Το ποτήρι των ΤΟΠΟΤΗΡΗΤΩΝ / Γ. Αγγέλογλου

γράφει ο Γιάννης Αγγέλογλου*

Την Παρασκευή 27 Νοεμβρίου του 2013, τρίτου Καλλικρατικού έτους στα Δημαρχιακά έπη, στο Δικαστήριο της Βέροιας δικάζονταν για πολλοστή φορά, με την κατηγορία της παράβασης καθήκοντος, ο Αντιπεριφερειάρχης Ημαθίας Κώστας Καραπαναγιωτίδης και σε διπλανό ακροατήριο, μαζί τα...

μέλη της Δημαρχιακής της επιτροπής απ΄ την πρώτη της (Καποδιστριακή) θητεία, η Δήμαρχος Βεροίας Χαρίκλεια Ουσουλτζόγλου Γεωργιάδη.

Οι συνήγοροι, προκειμένου να τους υπερασπιστούν επιτυχώς και ευσυνειδήτως, (όρος παράδοξος κι ασύμβατος με το λειτούργημά τους, ομολογώ), τους κρατούσαν αγκαλιά καθ΄ όλη τη διάρκεια της δίκης, οπότε μήτε γυαλιά επάτησαν μήτε τα φίδια της Δικαιοσύνης τους έδηξαν*. Οι συνήγοροι υπεράσπισης στην συγκεκριμένη περίπτωση, πρώην αυτοδιοικητικοί οι περισσότεροι και αδιακρίτως παράταξης -ένας μάλιστα ήταν πρώην δήμαρχος κι ένας άλλος, πρόεδρος του τότε Δημοτικού συμβουλίου, πρώην πολιτικός τους αντίπαλος-, έβαλαν τα αδύνατα δυνατά τους, οπότε δικαίως το αυτοδιοικητικοί -ακούγεται πλέον σαν σκοπούμενοι αγαπητικοί της Βοσκοπούλας. «Υποβώσκω και πουλώ»…Σπάνια ετυμολογική εκδοχή). 

Συνήγοροι πρώην αυτοδιοικητικοί! Κάτι σαν ἰδιώνυμος προσηγορία με αυξημένη ανοσία στα τσιμπήματα της δικαιοσύνης ως δισυπόστατες έννοιες. Άλλωστε δωσιδικούν αλλού. Σ΄ άλλη πόλη. Εδώ δικάζουν ως παράγοντες τις δίκης. Και οι Δήμαρχοι δωσιδικούσαν αλλού, προσφάτως όμως άλλαξε ο νόμος και τώρα αναγκάζονται να απολογηθούν στον τόπο τους όπου, δυστυχώς γι΄ αυτούς, τους γνωρίζουν ακόμη και τα μπάζα. (Κατηγορία πετρωμάτων μεγαλύτερης εξειδίκευσης, από τις πέτρες της λαϊκής ρήσης). Επιπροσθέτως έχουν και την ευχέρεια να μεταχειριστούν χωρίς κίνδυνο να γίνουν κατανοητοί τα τοπικά γλωσσικά ιδιόλεκτα τα οποία είναι οικεία τουλάχιστον σ΄ όσους από το ακροατήριο είναι ψηφοφόροι τους. Και είναι η πλειονότητα. Οπότε οι υπόλοιποι ιδιώτες πολίτες ενημερώνονται απ΄ τα τοπικά Μέσα ενημέρωσης καθώς όλα όσα χρειάζονται να μάθουν συνοψίζονται σε μία λέξη: «Αθουώθκαν». 

Απορώ γιατί τους τυραννάει τους ανθρώπους αυτούς η Δικαιοσύνη και δεν τους απαλλάσσει a priori, λόγω δεδικασμένου. Εδώ, για την ίδια ακριβώς παράβαση και για το ίδιο καθήκον εκφράστηκαν οι εντιμότεροι των Εφετών, σχεδόν ένα χρόνο πριν. Ποία η χρεία; Μήπως εισπρακτική; Μήπως η παιδευτική; Είπαμε... Καλός ο παιδευτικός ρόλος της Δικαιοσύνης, αλλά είναι να αναρωτιέται κανείς, πόσα ιδιαίτερα μαθήματα δικαιούνται αυτοδιοικητικοί, οι οποίοι μπορεί να μένουν συνεχώς μετεξεταστέοι στα δικανικά, αλλά τα δεκανίκια τους καλά κρατούν στην αυτοδιοίκηση, οπότε ας μην αναρωτιόμαστε για το χάλι της και πόσο συγχωρητέο είναι το κατά συρροή κατ΄ εξακολούθηση για την Αυτοδιοίκηση, γιατί για την Δικαιοσύνη είναι ούκ ανδρός τε και γυναικός Δικαστού σοφού.  

