Είχα γράψει παλιότερα ένα σχόλιο για τα "παράλληλα σύμπαντα" που υπάρχουν και στα οποία δραστηριοποιούνται συλλογικότητες, σωματεία, αυτόνομοι πολίτες. Οι χώροι αυτοί μεταξύ τους δεν έχουν την μεγαλύτερη δυνατή επαφή και το κυρότερο αγνοούν την......
πραγματικότητα που επικρατεί στο "μεγάλο σύμπαν", αυτό που ονομάζουμε κοινωνία η οποία έχει τα δικά της βάσανα και τις δικές της αναλύσεις.
Επανέρχομαι για να σας πω το εξής, μια προσωπική εμπειρία που με άφησε άναυδο.
Συναντήθηκα πριν από λίγες μέρες με δυο συμπολίτες. Γνωριζόμαστε και μάλιστα καλά. Και οι δυο "βαμμένοι" δεξιοί και μάλιστα η οικογένεια του ενός φιλοβασιλική από τα παλιά. Δουλεύει στο δημόσιο (διορίστηκε επί Μητσοτάκη) και στις εκλογές του Ιανουαρίου ΄15 ψήφισε με την οικογένειά του Σύριζα. Το ίδιο και στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του ιδίου έτους.
-"Χάρη, ο πατέρας μου μια ζωή δεξιός, βασιλικός. Βλέπει τον Αλέξη στην τηλεόραση και κλαίει", με λέει και με αφήνει άφωνο. -Τον ρωτώ "γιατί αυτό;"
Η απάντηση απλή, απλοϊκή(;): Είναι υπέρ της φτωχολογιάς, στηρίζει όσο μπορεί τους φτωχούς. Αυτό δεν το έκανε κανένας άλλος στα χρόνια του μνημονίου.
Και συνεχίζει λέγοντάς μου ότι "και πάλι όλοι στην οικογένειά μας θα ψηφίσουμε Σύριζα και το ίδιο θα κάνουν και άλλοι σαν και εμάς".
Τι συμβαίνει άραγε και ο Τσίπρας συγκινεί και ουσιαστικά αποκτά "στρατό" από ανθρώπους σαν και δαύτους; Από ανθρώπους που δε γνωρίζουν μαρξισμό, δε γνωρίζουν οικονομικά, δε γνωρίζουν από ΑΕΠ και ΔΝΤ, από "μεταρρυθμίσεις" και άλλα τέτοια; Είναι προφανές ότι όλοι αυτοί λειτουργούν με βάση τις προσωπικές τους εμπειρίες, την πολιτική κουλτούρα που διαθέτουν, με βάση τις προσλαμβάνουσες που έχουν. Διαπιστώνουν ότι ο Σύριζα έδωσε λεφτά στους συνταξιούχουςτα Χριστούγεννα και η ΝΔ αντέδρασε. Το αποτίμησαν, να είστε σίγουροι. Διαπιστώνουν ότι υπάρχουν χιλιάδες συμπολίτες, ίσως να βρίσκονται στην κατηγορία αυτή, που ζούνε με την κάρτα αλληλεγγύης της Θεανώς και είναι απολύτως ικανοποιημένοι, διότι αλλιώς θα ψοφούσαν σαν το σκυλί στο αμπέλι. Το ξέρουνε αυτό, το είχανε βιώσει τα προηγούμενα χρόνια και είναι απολύτως ικανοποιημένοι γι αυτό, νιώθουν ότι κάποιος τους προστατεύει στο βαθμό που μπορεί, ότι κάποιος νοιάζεται γι αυτούς στο βαθμό που μπορεί.. Διαπιστώνουν ότι κάποια από τα παιδιά τους βρίσκουν δουλειές με οχτάμηνα και άλλα προγράμματα και πανηγυρίζουν για αυτό.
Ναι, δεν άλλαξε ουσιαστικά η κατάσταση στα Νοσοκομεία. Αυτή είναι η αλήθεια, αλλά αυτομάτως ο καθένας από αυτούς κάνει την αυτονόητη σύγκριση: Και παλιότερα που ήταν κάπως καλύτερα και είχε γάζες το νοσοκομείο πάλι φράγκα ήθελε ο γιατρός να σε χειρουργήσει. Συνεπώς; Η πλάστιγγα γέρνει γιατί Πασόκ και ΝΔ έχουν αναγορευτεί σε αποκλειστικούς υπεύθυνους της σημερινής τραγικής κατάστασης και στο συλλογικό υποσυνείδητο αυτό αποτελεί μια εδραία άποψη που δεν αλλάζει με τεχνάσματα τύπου Άδωνη και Κυριάκου.
Πάμε τώρα στα "παράλληλα σύμπαντα". Αυτά που κινούνται στον χώρο της λεγόμενης "επαναστατικής αριστεράς" και τα οποία προφανώς από επιλογή ή από αδυναμία δεν παίρνουν χαμπάρι το τι γίνεται στις μεγάλες μάζες του κόσμου της εργασίας και της υπαίθρου. Αν ήταν εντός της κοινωνίας θα αντιλαμβάνονταν ότι αυτό που απουσιάζει είναι το συγκροτημένο και κατανοητό, μια πρόταση με αρχή μέση και τέλος, μια εναλλακτική που να μπορεί να γίνει αντιληπτή. Τι εισπράττει ο κόσμος αυτός όταν και όποτε σπανίως έρχεται σε επαφή με τα κείμενα της "επαναστατικής αριστεράς"; Εισπράττει "υψηλή διανόηση", σεντονιάδες χωρίς νόημα, αλαζονία των μορφωμένων και στην τελική καταλήγει ότι "μπορεί να τα λέτε καλά, αλλά αυτά δε γίνονται γιατί δεν τα καταλαβαίνω".
Και δε γίνονται γιατί πολύ απλά ο κόσμος αυτός αδυνατεί να κατανοήσει τον μαρξισμό, το μεταβατικό πρόγραμμα κλπ σε μια ώρα, σε μια μέρα, σε μια βδομάδα. Θέλει να ακούσει κάτι που να μπορεί να το κατανοήσει. Όπως κατανόησε και επικροτεί το κίνημα κατά των πλειστηριασμών διότι τον αφορά, διότι τον καίει. Και από την υπόθεση αυτή να είστε σίγουροι ότι προκύπτει εκλογικό κέρδος στη φάση αυτή για τον χώρο της Ανταρσύα και της Λαέ.
Θα αναρωτηθεί κάποιος ότι στο όνομα της προσέγγισης του κόσμου αυτού θα αλλάξουμε τα πάντα; Θα ευτελίσουμε τον κομμουνισμό; Θα ακυρώσουμε τις άκρως εσωστρεφείς κομματικές ή πολιτικές εκδηλώσεις μας όπου συναντώνται οι ίδιοι και οι ίδιοι και λένε τα ίδια και τα ίδια; Η απάντηση είναι προφανής: Η πολιτική για να γίνει θέλει κόσμο. Ο τρόπος προσέγγισης του κόσμου είναι θέμα των κομμάτων και όσων θέλουν να πιστεύουν ότι υπηρετούν τις ιδέες της αριστεράς και του κομμουνισμού. Καλά τα συντονιστικά, καλές οι Επιτροπές αλλά χωρίς κόσμο θα συνεχιστεί η ύπαρξη αυτών των παράλληλων συμπάντων στο διηνεκές. Και η επανάσταση θα περιμένει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου