O κυνισμός των "λογικών" και η αφέλεια των .... / του Χ. Καφτεράνη

του Χάρη Καφτεράνη

Με αφορμή το δράμα των προσφύγων αναπτύχθηκαν στον τόπο μας δύο σχολές σκέψης. Η μία που επισήμως εμφανίζεται με έναν εκκλησιαστικό λόγο, γλυκύτατο, αργόσυρτο,ταπεινό, καταδεχτικό , που ναι μεν αναγνωρίζει την ανάγκη των ανθρώπων αυτών για βοήθεια,αλλά πριν ολοκληρώσει τη φράση, βιάζεται να συμπληρώσει ότι , η χώρα μας, παρά τις αδιαμφισβήτητα καλές προθέσεις , αδυνατεί να προσφέρει την βοήθεια και φυσικά για το καλό όλων καλά θα ήταν να πάνε "κάπου αλλού". 

Επίκαιρος όσο ποτέ ο Καζαντζάκης αποτυπώνει το σήμερα στον διάλογο μεταξύ δύο ιερέων, που ο......

μεν ένας, ο παπά-Γρηγόρης , διακονεί σε τόπο πλούσιο, ο άλλος ο παπά -Φώτης σκελετωμένος οδηγεί ξεριζωμένους από τον τόπο τους σε νέα πατρίδα.

"Ακούστηκε η φωνή του παπά-Γρηγόρη, ήσυχη, όλο γλύκα:

 Γέροντά μου, μας στόρησες τα πάθη σας, η καρδιά μας ράισε. Είδες , όλους μας πήραν τα δάκρυα. 

Είχαμε ανοίξει την αγκαλιά μας να σας δεχτούμε, μα τη στιγμή εκείνη ο Θεός μας λυπήθηκε κι  έπεψε το τρομερό σημάδι. Θανατικό κουβαλάτε αδελφοί μου, πηγαίνετε στην ευκή του Θεού, μην κάψετε το χωριό μας! 

Να φύγουν! Να φύγουν! ακούστηκαν ολούθε φωνές, να φύγουν!"

Η άλλη που πιστεύει ότι με την μικροελεημοσύνη και τα άκρως απαραίτητα, φαγητό και στέγαση, μπορεί ο πόνος των ανθρώπων αυτών να γιάνει. Μεταξύ των δύο σχολών σκέψης μάταια προσπαθεί να εμφανιστεί και μια τρίτη, η οποία έχει ίσως τους λιγότερους υποστηρικτές και μόλις κάνει να βγει στην επιφάνεια αντιμετωπίζεται με εξαιρετική σκληρότητα και από τους δύο προαναφερθέντες. Η σχολή αυτή λέει:

Βεβαίως οι άνθρωποι αυτοί έχουν ανάγκη στήριξης και βοήθειας, όμως υπάρχουν κάποια πράγματα που θα πρέπει να αποδεχθούμε και να συμφωνήσουμε και εμείς και αυτοί, ώστε η περιπέτεια αυτή να έχει αίσιο τέλος και για τους μεν και για τους δε, με το λιγότερο κόστος και τα μέγιστα αποτελέσματα.

Ο τόπος μας βρίσκεται σε βαθιά οικονομική κρίση, παρά ταύτα και παρά την ραγδαία επιδείνωση των δεικτών είναι ακόμη σε θέση να προσφέρει τροφή, στέγη και φροντίδα για περιορισμένο χρονικό διάστημα σε προσδιορισμένο αριθμό προσφύγων.

Οι πρόσφυγες οφείλουν να αντιληφθούν ότι είναι φιλοξενούμενοι σε έναν τόπο που σηκώνει τον δικό του σταυρό του μαρτυρίου και για τον λόγο αυτό θα πρέπει η συμπεριφορά τους να είναι υποδειγματική και οι απαιτήσεις τους περιορισμένες, ώστε συνεκτιμώμενα τα δύο αυτά να τύχουν της μεγαλύτερης δυνατής στήριξης στο μεγαλύτερο δυνατό χρόνο.

Οι πολιτικοί πρέπει να σταματήσουν τις φωτογραφίσεις με ταλαιπωρημένα παιδιά, τις γενικόλογες ανοητολογίες και να παράσχουν στους ανθρώπους αυτούς, χωρίς τυμπανοκρουσίες, στοιχειώδεις όρους διαβίωσης, προσφέροντας την ίδια ώρα τουλάχιστον τις ίδιες παροχές και σε όσους "δικούς μας", λόγω κρίσης , βρίσκονται έξω από το δίχτυ προστασίας της πολιτείας, ζητώντας τους συγνώμη για την αργοπορία.

Η εκκλησία να αφήσει τις κουτοπονηριές του αργόσυρτου γλυκού λόγου κατανόησης όταν οι κάμερες "γράφουν" και των κηρυγμάτων "μίσους" για τους "άλλους" στις ομιλίες από άμβωνος. 

Να βγάλουν από τα σεντούκια τον σωρευμένο πλούτο και να αποδείξουν ότι έχουν αντιληφθεί και εμβαθύνει στο μεγαλείο της χριστιανικής θεωρίας. 

Να ακολουθήσουν τον λόγο του Κυρίου, να σώσουν παιδιά, γέροντες ανήμπορους, κατατρεγμένους, πιέζοντας τους "ισχυρούς" να συνδράμουν. 

Να είμαστε περήφανοι για την ανωτερότητα της δικής πίστης έναντι των άλλων. 

Τα σάβανα δεν έχουν τσέπες...

Οι "αριστεροί" θα πρέπει να σταματήσουν να τρέχουν με ένα σάντουϊτς στο χέρι ψάχνοντας να βρούνε πρόσφυγα για να κάνουν την καλή τους πράξη και να δείξουν ότι έχουν ευαισθησίες! Αυτοί θα εξιλεωθούν όταν υπεραμυνθούν των αξιών της Αριστεράς, που διαχρονικά μιλά για εθνική ανεξαρτησία, κοινωνική δικαιοσύνη, ισοπολιτεία, αντιμνημονιακή πολιτική! 

Σύντροφοι αφήστε τις δήθεν ευαισθησίες των δύο ευρώ, ιδού πεδίο δόξης λαμπρό!

Οι "δεξιοί" να αφήσουν τους μεγάλους σταυρούς και τις μακρόσυρτες προσευχές, οι κυρίες των τιμών να απαλλαγούν από τα ακριβά κοσμήματα, οι νοικοκυραίοι θεοσεβούμενοι να αφήσουν τα ακριβά κουστούμια με σημαιούλα στο πέτο, να βάλουν το χέρι στο παντελόνι που φοράνε και να δώσουν με την καρδιά τους τον οβολόν τους. 

Να μην ψάχνουν στα παντελόνια που κρέμονται ανάποδα στην κρεμάστρα...

Αυτών οι τσέπες είναι άδειες...

 Φοβάμαι ότι σύντομα ελλοχεύει ο κίνδυνος να ζητήσουμε και εμείς βοήθεια, ας κάνουμε το χρέος μας και που ξέρεις ...

  Χάρης Καφτεράνης