Έτσι όπως προχωράει η κατάσταση είναι φυσικό για τον καθένα να εκλαμβάνει τις μαρτυρικές τους καταθέσεις ως αντιστασιακούς προεκλογικούς λόγους είτε ως πρόκριμα για την επόμενη προεκλογική διελκυστίνδα. 

Χρόνια και χρόνια μετατρέπουν τις δικαστικές τους επιτυχίες, σε ισχυρά ξυλοπόδαρα οπότε προσανατολίζονται και μετεωρίζονται οι ίδιοι κι οι ίδιοι, λες και συλλέγουν μόρια και πείρα ή … bonus, για τις υψηλότερες θέσεις της Αυτοδιοίκησης. Απόδειξη: 

Τελευταία πέρασαν στην επίθεση! Άρχισαν τις … μηνύσεις! Είναι ανώφελο λοιπόν, να αναρωτιόμαστε στο μεταίχμιο της αποσάθρωσης της τοπικής Αυτοδιοίκησης και να ψάχνουμε αλλού τις αιτίες: Διότι δεν βλέπουμε ποτέ τους επίδοξους υποψήφιους Δημάρχους με το ψηφοδέλτιό τους να παρακολουθούν ομού, αυτές «κατά συρροήν» δίκες ή τα Δημοτικά Συμβούλια. Βλέπουμε όμως αρκετούς δικηγόρους να προσπαθούν να θεμελιώσουν δικαίωμα υποψηφιότητας. Γι΄ αυτό καλό θα ήταν για τη Δημοκρατία, αυτός ο περιλάλητος παιδευτικός ρόλος της Δικαιοσύνης να πετάγεται από καιρού εις καιρόν στα τσιπουράδικα της πόλης και στα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος (μπαρεκκλήσια, καφετέριες και καφενεία (με, ή χωρίς μουσικά όργανα) να θέτει τον δάκτυλο επί του τύπου των ηχείων, για να ξέρουν όταν θα έρθει η ώρα η καλή με τον καιρό, εισαγγελείς και ανακριτές, να συντάσσουν ισχυρότερα κατηγορητήρια. 

Γιατί είναι πλέον γνωστό τοις πάσι ότι in hunc locum, (σ΄ αυτόν τον τόπο) συντάσσονται τα νέα συμβόλαια και υπογράφονται τα καινούργια (pro tempore futuro), προεκλογικά γραμμάτια. Οι αποφάσεις των δικαστηρίων και τα σκεπτικά τους, είναι παιδευτικά για τα διδακτορικά των φοιτητών του μέλλοντος μάλλον και τους ιστορικούς και τους αρχαιολόγους. Εκτός κι αν είναι αλήθεια αυτό, που όλο και πιο συχνά ακούγεται από τους παροικούντες το μεγαλεπήβολο Δικαστικό Μέλαθρο: Ότι τα τρία θεσπέσια κτίρια για τα οποία είναι περήφανη η πόλη της Βέροιας – Δημαρχείο, Μέγαρο του Πολιτισμού των Γραμμάτων Και των Τεχνών και το ολοκαίνουργιο Δικαστικό, θα μπορούσαν να συγχωνευτούν σε ένα, οποιοδήποτε απ΄ τα τρία. Πράγματι! Δικηγόροι δικηγορικών συλλόγων άλλης πόλης ή, και οι τουρίστες ακόμη, που έτυχε να παρακολουθήσουν δίκη, δημοτικό Συμβούλιο ή θεατρική παράσταση, παραδέχτηκαν ότι η τελετουργική θεατρικότητα των παραγόντων της δίκης και των αυτοδιοικητικών στο σύνολό τους, είναι υψηλού επιπέδου και δύσκολα μπορεί να ξεχωρίσει κανείς, αν είναι συνεδρίαση σε συμβούλιο, ακροατήριο ή παλκοσένικο. Διακρίθηκαν δικηγόροι που με το αμίμητο «τους παριστώ (παριστάνω) εγώ κύριε πρόεδρε» έκαναν σχολή. Καλό θα ήταν, λοιπόν, ν΄ αποκτήσουν και τα τρία, εστιατόριο καφετέρια ή roof garden για να βγάζουν τουλάχιστον τα έξοδα για την αυτοσυντήρησή τους. 

