Η πρώτη ανοιχτή συνέλευση της Ημαθιώτικης "ΒΙΟΜΕ" - συμπεράσματα και αξιολόγηση

Το απόγευμα του Σαββάτου στην Πατρίδα Ημαθίας έγινε η πρώτη ανοιχτή συνέλευση εργαζομένων, αλληλέγγυων και συλλογικοτήτων που στηρίζουν, ο καθένας με....

τον τρόπο του, το πρωτόγνωρο εγχείρημα για τα δεδομένα της Ημαθίας, την κατάληψη και αυτοδιαχείριση του εργοστασίου ξυλείας Παγούρα- Παπαδόπουλου.

Στην συνέλευση που συμμετείχαν και εκπρόσωποι των εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ, του πρώτου κατειλημμένου και αυτοδιαχειριζόμενου εργοστασίου στην Ελλάδα και το οποίο λειτουργεί εδώ και τέσσερα χρόνια, οι οποίοι μετέφεραν τις εμπειρίες τους από το δικό τους εγχείρημα και όλοι τους τόνισαν ότι θα συμπαρασταθούν με όποιον τρόπο μπορούν στο Ημαθιώτικο εγχείρημα.

Πήγα στην εκδήλωση- συνέλευση τόσο με την δημοσιογραφική ιδιότητα όσο και ως μέλος της Αντιφασιστικής Πρωτοβουλίας Αλεξάνδρειας αλλά και ως μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ η θέση της είναι εκπεφρασμένη και στηρίζει πολιτικά ανάλογα εγχειρήματα. Ωστόσο, η όποια στήριξη παρέχει δεν είναι παρά μόνο λόγια, σύμφωνα με λεγόμενα αλληλέγγυων της ΒΙΟΜΕ, όταν αυτή δεν συνοδεύεται με έμπρακτο τρόπο, όπως παρουσία σε δίκες των εργαζομένων, οικονομική ενίσχυσή τους, εθελοντική εργασία όπου χρειαστεί κλπ. Γιατί, τα λόγια είναι ωραία και παχιά αλλά το μόνο που κάνουν είναι να εκθέτουν όσους μόνο τα λένε και στη συνέχεια αναπαύονται στη βολή του καναπέ τους.

Ως αντιφασιστική πρωτοβουλία ήθελα να ενημερωθώ για το εγχείρημα, να δω από κοντά πρόσωπα και καταστάσεις και στη συνέχεια να αποφασίσουμε ως συλλογικότητα να στηρίξουμε.

Ως δημοσιογράφος να καταγράψω τα όσα ειπώθηκαν και κυρίως να εξάγω συμπέρασμα που πρέπει εξ αρχής να πω ότι δεν είναι αισιόδοξο. Οι οχτώ εργαζόμενοι που είναι μέσα στο εγχείρημα στερούνται πολιτικής και συνδικαλιστικής βάσης και εμπειρίας για να σηκώσουν τέτοιο βάρος. Το αντικείμενο της εργασίας έχει άμεση σχέση και καθολική εξάρτηση από μεσάζοντες εμπόρους και προμηθευτές και αυτό ακυρώνει εν μέρει την λογική της αυτοδιαχείρισης που δεν είναι η λειτουργία του εργοστασίου αλλά και μια σειρά άλλων πραγμάτων όπως η απουσία μεσαζόντων κλπ. Τέλος, η πολιτική κουλτούρα που υπάρχει σε εργαζόμενους που μετέχουν στο εγχείρημα που πιθανόν να ανοίξει πόρτα σε δήθεν στήριξη από τους εγκληματίες της συμμορίας της χρυσής αυγής.

Βέβαια, οφείλω να καταγράψω ότι εξ αρχής έγινε σαφές από έναν ομιλητή που συνδιοργάνωσε την εκδήλωση ότι το πλαίσιο είναι ξεκάθαρο και αντιφασιστικό μεταξύ των άλλων αλλά αυτό θα φανεί στην πράξη αν δουλέψει ή όχι.

Κατά τα άλλα. Η παρέμβαση ενός αλληλέγγυου της ΒΙΟΜΕ που με απόλυτη σαφήνεια ανέλυσε το εγχείρημα στην Θεσσαλονίκη και υπερτόνισε τα «πρέπει» του νέου εγχειρήματος ήταν καταλυτική. Οφείλουν οι εργαζόμενοι να αποφασίσουν τί θα κάνουν. Αυτοί θα αποφασίσουν ποιον δρόμο θα ακολουθήσουν, είπε και συμπλήρωσε ότι εφόσον αποφασίσουν να ακολουθήσουν τον δρόμο της αυτοδιαχείρισης τότε θα σταθούν όλοι συμπαραστάτες και αλληλέγγυοι.

Στην εκδήλωση τοποθετήθηκε και ο Λευτέρης Κιοσέογλου, μέλος της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης που ήταν εκ των πρωτεργατών της κίνησης με αλλεπάλληλες επαφές με τους εργαζόμενους και τους εργαζόμενους της ΒΙΟΜΕ και ο οποίος τόνισε ότι το εγχείρημα είναι ελπιδοφόρο και ότι ανοίγει το δρόμο και για άλλα παρόμοια εγχειρήματα. Τέλος, τόνισε το αυτονόητο για τον ίδιο ότι οι φασίστες της συμμορίας πρέπει να είναι αποκλεισμένοι από το εγχείρημα του αυτοδιαχειριζόμενου εργοστασίου.