Τετάρτη 22 Ιουλίου 2015

Μετά το δημοψήφισμα και μετά την «Συμφωνία» - Γ. Ουρσουζίδης

του Γ. Ουρσουζίδη*
«ΟΧΙ»), εξάλλου ο Αλέξης Τσίπρας πήρε σαφή θέση στην κεντρική προεκλογική ομιλία του, θέτοντας το ζήτημα της παραμονής της χώρας στην ευρωζώνη με τρόπο απόλυτα καθαρό. Πάντως, σε κάθε περίπτωση δεν προέκυψε εντολή για ρήξη από το δημοψήφισμα, αλλά απόρριψη των συγκεκριμένων μέτρων, για αυτόν ακριβώς το λόγο ελέγχεται η κυβέρνηση ως ανακόλουθη, καθώς και όσοι εγκρίναμε τα νέα μνημονιακά μέτρα.
Στην πρωτόγνωρη και σκληρή διαπραγμάτευση που ακολούθησε, η κυβέρνηση ενεργώντας στα πλαίσια αυτής της εντολής έδωσε τη μάχη της. Για πρώτη φορά στην ιστορία της Ε.Ε. οι πολίτες αντιλήφθηκαν τόσο καθαρά, τι πραγματικά συμβαίνει μεταξύ των κρατών-μελών. Μια σχέση ίντριγκας, οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων, αλλοπρόσαλλων συμμαχιών, ξεδιπλώθηκε σε όλο της το μεγαλείο. Μια ιστορία στην οποία οι πολιτικοί μάχονται για την εξουσία, την επιρροή και το προσωπικό τους εγώ, αδιαφορώντας ακόμη και για το ανθρώπινο κόστος των επιλογών τους.
Το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο: Συνέχιση της σκληρής μνημονιακής πολιτικής ή χρεοκοπία και έξοδος από το ευρώ.
Ωμή και κατηγορηματική η στάση του κ. Σόϊμπλε και των ακολούθων του, ο πρωθυπουργός αναγκάστηκε να υποχωρήσει – και ορθά έπραξε – αφού είχε σαφέστατη και σοφή εντολή απ΄ τον ελληνικό λαό, να διατηρήσει το ευρωπαϊκό κεκτημένο της χώρας και την γεωπολιτική ισορροπία, κάτι που εντελώς καιροσκοπικά έθεσαν οι εγκέφαλοι του «ΝΑΙ» στο πρόσφατο δημοψήφισμα, θέτοντας εκβιαστικά το ψευτοδίλημμα..«εντός ή έκτος Ε.Ε.». Ντόπιοι και ξένοι εκβιαστές έλαβαν την περήφανη απάντηση του ελληνικού λαού, που απέρριψε τον εκβιασμό, και ζήτησε με κάθε ειλικρίνεια να γίνει σεβαστή η γνώμη του.
Όσο αφορά στη «συμφωνία», πρόκειται - κατά κοινή ομολογία - για μια σειρά σκληρών, ανεφάρμοστων και μη αποτελεσματικών οικονομικών μέτρων, με εξαίρεση αυτών που αφορούν στο «συμμάζεμα» του σπάταλου κράτους, του ασφαλιστικού (πρόωρες συντάξεις, εξορθολογισμού κ.λ.π.), όπως και ορισμένων ιδιωτικοποιήσεων που θα έπρεπε από χρόνια να υλοποιηθούν, αφού το κόστος μεταφέρεται στις πλάτες των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα, που προφανώς δεν το αντέχουν! Πάντως, όσοι φαντασιώνονται ξεπούλημα του ορυκτού πλούτου - όπως συνέβη στο πρόσφατο παρελθόν - καλό θα είναι να αφήσουν τέτοιες σκέψεις .
Με τα παραπάνω δεδομένα - και ενώ δηλώνω ξανά - πως τα μέτρα είναι ανεφάρμοστα και αναποτελεσματικά, σε ότι τουλάχιστον αφορούν, στο φορολογικό, στις ασφαλιστικές εισφορές και στα «κόκκινα δάνεια», και δίχως άλλη αξιόπιστη και τεκμηριωμένη εναλλακτική πρόταση στο τραπέζι, ψήφισα «ΝΑΙ» στην απαράδεκτη και άκρως εκβιαστική πρόταση των εταίρων, για τους παρακάτω λόγους:
● Δεν αμφισβητείται η τεράστια προσπάθεια του πρωθυπουργού και των συνεργατών του, για εξεύρεση βιώσιμης λύσης σε επίπεδο Ε.Ε.
