Ναι, μπορεί ο δήμος, αν θέλει, να εκδώσει βιβλία - Θέλει; Το ζητούμενο είναι να αποκτήσει πολιτική στον τομέα του Πολιτισμού. Θέλει;

Γκυρίνης- Δελιόπουλος

Επανέρχομαι στο ζήτημα της έλλειψης πολιτικής στον τομέα του πολιτισμού και από τη διοίκηση Γκυρίνη όπως και από όλες τις διοικήσεις που πέρασαν από την Αλεξάνδρεια στα τελευταία 30 χρόνια. Η αφορμή είναι οι συζητήσεις που γίνονται σε στενό κύκλο (αυτή είναι η αλήθεια) με αφορμή την αίτηση του Τασιόπουλου να χρηματοδοτηθεί η έκδοση του βιβλίου που έγραψε.

Εκ μέρους της αντιπολίτευσης τέθηκε ζήτημα νομικής δυνατότητας να καλύψει ο..... δήμος τέτοια δράση. Χτες έγραψα ότι δεν τον γνωρίζω αλλά με μια μικρή αναζήτηση στο διαδίκτυο διαπίστωσα ότι πλείστοι όσοι ΟΤΑ έχουν εκδώσει όχι ένα αλλά πάρα πολλά βιβλία. Αν πάει κανείς στον δήμο Κέρκυρας (ΕΔΩ) θα το διαπιστώσει. Ομοίως και στο δήμο Ηρακλείου Κρήτης (ΕΔΩ και ΕΔΩ) αλλά και στον δήμο Πυλαίας- Χορτιάτη (ΕΔΩ) αλλού. Δείτε τα εισηγητικά που δημοσιεύονται στη ΔΙΑΥΓΕΙΑ και θα διαπιστώσετε ότι είναι υπερπλήρη και απολύτως σαφή, όχι μετεωρολογικά δελτία της παλιάς εποχής.

Επανέρχομαι όμως στο μείζον. Ο δήμος Αλεξάνδρειας στον τομέα του πολιτισμού ατύχησε ή δεν ευτύχησε να ασχοληθεί, να δώσει βάρος ένας δήμαρχος στη θητεία του ώστε να αφήσει αποτύπωμα, να αφήσει στίγμα που θα ανάγκαζε τους επόμενους να συνεχίσουν το έργο του. Δυστυχώς ουδέποτε συζητήθηκε στα σοβαρά να συγκροτηθεί μια ολοκληρωμένη πολιτική στο χώρο αυτόν που περιορίζεται σε ζουρνάδες και νταούλια, σε λύρες και χορευτικά και γκάιντες και ρετσίνες. Άντε και κάνα καρναβάλι στη Μελίκη που όσο περνάν τα χρόνια ολοένα και χάνει από τον αυθορμητισμό του.

Τι θα μπορούσε να γίνει; Θα μπορούσαν να γίνουν πολλά πράγματα αν γινότανε μια ελάχιστη προσπάθεια από τους διοικούντες όλα αυτά τα χρόνια. Αν ασχολούνταν κάποιος στα σοβαρά και συγκέντρωνε με επιμονή τους ανθρώπους που διακονούν την τέχνη στον τόπο να μιλήσει μαζί τους, να βιώσει στο βαθμό που θα μπορούσε τις ανάγκες τους, να "δει" μαζί τους τους στόχους τους και να κάτσει με τους συνεργάτες του να καταστρώσει ένα σχέδιο δράσης.

Δυστυχώς ουδέποτε έγινε αυτό.

Ο τόπος έχει ντόπιο δυναμικό που ασχολείται με τη συγγραφή, με τη μουσική, με τη γλυπτική, με το θέατρο, με την τέχνη. Όλοι αυτοί χρειάζονται κατ΄ αρχήν μια στέγη. Το Πνευματικό Κέντρο, ως σύγχρονο γιοφύρι της Άρτας αργεί να τελειώσει και να παραδοθεί πλην όμως είμαι απολύτως σίγουρος ότι και να παραδοθεί προς χρήση θα επικρατήσει η γραφειοκρατία και όχι η λειτουργικότητα και η προσφορά στον πολιτισμό.

Είναι προφανές ότι ο τομέας αυτός του πολιτισμού υστερεί και πληρώνει δυσανάλογα σε περιόδους κρίσης. Εύκολα ο οποιοσδήποτε μπορεί να λαϊκίσει και να υποστηρίξει ότι δε μπορεί να δίνει το δημοτικό ταμείο χρήματα σε εκδόσεις και να αφήνει συμπολίτες να ζουν σε σπίτια χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα. Σωστό το επιχείρημα πλην όμως απολύτως παραπλανητικό και ανιστόρητο. Ποιος μπορεί να ξεχάσει ότι σε συνθήκες απόλυτης ένδειας για τους πολλούς ανθούσε ο πολιτισμός στον μεσαιωνικό ιταλικό χώρο, στην υπανάπτυκτη Ελλάδα που μόλις είχε βγει από την κατοχή των Τούρκων και πάει λέγοντας.

Συμπερασματικά: Απαιτείται σχέδιο. Σχέδιο που δε θα φτιάξει κανείς αντιδήμαρχος, κανένας δήμαρχος, καμιά υπηρεσία και κανένας δημόσιος υπάλληλος. Το σχέδιο για να πετύχει θα πρέπει να φτιαχτεί από τους ίδιους τους ανθρώπους της τέχνης και του πολιτισμού. Αρκεί να τους εμπιστευτούμε αφού πρώτα τους εντοπίσουμε και τους καλέσουμε να δουλέψουν για τον τόπο.