβαίνει και αυτό σε μικρότερη βέβαια κλίμακα) και μετατοπίζεται στην επιδίωξη ικανοποίησης τοπικών αιτημάτων και στόχων, που μπορεί να είναι στόχοι πολιτισμικού ή αθλητικού περιεχομένου. Και εδώ ακριβώς μπορούμε να τοποθετήσουμε την υπόσχεση του νυν δημάρχου για την ανασύσταση της ποδοσφαιρικής ομάδας του Πλατέος.

Φαντάζει ειρωνικό  οξύμωρο ένας υποψήφιος δήμαρχος (και πλέον δήμαρχος) να «υπόσχεται» την ανασύσταση της τοπικής ποδοσφαιρικής ομάδας, όταν τα προβλήματα που βιώνουν οι εργαζόμενοι του Πλατέος και του ευρύτερου δήμου Αλεξάνδρειας είναι πολλά και σύνθετα. Ιδιαίτερα από την στιγμή που το Πλατύ βρίσκεται πλέον κάτω από τοεπίσημο  όριο της φτώχειας, με βάση τα πορίσματα της έρευνας που διενήργησε η Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία.^[1]

Σαφώς και θα αναμένουμε τα αποτελέσματα της όποιας προσπάθειας στον «τομέα» αυτό. Αλλά η συγκεκριμένη «πρόνοια» αποτελεί χαρακτηριστικό  δείγμα του πως η «τοπική υποσχεσιολογία» «κατακτά» και τον χώρο του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου. Σχεδόν έναν μήνα μετά την ανάληψη των καθηκόντων της, τα αποδυτήρια του γηπέδου του Αγροτικού Αστέρα Πλατέος ευρίσκονται σε τραγική κατάσταση κάτι που επιτείνει την «εικόνα» της ερήμωσης και της εγκατάλειψης. 

Η ανασύσταση και η «ανασυγκρότηση» μίας τοπικής ερασιτεχνικής ποδοσφαιρικής ομάδας είναι υπόθεση των κατοίκων του χωριού και μόνο. Οι κάτοικοι του Πλατέος οφείλουν να ενεργοποιηθούν στην κατεύθυνση της επαναδημιουργίας της ποδοσφαιρικής ομάδας του Αγροτικού Αστέρα Πλατέος, μετουσιώνοντας την «ζώσα» και «ενεργή» θέληση σε ποδοσφαιρική πράξη η οποία και θα λάβει ευρύτερες κοινωνικές προεκτάσεις.

Η νέα δημοτική αρχή είναι σαφώς προτιμότερο να εστιάσει στα δομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, προβλήματα που άπτονται μίας συγκεκριμένης (και μονόπλευρα «αστικής»)  διαχείρισης της βαθιάς οικονομικής-καπιταλιστικής κρίσης. Και το ζήτημα έγκειται στο αν η νέα δημοτική αρχή καταφέρει να αρθρώσει και  συναρθρώσει τα κοινωνικά συμφέροντα αυτών που την εξέλεξαν, μετουσιώνοντας τα σε πολιτικές αποτροπής της περαιτέρω «διάχυσης» (διεύρυνσης ) της φτώχειας και της περιθωριοποίησης.

 Κλείνοντας, θα ήταν παράλειψη να μην γίνει αναφορά στις άοκνες προσπάθειες του νεαρού Λάζαρου Τσιπλακίδη, ο οποίος την διετία 2011-2013, συνέβαλλε τα μέγιστα στη συνέχιση της «λειτουργίας» του ποδοσφαιρικού «κυττάρου» που λέγεται Αγροτικός Αστέρας Πλατέος, αναλαμβάνοντας την προεδρία του.

Για την υπογραφή,

Λάζαρος Τσιπλακίδης, πρόεδρος του Αγροτικού Αστέρα Πλατέος.

Σίμος Ανδρονίδης.

---

[1]Βλ.σχετικά, Φωτόπουλος Νίκος, ‘Φτωχέ μου…Βορρά’, Εφημερίδα των Συντακτών, 18/7/2014, www.efsyn.gr. Πιο συγκεκριμένα, «στην Ημαθία το 2009 κάτω από το όριο της φτώχειας βρισκόταν η Ειρηνούπολη, η Μελίκη κι ο Κοπανός, αλλά το 2012 προστέθηκαν το Μακροχώρι και η περιοχή του Πλατέος, (όπου υπάρχει και ένα από τα τελευταία εργοστάσια της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης, απασχολώντας πλέον ελάχιστους εργαζόμενους)».