● Τήρησα την ξεκάθαρη λαϊκή εντολή: σκληρή διαπραγμάτευση, μέσα στη ευρωπαϊκή ένωση και στην ευρωζώνη.
● Χρεοκοπία σημαίνει: αδυναμία καταβολής μισθών και συντάξεων, βαθύ κούρεμα καταθέσεων (όσων ακόμη διαθέτουν), περεταίρω καταστροφή της οικονομίας και ένα νέο μνημόνιο απεριόριστης διάρκειας με ρήτρα υποχρεωτικής εκποίησης της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, μέχρι εξόφλησης και του τελευταίου ευρώ.
● Οι «εναλλακτικές» προτάσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας, όχι μόνο δεν αποτελούν λύση, αλλά είναι άκρως επικίνδυνες, ανερμάτιστες, παραπλανητικές, και κυρίως στερούνται νομιμοποίησης απ΄ τον ελληνικό λαό. Τα περί «αξιοποίησης» κεφαλαίων της Τράπεζας της Ελλάδας και νομισματοκοπείου, είναι ανάξια σχολιασμού και προφανώς στερούνται στοιχειώδους σοβαρότητας.
● Η αργία του χρηματοπιστωτικού συστήματος της χώρας, μέρα με τη μέρα βαθαίνει το χάος και μας απομακρύνει από όσα υποσχεθήκαμε για οικονομική βελτίωση των ασθενέστερων. Οι τράπεζες πρέπει άμεσα να λειτουργήσουν, ολόκληρη η μεταποιητική δραστηριότητα, η παραγωγή, οι μεταφορές και οι απαραίτητες πρώτες ύλες, εξαρτώνται απ΄ αυτές. Δεν είναι λίγοι οι επιχειρηματίες που προσφεύγουν στη Βουλγαρία και αλλού, προκειμένου να λειτουργήσουν τις επιχειρήσεις τους – μπορεί κανείς να τους κατηγορήσει γι’ αυτό; Οι μικρομεσαίοι και ελεύθεροι επαγγελματίες βυθίζονται μέρα τη μέρα στο χάος. Τέλος είναι θέμα χρόνου η εξάντληση της υπομονής του κόσμου, που προκειμένου να εισπράξει τις πενιχρές αποταμιεύσεις του ή τη σύνταξη του, περιμένει ατελείωτες ώρες σπαταλώντας άσκοπα εργατοώρες.
● Αν η χρεοκοπία αποτελεί τη βέλτιστη επιλογή για τη χώρα, πρέπει να τεθεί στην έγκριση του ελληνικού λαού, με συγκεκριμένο σχέδιο , με κοστολογημένο πρόγραμμα και τεκμηριωμένο χρονοδιάγραμμα, επί του παρόντος δεν υπάρχει κανένα απολύτως επεξεργασμένο σχέδιο, παρά ανεύθυνες αμπελοφιλοσοφίες δήθεν «γενναίων» επιλογών, που αποτελούν επικίνδυνες εκτροπές απ΄ βασική εντολή του ελληνικού λαού.
● Αν η χρεοκοπία αποτελούσε επιλογή για ανέχεια και φτώχεια λίγων μηνών ή έστω λίγων χρόνων, προκειμένου να διαγραφεί το χρέος, δε θα υπήρχε κράτος που δεν θα έκανε την επιλογή αυτή - και δεν είναι λίγα τα κράτη !!
● Πεποίθηση μου είναι, ότι επίκειται «κούρεμα» χρέους σε επίπεδο ευρωζώνης, ώστε να δημιουργηθούν συνθήκες επιβίωσης του συστήματος, σε κάθε άλλη περίπτωση η διάλυση είναι αναπόφευκτη, με συνέπειες όχι μόνο οικονομικές, το πραγματικό κόστος είναι αδύνατον να αποτιμηθεί.
● Τέλος θέλω να τονίσω πως, ακόμα και αν μας χαρίζονταν ολόκληρο το χρέος ή αν πετυχαίναμε ακόμη και την διαγραφή του, εφόσον δεν εξαφανιστούν οι αιτίες που το δημιούργησαν επί σαράντα συναπτά έτη, δηλαδή: 1. Αναξιόπιστοι – επίορκοι πολιτικοί, 2. Κομματική ευνοιοκρατία, 3. Χειραγώγηση της δικαιοσύνης 4.Παθογένειες του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα, 5. Γραφειοκρατία – Ρουσφέτια,… δεν έχουμε καμία απολύτως τύχη.

Δεν υπάρχουν σχόλια: