Η τραγική πολιτική μοναξιά του Γκυρίνη - Θα είναι "αξιοπρεπής" η ήττα του ή όχι;

Πέρασαν 5 χρόνια. Τότε ήταν επιλογή, ήταν λύση.
Τώρα είναι καθ΄ οδόν για την έξοδο... 

H αλαζονεία και ύβρις προηγούνται της πτώσης, είπε κάποιος πριν από δέκα χρόνια και βλέποντας τις τηλεοπτικές εμφανίσεις του απερχόμενου δημάρχου Αλεξάνδρειας το θυμήθηκα. Αυτές οι δυο ιδιότητες πάνε μαζί και τις αναγνωρίζει εύκολα ο καθένας σε πολιτικούς μικρής η μεγαλύτερης εμβέλειας που έχουν αντιληφθεί το τσουνάμι που έρχεται και θα τους ξαποστείλει στα αζήτητα της....
ιστορίας και μετατρέπονται, μεταλλάσσονται σε κάτι άλλο, διαφορετικό από αυτό που ήξερε ο κόσμος που τους ψήφισε και τους ανέδειξε σε αξιώματα.

Τα γράφω αυτά με ειλικρινή λύπη έχοντας δει το ύφος, το στυλ και το περιεχόμενο των απαντήσεων που έδωσε ο δήμαρχος Αλεξάνδρειας Παν. Γκυρίνης στις πρόσφατες τηλεοπτικές συνεντεύξεις του. Λυπήθηκα και ταυτόχρονα ντράπηκα που έβλεπα μια καρικατούρα του Γκυρίνη που γνώρισα από κοντά, τότε που ήταν ένας άλλος άνθρωπος, αυθεντικός, ντόμπρος και σταράτος. Με κουράγια και άποψη, με πισωγυρίσματα και αποφασιστικότητα, με αδυναμίες και ανοιχτά αφτιά.

Και ώ του θαύματος μέσα σε τέσσερα χρόνια ο Γκυρίνης του 2018 δεν έχει καμιά σχέση μ΄ αυτόν του 2014 ως υποψήφιος δήμαρχος, ως επικεφαλής μιας πολλυσυλλεκτικής παράταξης με νεύρο, ενθουσιασμό, με όραμα και πίστη ότι κάτι θα αλλάξει στο δήμο Αλεξάνδρειας.

Δυστυχώς τα πράγματα πήγαν τόσο άσχημα που κανείς δεν μπορούσε να το πιθανολογήσει, να το φανταστεί, να το προβλέψει. Ο Γκυρίνης με την πάροδο του χρόνου άρχισε να αλλάζει, άρχισε να γίνεται άλλος άνθρωπος ξεχνώντας ότι πλέον ήταν δήμαρχος και έπρεπε να λειτουργεί συνθετικά και μεγαλόψυχα. Οι επιλογές του σε επίπεδο προσώπων ήταν σχεδόν λάθος όλες. Δεν προχώρησε σε επιλογή προσώπων που θα βοηθούσαν τόσο το δικό του έργο όσο και το δήμο γενικότερα (γενικός γραμματέας του δήμου). Λειτουργούσε κατά μόνας με συνέπεια να καταστεί λίαν συντόμως αντιθεσμικός, να απαξιώνει με τον τρόπο του τους συμβούλους που τον στήριξαν και να δίνει την εντύπωση ότι άγεται και φέρεται από συμβουλάτορες που δεν ήταν αιρετοί. 

Οι μήνες περνούσαν άπραγοι, χωρίς ουσιαστικό έργο και ήταν πάρα πολλοί αυτοί που του έλεγαν ότι πρέπει να αλλάξει ρότα. Κανέναν δεν άκουσε αφού το μότο του, η μόνιμη απάντησή του ήταν: "δεν τον γ...μας". Άρχισε να χάνει δημοτικούς συμβούλους που είτε παραιτούνταν είτε ανεξαρτητοποιούνταν. Ούτε και τότε ίδρωσε το αφτί του. Συνέχιζε σα να μη συμβαίνει τίποτα. Αρκετοί ήταν αυτοί που αναρωτιούνται ακόμα και σήμερα αν έχει επαφή με την πραγματικότητα και με το δίκιο τους.

Αλήθεια, έχει επαφή με την πολιτική πραγματικότητα; Πιστεύω ότι έχει χάσει κάθε επαφή διότι δεν μπορώ να ερμηνεύσω διαφορετικά την εμμονή του να αποφεύγει την γενναία αυτοκριτική, την παραδοχή των λαθών του σε όλα τα επίπεδα, την ανάληψη συνολικά της ευθύνης για το γεγονός ότι το καράβι της ΩΡΑΣ ΕΥΘΥΝΗΣ πήγε στα βράχια, έχασε το πλήρωμά του και έμεινε μόνος του στο τιμόνι μέσα στην καλή χαρά, με το χαμόγελο στα χείλη να κατευθύνεται στο βυθό άπατος. Αυτή η συμπεριφορά είναι από έναν πολύ ψύχραιμο ή από έναν που δεν έχει επαφή και αγνοεί το τι τον περιμένει.

Και αναρωτιέμαι. Δεν υπάρχει άραγε λύση στο δραματικό σκηνικό που έχει διαμορφωθεί; Δεν μπορεί να γίνει απολύτως τίποτα ώστε να σώσει τα προσχήματα, να καταστρώσει μια αξιοπρεπή προεκλογική εκστρατεία και να καταφέρει μια αξιοπρεπή ήττα; Και γράφω για "΄ήττα" διότι ουδείς πιστεύει ότι υπάρχει έστω και μια πιθανότητα στο εκατομμύριο να ξαναγίνει δήμαρχος ο Γκυρίνης. Ωστόσο, εξ αιτίας του εκλογικού συστήματος αυτός και όσοι καταφέρουν να εκλεγούν από τους συμβούλους του θα κληθούν να παίξουν έναν άλλο ρόλο την επόμενη μέρα ώστε να διοικηθεί ο δήμος.