Ο πρώην πρόεδρος της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, Χρήστος Ρώσσιος, μιλώντας στο koutipandoras.gr, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την πολύπαθη ΑΕ που αναστήθηκε από τις στάχτες της και βρίσκεται μπροστά στο ενδεχόμενο να χάσει τα ακριβότερα περιουσιακά της στοιχεία έναντι ευτελούς τιμήματος. Δηλαδή, τα δύο....
κερδοφόρα εργοστάσια της θυγατρικής εταιρίας στη Σερβία.
Ο πρώην υποψήφιος βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ στη Β' Θεσσαλονίκης αποτιμά τα πεπραγμένα της θητείας του, ξεδιαλύνοντας όποια απορία προκύπτει σχετικά με το σχέδιο δανειακής αναδιάρθρωσης που υπεγράφη επί ημερών του με την μοναδική πιστώτρια, τράπεζα Πειραιώς. Συγκεκριμένα, ο κ. Ρώσσιος κάνει λόγο για λανθασμένες προβλέψεις και στοιχεία που οδήγησαν σε αυτή τη συμφωνία, γεγονός που στοιχειοθετείται από τα υπέρμετρα και απροσδόκητα κέρδη ύψους 25 εκατ. ευρώ στα δύο εργοστάσια της Βοϊβοντίνας.
«Το σχέδιο απαξίωσης της ΕΒΖ που στήθηκε το 2009 νομίζω ότι ακόμα βρίσκεται σε εξέλιξη από οικονομικούς και τραπεζικούς κύκλους» τονίζει. Αν τα λεγόμενά του συνδεθούν με το ενδιαφέρον του σέρβου μεγιστάνα, Μίοντραγκ Κόστιτς, ο οποίος εξαγόρασε την Alpha Bank στη Σερβία και κατέχει δεσπόζουσα θέση στη βιομηχανία ζάχαρης στα Βαλκάνια, γίνεται πρόδηλη η μονοπωλιακή στόχευση, όπως επίσης και τα παρεπόμενα σε τευτλοπαραγωγούς και εργαζόμενους στην ΕΒΖ.
Επίσης, απαντά στο κατά πόσον η παραίτησή του ήταν απόρροια υπουργικής εντολής, ενώ αναφέρεται και στην τοποθέτηση του Γεράσιμου Τσιαπάρα στο Δ.Σ. της ΕΒΖ από τον σύμβουλο της αντιποεδρείας της κυβέρνησης, Δημήτρη Κοντοφάκα. Για όσους δεν γνωρίζουν, ο κ. Τσιαπάρας είναι πρώην τραπεζικό στέλεχος της «Πειραιώς» και τοποθετήθηκε πρόσφατα και στο Δ.Σ. του «Ερρίκος Ντυνάν».
Συνέντευξη στον Άγγελο Προβολισιάνο
Ήσασταν πρόεδρος στην ΕΒΖ για έναν χρόνο και συγκεκριμένα το διάστημα που τέθηκαν τα θεμέλια για την επιχειρηματική «νεκρανάσταση» της λεηλατημένης ΑΕ. Πώς αποτιμάτε τη θητεία σας;
Θυμάμαι έναν τίτλο εβδομαδιαίας εφημερίδας του αγροτικού χώρου μόλις ανέλαβε το διοικητικό συμβούλιο στο οποίο ήμουν πρόεδρος: «Ταλιμπαν για τη σωτηρία της ΕΒΖ» και είχε δίκιο. Η κατάσταση ήταν τραγική. Όφειλες 12 εκ. ευρώ προς τους αγρότες από την προηγούμενη καλλιεργητική περίοδο, συμβάσεις για την τρέχουσα περίοδο μόλις για 38.000 στρέμματα, καμία πρόβλεψη για τη συντήρηση των εργοστασίων, οφειλές σε άλλους προμηθευτές και σε φορείς του Δημοσίου (ΔΕΠΑ, ΟΣΕ, ΙΚΑ κα) που ξεπερνούσαν τα 25 εκ. ευρώ, πελατολόγιο που περιείχε ανάμεσα στους συνεπείς πελάτες και αρκετούς που αγόραζαν ζάχαρη αξίας εκατομμυρίων