Μια άλλη εκδοχή, ότι η Δικαιοσύνη κρατάει απασχολημένους τους αυτοδιοικητικούς από το πρωί μέχρι αργά το απόγευμα με μοναδικό σκοπό, να μην προξενήσουν περαιτέρω βλάβη στην πόλη με τις πρωτοβουλίες και τα προγράμματά τους, δεν βρήκε μεγάλη ανταπόκριση. 

Δεν μαθεύτηκε πάντως, αν μετά την εκφώνηση των αθωωτικών αποφάσεων της εν λόγω δίκης– ήδη οι εισαγγελείς είχαν προτείνει την απαλλαγή τους- αν όλοι μαζί, πρώην, συνάδελφοι και παλικάρια, πήγαν -όπως απαρεγκλίτως συνηθίζουν - για να γιορτάσουν την αθώωσή τους σε ταβέρνα για τσίπουρα και για τα περαιτέρω... Έχει κυκλοφόρησε ευρέως ότι… όχι μόνο το γλεντούν για τα καλά, αλλά προσκαλούν και τους δημοσιογράφους στη χαρά της δικαίωσης. Φωτογραφίζονται για τις εφημερίδες. Τους δε λογαριασμούς αντίθετα μ΄ αυτό που συνηθίζεται, να πληρώνουν δηλαδή οι δικηγόροι τον καφέ, είτε της παρηγοριάς είτε της χαράς, τους πληρώνουν πάντα οι αυτοδιοικητικοί ως πελάτες δικηγόρων και όχι ως οι του κληρονόμοι ιδιότυπου αυτού επαρχιακού νεποτισμού. Σίγουρο δε είναι ότι δεν συντρέχει ουδεμία χορηγία από κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος, την οποία –φημολογήθηκε- ότι χαϊδευτικά δήθεν συνωμοτικά,  χαρακτηρίζουν «παράβολο». Όπως είναι επίσης γνωστό –μικρή είναι η πόλη μας και να νέα κυκλοφορούν από στόμα σε στόμα- ότι ΟΥΔΕΠΟΤΕ οι εντιμότατοι δικαστές ή οι εισαγγελείς εκλήθησαν σ΄ αυτές τις ευφρόσυνες γιορτούλες. Είναι ν΄ αναρωτιέται κανείς: Γιατί άρα γε; Τι έχουν να φοβηθούν; Nullum crimen, nulla poena sine lege certa. Το Ρωμαϊκό Δίκαιο-, δίκαιο στο οποίο άρχισε η συζήτηση για τη γυναίκα του Καίσαρος- είναι πεπαλαιωμένων «Αρχών». Απ΄ το 2008, -ακούσαμε σε μια αγόρευση-, δεν ισχύει πλέον το «ένοχος ένοχον ού ποιεί». Κι ο ΕΣΔΑ***  δεν κρατεί καλά.

Κι εμείς, στην καφκική εκδοχή της εποχής μας, βρισκόμαστε ήδη στην πλέον ευρύτερη ανάπτυξη του Αγγλοσαξωνικού Δικαίου, καθώς στις μέρες μας ο εγκληματικός σκοπός είναι τόσο, υπερχειλής δόλος, όσο ακριβώς είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ ΤΩΝ τοποτηρητών.

* Ο Γιάννης Αγγέλογλου είναι ανεξάρτητος δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο της Βέροιας

**… έδηξαν =αόριστος του ρήματος δάκνω, που σημαίνει δαγκώνω. (ευφημισμός προερχόμενος από σύνθημα στους τοίχους,  «Η Δικαιοσύνη είναι σαν τα φίδια. Δαγκώνει μόνο τους ξυπόλυτους».

*** ΕΣΔΑ =Ακρωνύμιο (αρκτικόλεξο) για την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και όλως τυχαίως, για τον  Ενιαίο Σύνδεσμο Διαχείρισης Απορριμμάτων