ευρώ χωρίς να την πληρώνουν. Μια εταιρία που είχε ίδια αρνητικά κεφάλαια περίπου 60 εκ. ευρώ, πρόβλεψη για ζημιές στη χρήση «Ιουνίου 2016 – Μαΐου 2017» 29 εκ. ευρώ καθώς και απόφαση να λειτουργήσει μόνο το εργοστάσιο στο Πλατύ Ημαθίας και το ένα από τα δύο εργοστάσια στη Σερβία. Πήραμε τότε την απόφαση να λειτουργήσει το εργοστάσιο της Ορεστιάδας και τα δύο εργοστάσια στη Σερβία γιατί θεωρήσαμε ότι ήταν ο μοναδικός τρόπος να αποκατασταθεί η αξιοπιστία της βιομηχανίας. Έγινε κατορθωτό μέσα σε ένα μήνα να πείσουμε τους Έλληνες αγρότες να αυξήσουν την καλλιεργούμενη έκταση σε 53.000 στρέμματα, να πετύχουμε να συντηρηθούν τα δύο εργοστάσια και να λειτουργήσουν χωρίς κανένα ατύχημα.
Επίσης, στη διάρκεια αυτής της θητείας πληρώθηκαν οι αγρότες και για την παραγωγή του 2015 και για την παραγωγή του 2016, ποσό που έφτανε συνολικά τα 27 εκ. ευρώ, με αποτέλεσμα μέχρι τις αρχές Απριλίου 2017, όταν και παραιτήθηκα, να υπάρχουν συμβάσεις για 70.000 στρέμματα με αυξητική τάση. Υπήρχε επίσης εκδηλωμένη πρόθεση να λειτουργήσει και το εργοστάσιο των Σερρών, το οποίο θα τροφοδοτούταν και με σακχαρότευτλα που θα έρχονταν από μεγάλο αγροτικό συνεταιρισμό της Βουλγαρίας με τον οποίο βρισκόμασταν σε προχωρημένο στάδιο συζήτησης. Θεωρώ ότι η λειτουργία και του τρίτου εργοστασίου θα ήταν καθοριστική για την επιβεβαίωση της θέλησης της κυβέρνησης για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας μας και στήριξη της τευτλοκαλλιέργειας, που αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς τομείς του πρωτογενούς τομέα στην Β. Ελλάδα. Άλλωστε για τον λόγο αυτό ομόφωνα το Δ.Σ. αποφάσισε πλην των σπόρων να προμηθεύσει η ΕΒΖ τους παραγωγούς με όλα τα απαραίτητα εφόδια για την καλλιέργειά τους (φάρμακα, λιπάσματα , αναλύσεις, πιστοποίηση κλπ).
Επίσης, σε άριστη συνεργασία με το ΥΠΑΑΤ έγινε κατορθωτή η αύξηση της συνδεδεμένης ενίσχυσης των σακχαρότευτλων από 53 ευρώ σε 73 ευρώ το στρέμμα και η ένταξη της καλλιέργειας σακχαρότευτλων στο πρόγραμμα απονιτροποίησης που θα έφερνε άλλα 34 ευρώ το στρέμμα όφελος στους αγρότες. Θέλω να πω ότι κατά τη διάρκεια της θητείας μου υποστηρίχτηκε με επιτυχία το κοινωνικό πρόσημο της ΕΒΖ που θεωρώ αναγκαία προϋπόθεση στη λειτουργία κάθε κρατικού οργανισμού.
Τέλος, πρέπει να τονίσω ότι μειώθηκαν οι ζημιές της μητρικής εταιρίας σε ποσό κάτω των 5 εκ. ευρώ, με προοπτική μέχρι τέλους της χρήσης να περιοριστούν σε λιγότερο από 3 εκ. ευρώ και οι θυγατρικές μας στη Σερβία να παράξουν κέρδη 26 εκατομμύρια ευρώ περίπου. Δηλαδή, ο όμιλος συνολικά να είναι κερδοφόρος για πρώτη φορά μετά το 2009. Νομίζω τα αποτελέσματα μιλούν από μόνα τους.
Είχατε κοστολογήσει το ύψος της ζημίας που προκάλεσαν οι προηγούμενες διοικήσεις που διορίστηκαν από ΝΔ – ΠΑΣΟΚ;
Η κοστολόγηση της ζημιάς που προκάλεσαν οι προηγούμενες διοικήσεις που ορίστηκαν από το ΠΑΣΟΚ –ΝΔ δεν μπορεί να αποτιμηθεί μόνο με νούμερα. Σαφώς και η υπερχρέωση της ΕΒΖ σε ποσά που ξεπερνούν τα 160 εκατομμύρια ευρώ είναι υπαρκτή, όμως πιο σημαντική ήταν η απαξίωση της ΕΒΖ στα μάτια των παραγωγών και η εξαφάνιση της ελληνικής ζάχαρης από τα ράφια των σούπερ- μάρκετ. Την αποκατάσταση της αξιοπιστίας της ΕΒΖ προσπαθήσαμε να πετύχουμε και την ισχυροποίηση του ονόματός της στην ελληνική αγορά και τη συνείδηση των Ελλήνων. Βέβαια, το σχέδιο της απαξίωσης ήταν προχωρημένο και σ΄ αυτό συμμετείχε και η πιστώτρια τράπεζα, όταν με το χάρισμα της ΑΤΕ στην ΠΕΙΡΑΙΩΣ, ενεχυριάστηκαν οι μετοχές της ΕΒΖ και όλα τα περιουσιακά της στοιχεία. Σκεφτείτε ότι σήμερα οι δανειακές απαιτήσεις της ΠΕΙΡΑΙΩΣ από την ΕΒΖ είναι διπλάσιες σχεδόν από τα χρήματα που δόθηκαν για την εξαγορά της ΑΤΕ. Πώς μπορεί αυτό να κοστολογηθεί; Πώς να κοστολογηθεί η δραματική μείωση παραγωγής της Ελληνικής ζάχαρης, το σταμάτημα των εξαγωγών και η αύξηση των εισαγωγών ζάχαρης; Πώς να κοστολογηθεί η αποδοχή των ποσοστώσεων στην παραγωγή ζάχαρης στο ύψος των 180.000 τόνων που καλύπτει μόνο το 60% των αναγκών της χώρας; Ή το κλείσιμο των εργοστασίων της Λάρισας και της Ξάνθης με την απώλεια εκατοντάδων χιλιάδων στρεμμάτων σακχαρότευτλων και την δραματική απώλεια περίπου 25.000 θέσεων εργασίας; Τα οικονομικά μεγέθη δείχνουν απώλεια 4% του ΑΕΠ. Όμως, δεν είναι μόνο τα νούμερα, είναι οι τεράστιες κοινωνικές επιπτώσεις που υπήρξαν από το σταμάτημα αυτής της παραγωγικής διαδικασίας στη Β. Ελλάδα.
Κατά την προεδρία σας υπογράφηκε το σχέδιο λειτουργικής και δανειακής εξυγίανσης από κοινού με τη μόνη πιστώτρια της ΕΒΖ, τράπεζα Πειραιώς. Ποια η άποψή σας για τον οδικό χάρτη που συνομολογήθηκε με την τράπεζα;
Δυστυχώς, όταν ανέλαβα την προεδρία της ΕΒΖ η οικονομική θέση της εταιρίας και τα οικονομικά στοιχεία που μου γνωστοποιήθηκαν καθιστούσαν αναγκαίο το σχέδιο αναδιάρθρωσης της εταιρίας που η πιστώτρια τράπεζα είχε προτείνει και ουσιαστικά επέβαλε. Και σαφώς χρειαζόταν λειτουργική εξυγίανση της εταιρίας, όμως όταν τα δεδομένα μεταβάλλονται και όταν υπάρχουν αποδεδειγμένα θετικά οικονομικά αποτελέσματα, θεωρώ ότι υποχρέωση όλων των εμπλεκομένων μερών είναι η από κοινού αξιολόγηση των νέων δεδομένων και η συμφωνία να είναι προς όφελος όλων των μερών. Η εμμονή σε απόψεις που ωφελούν μόνο τον δανειστή δεν θεωρώ ότι μπορούν να λειτουργήσουν σε θετική κατεύθυνση. Άλλωστε, όλοι γνωρίζουμε ότι το σύνολο των πιστωτικών ιδρυμάτων προτείνουν σε ιδιώτες άκρως συμφέρουσες λύσεις, γιατί όχι και στην ΕΒΖ, η οποία αποτελεί τη ναυαρχίδα της μεταποιητικής βιομηχανίας του πρωτογενή τομέα στη χώρα μας.
Στο σχέδιο υπάρχει ρητός όρος για διεθνή διαγωνισμό που αφορά τα δύο κερδοφόρα εργοστάσια στην Σερβία, με ποσό εκκίνησης μόλις 25 εκατ. ευρώ. Με δεδομένο πως μόνο το 2016 τα κέρδη προ φόρων των δύο εργοστασίων ήταν 25 εκατ. ευρώ, τι σας οδήγησε στην υιοθέτηση του παραπάνω όρου;
Όπως είπα, όταν ανέλαβα τα οικονομικά στοιχεία που μου δόθηκαν έδιναν για το 2015 μια κερδοφορία στη Σερβία περίπου 100.000 ευρώ. Επομένως το σχέδιο εξυγίανσης και το πάτωμα των 25 εκατομμυρίων καθιστούσαν αναγκαίο τον διεθνή διαγωνισμό. Όμως, μέσα σε ελάχιστο χρόνο, σε λίγους μήνες, με τη σωστή στρατηγική και οργάνωση που εφάρμοσε ο γενικός μας διευθυντής και τις άοκνες προσπάθειες όλων των διευθυντικών μας στελεχών εκεί, τα οικονομικά δεδομένα μεταβλήθηκαν, προς όφελος της ΕΒΖ και των θυγατρικών της εντυπωσιακά. Επομένως, ήταν κατά τη γνώμη μου αναγκαία η αναδιαπραγμάτευση των όρων της συμφωνίας με την τράπεζα και η αλλαγή των όρων του διεθνούς διαγωνισμού.
Πιστεύετε πως ήταν απόρροια δόλου τα λανθασμένα στοιχεία ή απλώς λάθος υπολογισμοί;
Τα οικονομικά στοιχεία των θυγατρικών της Σερβίας ήταν σωστά. Όχι όμως και οι τακτικές που ακολουθήθηκαν από τις διοικήσεις που ορίστηκαν από ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, οι οποίες οδήγησαν στην απαξίωση τόσο της μητρικής εταιρείας όσο και των θυγατρικών της. Στο σημείο αυτό πρέπει να τονίσω ότι το 2013 που είχαν λειτουργήσει και τα 2 εργοστάσια στη Σερβία υπήρξαν σημαντικά κέρδη τα οποία δεν ήρθαν ως μερίσματα στη μητρική γιατί έγινε η πώληση της ΑΤΕ στην Πειραιώς και ενεχυριάστηκαν οι μετοχές της ΕΒΖ στη Σερβία και μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει διανομή των κερδών του 2013. Δόθηκαν μόνο τα μερίσματα στους μικρομετόχους μόλις το 2017.
Έχουν έρθει στο «φως» προσφορές διπλάσιου τιμήματος για τα δύο εργοστάσια στη Βοϊβοντίνα, ενώ δημοσιεύματα κάνουν λόγο για ακόμη πιο συμφέρουσες προσφορές που στο τέλος αποσύρθηκαν. Θεωρείτε πως υπάρχει στόχευση να καταλήξουν τα εργοστάσια σε συγκεκριμένα χέρια; Κι αν ναι, ποια είναι η αντιμετώπιση της κυβέρνησης;
Δεν γνωρίζω το ύψος των προσφορών για τις θυγατρικές της ΕΒΖ στη Σερβία ούτε βεβαίως ποιες ήταν οι πιο συμφέρουσες προσφορές που αποσύρθηκαν. Καλό είναι να απευθυνθείτε στον σημερινό πρόεδρο της εταιρίας για να έχετε έγκυρη πληροφόρηση. Ωστόσο, το σχέδιο απαξίωσης της ΕΒΖ που στήθηκε το 2009 νομίζω ότι ακόμα βρίσκεται σε εξέλιξη από οικονομικούς και τραπεζικούς κύκλους. Όμως, δεν χωρά αμφιβολία πως η πεποίθηση της κυβέρνησης και του ίδιου του πρωθυπουργού είναι να παραμείνει η εταιρία ζωντανή και λειτουργική.
Τελευταίο επεισόδιο στο σίριαλ του διαγωνισμού ήταν η βελτιωμένη προσφορά από τον όμιλο ΜΚ του Σέρβου μεγαλοεπιχειρηματία Κόστιτς ύψους 60 εκατ. ευρώ. Γιατί -κατά τη γνώμη σας- δεν έχει γίνει ακόμα αποδεκτή η πρόταση;
Πρέπει να γνωρίζετε ότι στη Σερβία παράγονται περίπου 500.000 τόνοι ζάχαρη το χρόνο. Ο όμιλος ΜΚ θα παράξει το 60% της ζάχαρης στη γειτονική χώρα και το 40% οι εκεί θυγατρικές μας. Αν λοιπόν, κοστολογεί με τη βελτιωμένη του προσφορά την αξία των θυγατρικών μας στη Σερβία 60 εκ. ευρώ τότε η αξία του ομίλου ΜΚ είναι 90 εκ. ευρώ. Απλή αριθμητική. Όμως, αναρωτιέμαι πώς παρήγαγε αυτά τα χρόνια εκείνα τα κέρδη που τον έκαναν ικανό να αγοράσει και να κλείσει πρόπερσι τα δυο εργοστάσια ζάχαρης ιταλικών συμφερόντων στη Σερβία; Πώς ήρθαν τα τεράστια κέρδη για την εξαγορά της ALPHA BANK στη Σερβία που ήταν μια από τις πιο σημαντικές τράπεζες στη γείτονα χώρα; Γιατί είχε προτείνει έναντι πινακίου φακής να μη λειτουργήσει το ένα από τα δυο εργοστάσιά μας στη Σερβία; Και τέλος, πώς γίνεται να είναι προνομιούχος συνομιλητής της πιστώτριας τράπεζας της ΕΒΖ για το μέλλον των θυγατρικών μας στη Σερβία, άρα και το μέλλον της ύπαρξης της ίδιας της ΕΒΖ; Γιατί υιοθετήθηκε από την προηγούμενη διοίκηση της «Πειραιώς» η πρόταση για εξαγορά με 25 εκ. ευρώ των θυγατρικών στη Σερβία; Είναι ερωτήματα που με βασανίζουν διαρκώς, όπως βεβαίως και η σχέση της ΜΚ Group με την αυστριακή ζαχαρουργία AGRANA, που όπως όλοι γνωρίζουν αποτελεί κομμάτι της γερμανικής Sudzucker. Άρα, ποιο θα είναι το μέλλον της τευτλοκαλλιέργειας σε όλα τα Βαλκάνια, αν δεν υπάρχει η ΕΒΖ και οι θυγατρικές της στη Σερβία;
Η παραίτησή σας ήταν ξαφνική. Δημοσιεύματα έκαναν λόγο για υπουργική παρέμβαση. Δεν διαψεύστηκαν, ούτε επιβεβαιώθηκαν. Τελικά, τι ισχύει;
Θα πρέπει να γνωρίζετε ότι είμαι ελεύθερος επαγγελματίας και όχι επαγγελματίας της πολιτικής. Με βάση το σκεπτικό αυτό και ως κομματικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ οφείλω να υπηρετώ το κομματικό και εν προκειμένω κυβερνητικό συμφέρον. Εξάλλου, οι λόγοι της παραίτησής μου ανακοινώθηκαν λίγες ώρες μετά την γνωστοποίηση της απόφασης.
Σταθερό πρόσωπο στα δύο τελευταία Δ.Σ. της ΕΒΖ είναι το πρώην στέλεχος της Πειραιώς, Γεράσιμος Τσιαπάρας, ο οποίος τοποθετήθηκε πρόσφατα και στο Διοικητικό Συμβούλιο του «Ερρίκος Ντυνάν». Ποια η συνεισφορά του στην προσπάθεια εξυγίανσης της εταιρίας όσο εσείς ήσασταν πρόεδρος; Ισχύει ότι αποτελεί συνδετικό κρίκο μεταξύ κυβέρνησης – Πειραιώς;
Τον κ . Τσιαπάρα τον γνώρισα λίγες μέρες πριν αναλάβω την προεδρία σε μια κομματική σύσκεψη στελεχών και βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ των νομών όπου λειτουργεί η ΕΒΖ, στην οποία συμμετείχε και ο κ. Κοντοφάκας, σύμβουλος στην αντιπροεδρία της κυβέρνησης, ο οποίος και πρότεινε να συμμετέχει στο Δ.Σ. ο κ. Τσιαπάρας ως ο συνδετικός κρίκος μεταξύ «Πειραιώς» και ΕΒΖ. Στη διάρκεια της κοινής μας πορείας στο Δ.Σ. της ΕΒΖ είχαμε σε αρκετά σημεία αποκλίνουσες απόψεις, ίσως επειδή ο κ. Τσιαπάρας αντιμετώπιζε τα προβλήματα με την οπτική του τραπεζικού, ενώ η δική μου οπτική είχε σχέση τόσο με το επάγγελμα μου, του γεωπόνου, όσο και με τις κοινωνικές προεκτάσεις που μπορεί να είχαν οι αποφάσεις μας. Πάντως, στα θέματα που αφορούσαν τη σχέση ΕΒΖ – «Πειραιώς» και έπρεπε να ληφθούν από το Δ.Σ. αποφάσεις εξέφραζε την γνώμη του, όμως απείχε των ψηφοφοριών για να αποφευχθεί οποιοδήποτε νομικό κώλυμα. Δεν είμαι αρμόδιος να αποτιμήσω την συνεισφορά του ούτε βέβαια την επιλογή του για το Δ.Σ. του Ερρίκος Ντυνάν.
Αν, εν τέλει, η πρόταση του Μίοντραγκ Κόστιτς γίνει αποδεκτή, ποια θα είναι τα παρεπόμενα για την ΕΒΖ, τους τευτλοπαραγωγούς και τους εργαζόμενους της εταιρίας;
Αρχές Αυγούστου διάβασα στην Εφημερίδα των Συντακτών ένα άρθρο του κ. Λυκεσά με θέμα την ΕΒΖ που είχε τίτλο «60 εκατομμύρια… τα αργύρια». Θεωρώ ότι όποιος πάρει αυτήν την απόφαση με όποια συμβουλευτική κάλυψη μπορεί να έχει από διεθνή εταιρία που ανήκει στους «big four» (μετά βεβαίως από παραγγελία) εμένα προσωπικά θα μου αφήσει ερωτηματικά. Όταν, μάλιστα, γνωρίζουμε την εκτίμηση του καθηγητή Θ. Λαζαρίδη, που ανεβάζει την αξία των θυγατρικών της ΕΒΖ στη Σερβία στα 178 εκατομμύρια ευρώ. Δεν γνωρίζω αν στην όποια απόφαση ληφθεί, υπάρχει μέριμνα να αποδοθεί από το υπερβάλλον των 25εκ. τίμημα ένα σημαντικό ποσοστό στην ΕΒΖ, όχι σαν δάνειο αλλά ως καθαρό ταμειακό όφελος της ΕΒΖ από την πώληση των πιο σημαντικών της περιουσιακών στοιχείων .
Δεν γνωρίζω, επίσης, τί απέγινε με την ολοκλήρωση της πώλησης των ακινήτων της ΕΒΖ στην Αριστοτέλους (σ.σ. γραφεία) και στην Κουντουριώτου, που θα απέφεραν πάνω από 7 εκ. ευρώ και θα μπορούσε μέσω αυτή της πώλησης να ικανοποιηθούν οι οφειλές της ΕΒΖ προς το Δημόσιο, δηλαδή στην εφορία και στους ασφαλιστικούς οργανισμούς.
Ένα ακόμα ερώτημα που αιωρείται είναι τί θα προβλέπει η εν λόγω απόφαση για το “balloon” των 50 εκ. ευρώ όταν ολοκληρωθεί η πώληση των ακινήτων και των θυγατρικών. Νοιώθω την ανάγκη να τονίσω ότι σύμφωνα με τα στοιχεία που υπάρχουν τα πραγματικά ταμειακά διαθέσιμα των θυγατρικών της ΕΒΖ στη Σερβία τον Δεκέμβρη του 2017 υπολογίζονται σε περίπου 45 εκατομμύρια ευρώ και δεν μπορεί κανείς να τα αμφισβητήσει, όποια «δημιουργική λογιστική» χρησιμοποιήσει.
Θα έρθουν τα χρήματα αυτά στη μητρική εταιρία ή θα μείνουν bonus στον αγοραστή; Γιατί αν δεν έρθουν τότε το τίμημα δεν θα είναι 60 εκ. αλλά 15 εκ. ευρώ. Και αυτό είναι απλή αριθμητική... Αν δεν υπάρχει πρόβλεψη για όλα αυτά πιθανόν να μην υπάρξει μέλλον για την ΕΒΖ, τους εργαζόμενους, τους τευτλοπαραγωγούς και για όλους όσους βιοπορίζονται από τη λειτουργία της ΕΒΖ. Δηλαδή, μηχανάτορες, γεωπόνους, έκτακτο προσωπικό, μεταφορείς, εμπόρους κλπ.
Με τα υπάρχοντα δεδομένα, ποιο θα ήταν το ιδανικότερο σενάριο για την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης;
Αν μου κάνατε την ίδια ερώτηση πριν έξι μήνες, με την τότε δυναμική, θα σας έλεγα ότι η ΕΒΖ μπορεί από μόνη της να αναδιαρθρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις και να ανταποκριθεί επαρκώς σ΄ αυτές με την διαμόρφωση ενός νέου οδικού χάρτη, την αποδέσμευση των κερδών των θυγατρικών, τη λειτουργία όλων των παραγωγικών της μονάδων και τη συνέχιση της προσπάθειας μείωσης του κόστους παραγωγής , ώστε με την κατάργηση των ποσοστώσεων τον Οκτώβρη του 2017 να καταστεί εφικτός ο στόχος να παράγει ο όμιλος της ΕΒΖ πάνω από 400.000 τόνους ζάχαρης και να καλύπτει το σύνολο των αναγκών στα νότια Βαλκάνια.
Δυστυχώς, με τα σημερινά δεδομένα και τις ολιγωρίες που συντελέστηκαν στη λήψη κρίσιμων αποφάσεων, θεωρώ ότι είναι αναγκαία η ύπαρξη ενός στρατηγικού επενδυτή -που δεν θα έχει σχέση με τις αυστρογερμανικές εταιρίες ζάχαρης, ώστε να αποφευχθούν μονοπωλιακές καταστάσεις στην παραγωγή ζάχαρης στα Βαλκάνια, ο οποίος θα δεχτεί τη συμμετοχή στη νεομετοχική σύνθεση ομάδων τευτλοπαραγωγών και ταυτόχρονα το κράτος να διατηρήσει στη νέα μετοχική σύνθεση μειοψηφικό ποσοστό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου